به گزارش مشرق به نقل از جهان، علي رغم ابلاغ آيين نامه‌اي انتقالي دانشجويان دختر به محل سکونت و يا نزديکترين شهر محل سکونتشان هنوز هم دانشجويان دختر زيادي هستند که با روياي انتقالي به دانشگاه هاي شهرهاي مختلف مي روند و به علت عدم دريافت انتقالي مجبور مي شوند چند سالي را در خوابگاه هاي دولتي و آزاد و يا خانه هاي مجردي اقامت کنند.
همواره مشکلات زندگي خوابگاهي که به عنوان مهم ترين معضلات دانشجويان شهرستاني محسوب مي گردد، موجب ايجاد بحث ها و اظهارنظرهاي گوناگوني در ميان صاحبنظران و مهم تر از همه مسئولين دانشگاهي شده است.
شهريه بالا امکانات پايين مشکل جدي دانشجويان خوابگاه هاي دولتي و آزاد
بنا بر اظهار نظر برخي از دانشجويان خوابگاه متعلق به خود دانشگاه آزاد براي هر ترم بين ??? تا ??? هزار تومان دريافت مي کنند.
پانسيون ها هم که حالت نيمه خصوصي دارند دو نوع هستند، يک نوع آن زير نظر دانشگاه است که براي هر ترم از هر دانشجو ??? هزار تومان دريافت مي شود و نوع ديگر پانسيون ها که توسط نيروي انتظامي فراهم شده و دانشجويان سراسري و آزاد توأمان سکونت دارند، ??? هزار تومان پول پيش مي گيرند و ترمي ?? هزار تومان از هر دانشجو دريافت مي کنند.
به گفته برخي از دانشجويان علي رغم شهريه هاي بالايي که از دانشجويان دريافت مي شد اغلب خوابگاه ها فضاي کوچکي داشته و دانشجويان زيادي در اتاق ها ساکن مي شوند و به اين ترتيب به دليل شلوغي محيز عملا درس خواندن در طول روز غير ممکن بوده و برخي از دانشجويان مجبور هستند شب ها درس بخوانند.
البته با وجوديکه اين مشکل معمولا در خوابگاه هاي دولتي بيشتر ديده مي شود اما به تجربه ثابت شده که استقبال خانواده ها از خوابگاه هاي دولتي به مراتب بيشتر از خوابگاه هاي خصوصي و خانه هاي مجردي براي فرزندانشان است، چراکه خانواده مي خواهد به امنيت فرزندش دلگرم باشد.
به نظر مي رسد در خوابگاه هاي خصوصي و نيمه خصوصي که بيشتر متعلق به دانشجويان دانشگاه آزاد و ساير دانشگاه ها است، به دليل نبود نظارت ها و يا کمبود و نبود بودجه بارها حوادث تلخي مانند ترکيدن لوله ها، آبگرمکن، خرابي شوفاژ و ... روي داده است.
مشکلات اخلاقي و امنيتي مهمترين معضل خانه هاي مجردي دانشجويي
همايون مقيمي به صراحت امنيت اخلاقي و رواني خانه هاي مجردي دانشجويي و حتي خوابگاه هاي خصوصي را رد کرده و مي گويد: مشکلات فردي در قالب ترس، حسادت، عدم کنترل خود (بي خوابي و يا پرخوابي) و... در دانشجويان نمود پيدا مي کند. مشکلات بين فردي در قالب ناسازگاري، عدم پذيرش يکديگر و مشکلات مادي بين فردي ظاهر مي شوند.»
اين روانشناس سؤاستفاده هاي مالي و عاطفي را از شايع ترين مشکلات دانشجويي طي دوران زندگي خوابگاهي عنوان کرده و مي گويد: «با توجه به اين که جوان از خانه دور افتاده و ديگر نمي تواند خيلي از مسائلش را با خانواده خود طرح کند، مورد سوءاستفاده از سايرين قرار مي گيرد.
اين روانشناس در مجموع متذکر مي شود اشتباه فاحش والدين اين است که براي فرزندشان خانه مجردي مي گيرند، بنده به عنوان يک آسيب شناس توصيه مي کنم هرگز چنين نکنيد.
اما راه حل چيست؟
از آنجا که دانشجويان خوابگاهي در فضاي دوري از خانواده و بروز مشکلات روحي، دانشجويان نيازمند فضاي آرام و ساکتي مي باشند که بتوانند با استفاده از فضاي ايجاد شده از خستگي خود بکاهند و همچنين از اين فضا براي مطالعه و مشغول کردن خود به درس خواندن استفاده کنند. نبود اين فضا و اسکان تعداد زيادي دانشجو در اتاق هاي کوچک يکي از بزرگ ترين معضلات اين دانشجويان محسوب مي گردد.
بنابراين بهتر است مسئولين در پذيرش دانشجويان شهرستاني تامل بيشتري نمايند و يا فضاي خوابگاه ها را افزايش دهند.
بهداشت خوابگاه ها که از نظر دانشجويان حلقه مفقوده برنامه ريزي هاست و همچنين کمبود امکانات خوابگاه نيز از ديگر مشکلات مهم دانشجويان محسوب مي شود که بهتر است است مسئولين در قبال شهريه هاي که بابت خوابگاه از دانشجويان دريافت مي کنند تمهيداتي نيز جهت کاهش اين معضلات بينديشند.
