به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، غلامحسین بیگدلی 24 اسفندماه 1297 در تهران به دنیا آمد. به گفته خودش، از یک سو به دلیل وضعیت زندگی خانوادگی‌اش، با زندگی مجلل دربار آشنا و در دوران تحصیل، با فرزندان رضاشاه و اشراف، همکلاس بود و از سوی دیگر از وضع مشقت‌بار زندگی کشاورزان و کارگران کشور در آن زمان، آگاه بود.

بیگدلی در شهریورماه 1320 از دانشکده نظام فارغ‌التحصیل شد و پس از پیوستن به حزب توده و طی یک دوره بازداشت در باشگاه افسران و ماجراهای این چنینی، در سال 1325 به جمهوری آذربایجان در اتحاد جماهیر شوروی پناهنده شد؛ اما دیری نگذشت که متوجه مظالمی شد که در آن نظام کمونیستی وجود داشت.

اعتراض‌های بیگدلی منجر به محکومیت او به جاسوسی شد. بیگدلی بازداشت شد، مورد شکنجه‌های بسیاری قرار گرفت و به مدت هفت‌ سال‌ و هشت‌ ماه‌ در منطقه‌ی‌ مرگ‌خیز کالیما زندانی‌ بود.

پس از مرگ استالین، بیگدلی بعد از تحمل چند سال شرایط طاقت‌فرسا در زندان‌های سیبری، در سال 1954 آزاد شد، به زندگی عادی بازگشت و زندگی علمی خود را آغاز کرد. او در آکادمی علوم آذربایجانِ باکو به تحصیل پرداخت و در رشته ادبیات مدرک فوق دکترا دریافت کرد.

بیگدلی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، به همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و مشاور و مترجم ستاد انقلاب فرهنگی شد. ترجمه نامه امام‌خمینی (ره) به میخاییل گورباچف، رهبر اتحاد جماهیر شوروی سابق، در سال 1367 هم توسط او انجام شده است.

این پژوهشگر، ادیب، شاعر و خوشنویس در روز 25 مردادماه 1377 از دنیا رفت و پیکرش در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

از بیگدلی 44 کتاب و بیش از 500 مقاله علمی و ادبی برجای مانده است. او در زمان حیات مجموعه بزرگی از اسناد و مدارکش را به سازمان اسناد ملی هدیه کرد. در سال 1386 نیز همسرش، تاج‌الملوک بیگدلی مجموعه‌ای از آثار علمی او را به سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران اهدا کرد.

«گذر عمر»، «تاریخ بیگدلی» (مدارک و اسناد)، «چهره اسکندر در شاهنامه فردوسی و اسکندرنامه نظامی»، «تاریخ بیگدلی - شاملو» (جلد اول و دوم)، «تاریخ بیگدلی - شاملو» (جلد سوم)، «دیوان بیگدلی» و «از کاخ‌های شاه تا زندان‌های سیبری» از آثار برجای مانده از بیگدلی هستند.