به گزارش وبلاگستان مشرق، سیدحبیب حبیب‌پور شاعر اهل بیت و نویسنده دفاع مقدس آخرین غزل خود را که با عنوان «شرمندگی» سروده در وبلاگ تا ماه راهی نیست آورده است:
رفتند با شوق یاران تا شهر نور و رهایی
ماندند در سینه‌ها با گل‌هایی از آشنایی
هر نیمه شب با صدای اشک و مناجات آنها
برخاست پلک سپیده وا شد در روشنایی
هر صبح با خاطرات سبزی از آن سینه سرخان
شرمنده می‌مانم از خود شرمنده از بی‌وفایی
... آری چه آسان گذشتند آنان که از جان گذشتند
ماندم ولی برنگشتند ماندم ز بی‌دست و پایی
در آسمان خیالم صدها ستاره فروزان
صدها ستاره همه سبز در اوج بی‌انتهایی
آن شب چه آهسته می‌رفت مردی که با خویش می‌گفت
مُردم از این بی‌نصیبی مُردم ز داغ جدایی
رفتند با خنده‌هایی همرنگ لبخند نرگس
ماندیم در انتظارت تا کی تو از در درآیی؟!
