به گزارش مشرق به نقل از مهر، هفته اخیر آخرین هفته کاری دو دولت احمدی نژاد با مجلس است. در طول هشت سال گذشته اتفاقاتی در روابط دو قوه رخ داد که در تاریخ انقلاب بی سابقه بود.

پرده اول :مجلس ریل گذاری کند
سال 84 محمود احمدی نژاد وقتی پیروز انتخابات ریاست جمهوری شد در دیداری که با غلامعلی حداد عادل رئیس مجلس هفتم داشت، دولت اصولگرا را همراه مجلس اصولگرا دانست و قول داد که در ریلی که مجلس گذاشته حرکت کند و بازوی اجرایی مجلس باشد، او در مراسم تحلیف سخنانی مشابه را تکرار کرد و گفت که «بر اين باورم كه نمايندگان محترم مجلس شوراى اسلامى نيز كه برخاسته از اراده چنين ملتى هستند، بهترين ياوران دولت در تحقق آرمانها و اهداف محسوب مى شوند . اگر مجلس شوراى اسلامى و دولت و ساير قوا همراه هم و در يك مسير گام بردارند، لوازم تحقق آرمانها و برنامه‌ها فراهم مى شود و مى توان در فرصت هاى كوتاهى كه دراختيار ما و شماست، كارهاى بزرگى انجام داد».

"

پرده دوم :نامه معروف احمدی نژاد به مجلس
چند سال بعد و در آخرین جلسات مجلس هفتم،غلامعلی حدادعادل از نامه ای رونمایی کرد که محمود احمدی نژاد به مجلس نوشته بود و رئیس مجلس هفتم آن را به بیت رهبری ارجاع داده بود. سه روز قبل از ارسال این نامه، دولت نامه ای سه صفحه ای و محرمانه را به مجلس می نویسد و استدلال می کند که برخی قوانین تصویب شده توسط مجلس را اجرا نمی کند. هیئت رئیسه مجلس هفتم تصمیم می گیرد در اقدامی دور از تنش نامه را با ذکر اصول قانونی پاسخ دهد. سه روز بعد اما احمدی نژاد در نامه ای به مجلس می نویسد که  «به دلیل مشکلاتی که در قانون مصوب مجلس درباره 950 میلیون دلار گاز است آن را اجرا نمی کند» غلامعلی حداد عادل آن نامه دولت را به مقام معظم رهبری ارائه می دهدد و ایشان هم در پاسخ خطاب به دولت و رئیس جمهور می فرمایند که مصوبات مجلس که توسط شورای نگهبان بررسی شده است لازم الاجراست.
پرده سوم :احمدی نژاد در اصل 90
ماجرای آن نامه اما در مجلس هشتم هم ادامه پیدا کرد تا ابراهیم نکونام رئیس وقت کمیسیون اصل 90 از احمدی نژاد دعوت کرد با حضور در این کمیسیون مشکلات را بین دو قوه حل کنند. احمدی نژاد در عین حال که توضیحاتی در این کمیسیون درباره اجرا نکردن برخی مصوبات مجلس ارائه کرد رای 24 میلیونی خود را به رخ نمایندگان کشید تا چنین اقدامی باعث جوابیه تند نکونام شود و در پاسخ بنویسد که مجلس از توضیحات رئیس جمهور قانع نشد و «یادآوری رأی 24 میلیونی در مقابل رأی مثلاً 6 هزار نفری یک نماینده که طبق قانون اساسی از اختیار سوال یا استیضاح رئیس جمهور و وزراء برخوردار است در اصطلاح منطقیون «خطابه‏ای سفسطه‏ گونه» به قصد اقناع مخاطب عامی! و فرار از مسئولیتهای قانونی برای عدم پاسخگویی نسبت به وظایف محوله است».
پرده چهارم :حضور سرزده
آبان 88 مجلس احمدی نژاد دولت دهم را چند ماهی بود که تحویل گرفته بود و مجلس هشتم مشغول بررسی لایحه هدفمند کردن یارانه‌ها بود.  قرار بود نمایندگان درباره تاسیس صندوقی برای  واریز درآمدهای حاصل از هدفمندی یارانه ها تصمیم بگیرند که رئیس جمهور سرزده وارد صحن شد. بعد از کش وقوسی بین هیات رئیسه و نمایندگان دولت برای اختصاص وقت سخنرانی به احمدی نژاد، بالاخره رئیس جمهور پشت تریبون رفت و گفت که اگر لايحه هدفمندی یارانه به بودجه سالانه وصل شود، دولت زير بار اين مسووليت نمي رود. در ادامه بحث استرداد لایحه هدفمندی یارانه را هم پیش کشید و تهدید کرد که اگر نظر دولت برآورده نشود لایحه هدفمندی را پس خواهد گرفت.

"

پرده پنجم: استیضاح ها
محمود احمدی نژاد در جریان دو استیضاح به مجلس نرفت. وقتی که مجلس مرحوم کردان وزیر کشور سابق را استیضاح می کرد به نشانه اعتراض برای دفاع از وزیرش در مجلس حاضر نشد و بار دوم در 12 بهمن سال 89 که مجلس حمیدرضا بهبهانی وزیر راه و ترابری دولت را برای استیضاح به بهارستان خوانده بود. او بار دوم نه تنها خود به مجلس نرفت بلکه به وزیر راهش هم  دستور داد تا در صحن علنی حضور پیدا نکند. احمد توکلی نماینده مردم تهران در آن جلسه گفت که دستور رئیس جمهور به بهبهانی بدترین اهانت به مجلس است.  در هر دو مورد مجلس به استیضاح رای داد و کردان و بهبهانی را برکنار کرد.
پرده ششم :سوال از رئیس جمهور
بالاخره کار به سوال از رئیس جمهور کشید. طرح که از تیرماه یک سال تا اسفندماه طول کشید و بالاخره احمدی نژاد برای اجرا نکردن برخی مصوبات مجلس و اقداماتی که در دولت انجام داده بود به صحن آمد تا برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی موضوع سوال از رئیس جمهور در دستور کار مجلس قرار بگیرد. محمود احمدی نژاد در آخرین روزهای سال 90 به صحن علنی رفت و در پاسخ به سوالات نمایندگان همه چیز را به شوخی گرفت و شوخی شوخی مجلس را از کوره به در کرد. طوری که به زعم برخی نمایندگان نحوه پاسخ گویی او موجب وهن مجلس شد. او به جای پاسخگویی در ادبیاتی که بیت الغزلش «دم عید است بگذارید یک شوخی بکنیم» بود از مجلس سوالاتی را پرسید و نهایتا هم گفت انصافا کمتر از 20 به من نباید بدهید. او گفت که سوالاتتان سخت نبود و اگر به سراغ خودم می آمدید سوالات بهتری می دادم.

پرده هفتم :یکشنبه سیاه استیضاح
بهمن ماه سال گذشته اتفاقی در روابط دولت و مجلس رخ داد که مثل بمب صدا داد. بمبی به مراتب قوی تر از ماجرای سوال از رئیس جمهور در اسفندماه سال 90. محمود احمدی نژاد که برای حضور در جلسه دفاع عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی در صحن علنی حضور پیدا کرده بود فیلمی منقطع و بدون کیفیت از نشست پنهانی فاضل لاریجانی – برادر کوچک تر علی- با سعید مرتضوی – رئیس سازمان تامین اجتماعی که شیخ الاسلامی به خاطر انتصاب وی در حال استیضاح بود- پخش کرد تا نشان دهد پشت پرده این استیضاح زدو بندهای اقتصادی در جریان است. علی لاریجانی رئیس مجلس به پاسخ برآمد که به فرض برادرش اگر خلافی کرده به او ربطی ندارد و نهایتا هم خطاب به احمدی نژاد گفت که اتفاقا خوب شد این ماجرا را گفتید تا بگم بگم هایی که راه انداختید مشخص شود چیست و ملت با شما بیشتر آشنا شوند. یک هفته بعد از این ماجرا سخنرانی علی لاریجانی در قم بهم خورد و پس از آن رهبر معظم انقلاب از ماجرای پخش فیلم و بهم زدن سخنرانی لاریجانی در حرم حضرت معصومه گلایه کردند.
حالا عمر روابط دولت و مجلس به پایان رسیده است. حسن روحانی رئیس جمهوری که سابقه حضور 20 ساله در مجلس را دارد روی کار آمده و از همان ابتدای امر خواستار تعامل مجلس و دولت شده است و گفته که اتفاقاتی که در روابط این دوقوه رخ داد دیگر تکرار نمی شود.