مشرق- امام زین العابدین علیه السلام در  دعای وداع با ماه مبارک رمضان جملات زیبایی فرمودند که شرح بخشی از آن چنین است: خدایا هستند انسانهایی که ایمان در قلب و دل ایشان جای دارد و حرمتهای الهی را حفظ کرده اند و حدود الهی را رعایت نموده اند و از این رو آن چنان که سزاوار بود حق تو را در این ماه رعایت نمودند و حرمت روزه داری و شب زنده داری این ماه را که تو قرار داده ای مراعات کردند و حدود حلال و حرام آن را حرمت نگاه داشتند و از گناهان پرهیز داشتند و به خاطر آگاهی از پیامدهای منفی گناه برای سرنوشت بدانها نزدیک نشدند و با گفتار و رفتار و روابط خویش که بندگان را در معرض محبت و رضایت تو قرار میدهند به تو تقرب جستند.

پس تو نیز از آنان راضی شدی و با شفقت و مهربانی خویش از رحمت خویش بدانها بخشیدی و از عطای خود که برای پرهیزگاران مخلص قرار دادهای به ایشان پاداش دادی. اما تمام عطای تو به ایشان از روی فضل و عنایت توست نه سزاواری ایشان. زیرا بندگان هیچگونه حقی ندارند.

پروردگارا! از تو میخواهیم که مانند اینها را به ما نیز ببخشی و برای ما مضاعف بگردانی. زیرا عطا و بخشش تو تابع حساب و کتاب نیست که از نقصان گنجینه های خود بترسی. زیرا گنجینه تو پایانی ندارد و با فضل و عنایت تو از آن چیزی کاسته نمیشود. پروردگارا! عطای خود را که بندگانت در سایه رفاه و آسایش آن سعادتمندانه زندگی می کنند ادامه بده.

آیا واژگانی داریم که بتواند حق ستایش تو را ادا کند و آیا می توانیم به معنای بلند ستایش که از عهده فضل تو برآید برسیم؟ و آیا در ازای این همه کرمی که پایانی ندارد، میتوانیم از تو بخواهیم که پاداش تمام روزه داران و شب زنده داران تا روز قیامت را به ما ببخشی؟

متن حدیث:

اللهم ومن رعی هذا الشهر حق رعایته وحفظ حرمته حق حفظها وقام بحدوده حق قیامها والتقی ذنوبه حق تقاتها أو تقرب إلیک بقربة أوجبت رضاک له وعطفت رحمتک علیه فهب لنا مثله من وجدک وأعطنا أضعافه من فضلک فإن فضلک لایغیض وإن خزائنک لاتنقص بل تفیض وإنه معادن إحسانک لاتفنی وإن عطاءک للعطاء المهنا اللهم صل عل محمد وآله واکتب لنا مثل أجور من صامه أو تعبد لک فیه إلی یوم القیامة..