به گزارش مشرق به نقل از باشگاه خبرنگاران، یک بیماری کشنده تمام
باغ‌های پرتقال را در سراسر جهان را تهدید می‌کند. آیا برای مقابله با این
تهدید، باید به مهندسی ژنتیکی رو کرد یا برای همیشه با این میوه خداحافظی
کرد؟
باغداران پرتقال به مهندسی ژنتیکی در محصولاتشان فکر می‌کنند، اما چرا؟ یک بیماری وحشتناک (که مجله ساینتیفیک امریکن ان را «ویران‌گر ترین بیماری مزارع پرتقال در جهان» می‌نامد) در حال حمله به تمام باغ‌های ایالات متحده است. جی گلن موریس، از دانشمندان دانشگاه فلوریدا، می‌گوید: «شاید پنج سال دیگر اثری از آب پرتقال در فلوریدا نماند».
بیماری باغ‌ها، که «سبز زدگی مرکبات» ( citrus greening) نام دارد، با ریزش برگ‌های درختان مانع از رشد میوه‌های آنها می‌شود. این بیماری بسیار بدخیم است، هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آن وجود ندارد، و با توجه به این که ناقل این بیماری، یک حشره به نام شپش مرکبات آسیایی (Asian citrus psyllid) است، هیچ آفت‌کشی هم تاکنون نتوانسته به گونه‌ای موثر با این حشره مقابله کند که مانع از گسترش بیماری شود.
[نمونه‌ای از پرتقال مبتلا به سبززدگی مرکبات] دانشمندان در نهایت چنین نتیجه گرفته‌اند که تنها راه برای مقابله با سبززدگی مرکبات، تولید یک درخت مقاوم مهندسی ژنتیکی شده است. ولی اتخاذ این تصمیم کار ساده‌ای نیست. اول این که، هم سخت است و هم گران. شاید ده سال زمان و 20 میلیون دلار سرمایه برای این کار لازم باشد. و مهم‌تر این که، احتمالا مصرف کننده‌ها هم تمایلی به آن نشان ندهند.
شاید این که چگونه پول‌های خریداران می‌تواند بر روی مهندسی ژنتیک تاثیر بگذارد، خود موضوع بسیار جالبی برای تحقیق باشد. باغداران تنها کسانی در تاریخ نیستند که به دلیل عدم تمایل خیلی از مصرف کننده‌ها و خریداران محصولات، از خیر مهندسی ژنتیک محصولشان گذشتند. دو سال پیش، پاپ ساینس با دانشمندانی مصاحبه کرده بود که بر روی تولید یک نوع جدید بذر توت فرنگی کار می‌کردند. آنها گفتند که صنعت توت فرندگی به شدت مراقبت می‌کند که گونه‌های جدید حتما با شیوه‌های قدیمی تولید شوند (که شامل گرده افشانی از یک گیاه به گیاه دیگر با استفاده از یک مسواک خیلی کوچک می‌شود) چون پژوهشگران نگران این هستند که مصرف کننده‌ها، توت و تمشک دست‌کاری‌شده ژنتیکی را نخورند.
نهادهای عمده علمی نتیجه گرفته‌اند که صرف «مهندسی ژنتیکی شده بودن» یک محصول به معنی مضر بودن آن برای سلامتی انسان نیست. با این وجود، محصولات مهندسی ژنتیکی شده برای خیلی از مصرف کننده‌ها، ناشناخته یا ترسناک هستند. برخی مردم و نهادها نگران این هستند که محصولات مهندسی ژنتیکی شده، خطرات بلند مدت داشته باشند که تحقیقات تا به حال نشان نداده باشند. چنین نگرانی‌هایی منجر به سخت‌گیرانه‌ترین قوانین برای غذاهای مهندسی ژنتیکی شده در اروپا و تلاش‌های اخیر برای تصویب قانونی برای الزامی شدن برچسب گذاری محصولات مهندسی ژنتیکی شده در ایالات متحده شده است.
باغداران پرتقال به مهندسی ژنتیکی در محصولاتشان فکر می‌کنند، اما چرا؟ یک بیماری وحشتناک (که مجله ساینتیفیک امریکن ان را «ویران‌گر ترین بیماری مزارع پرتقال در جهان» می‌نامد) در حال حمله به تمام باغ‌های ایالات متحده است. جی گلن موریس، از دانشمندان دانشگاه فلوریدا، می‌گوید: «شاید پنج سال دیگر اثری از آب پرتقال در فلوریدا نماند».
بیماری باغ‌ها، که «سبز زدگی مرکبات» ( citrus greening) نام دارد، با ریزش برگ‌های درختان مانع از رشد میوه‌های آنها می‌شود. این بیماری بسیار بدخیم است، هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آن وجود ندارد، و با توجه به این که ناقل این بیماری، یک حشره به نام شپش مرکبات آسیایی (Asian citrus psyllid) است، هیچ آفت‌کشی هم تاکنون نتوانسته به گونه‌ای موثر با این حشره مقابله کند که مانع از گسترش بیماری شود.
[نمونه‌ای از پرتقال مبتلا به سبززدگی مرکبات] دانشمندان در نهایت چنین نتیجه گرفته‌اند که تنها راه برای مقابله با سبززدگی مرکبات، تولید یک درخت مقاوم مهندسی ژنتیکی شده است. ولی اتخاذ این تصمیم کار ساده‌ای نیست. اول این که، هم سخت است و هم گران. شاید ده سال زمان و 20 میلیون دلار سرمایه برای این کار لازم باشد. و مهم‌تر این که، احتمالا مصرف کننده‌ها هم تمایلی به آن نشان ندهند.
شاید این که چگونه پول‌های خریداران می‌تواند بر روی مهندسی ژنتیک تاثیر بگذارد، خود موضوع بسیار جالبی برای تحقیق باشد. باغداران تنها کسانی در تاریخ نیستند که به دلیل عدم تمایل خیلی از مصرف کننده‌ها و خریداران محصولات، از خیر مهندسی ژنتیک محصولشان گذشتند. دو سال پیش، پاپ ساینس با دانشمندانی مصاحبه کرده بود که بر روی تولید یک نوع جدید بذر توت فرنگی کار می‌کردند. آنها گفتند که صنعت توت فرندگی به شدت مراقبت می‌کند که گونه‌های جدید حتما با شیوه‌های قدیمی تولید شوند (که شامل گرده افشانی از یک گیاه به گیاه دیگر با استفاده از یک مسواک خیلی کوچک می‌شود) چون پژوهشگران نگران این هستند که مصرف کننده‌ها، توت و تمشک دست‌کاری‌شده ژنتیکی را نخورند.
نهادهای عمده علمی نتیجه گرفته‌اند که صرف «مهندسی ژنتیکی شده بودن» یک محصول به معنی مضر بودن آن برای سلامتی انسان نیست. با این وجود، محصولات مهندسی ژنتیکی شده برای خیلی از مصرف کننده‌ها، ناشناخته یا ترسناک هستند. برخی مردم و نهادها نگران این هستند که محصولات مهندسی ژنتیکی شده، خطرات بلند مدت داشته باشند که تحقیقات تا به حال نشان نداده باشند. چنین نگرانی‌هایی منجر به سخت‌گیرانه‌ترین قوانین برای غذاهای مهندسی ژنتیکی شده در اروپا و تلاش‌های اخیر برای تصویب قانونی برای الزامی شدن برچسب گذاری محصولات مهندسی ژنتیکی شده در ایالات متحده شده است.
