به نظر شما، بازی‌گردانان انتخابات چه کسانی هستند و سناریوهای پیش روی آن‌ها چیست؟برنامه‌های آقای هاشمی چه خواهد بود؟


ایشان باید این مشکلات را از طریق گزینه‌هایی حل کند که سابقه دارند، با طیف‌های مختلف کار کرده‌اند و برای همه سهمی قائل‌ هستند؛ کسانی که در معادله‌ی قدرت اهل بده‌بستان هستند. دقت کنید که در دوره‌ی وزارت آقای ولایتی، اطرافیان ایشان چه کسانی بودند. آقای ولایتی، هم به رهبری نزدیک است و هم به اطرافیان آقای هاشمی و کارگزاران. آقایان صادق خرازی، ناصری و دیگر اطرافیان آقای ولایتی، وابسته به کارگزاران و طیف‌های سیاسی دیگر بوده‌اند. بنابراین کارنامه‌ی آقای ولایتی کاملاً نشان می‌دهد که می‌تواند گروه‌های مختلفی را به هم پیوند بزند؛ البته به صورت غیراصولی.

به نظر من، بازی‌گردانی مانند آقای هاشمی، بر خلاف تصوراتی که در ظاهر قضیه است عمل می‌کند و خودِ این موضوع، باعث غفلت مردم می‌شود. به این دلیل، به او بازی‌گردان می‌گویند که طوری عمل می‌کند که کسی نتواند به راحتی دستش را بخواند. در این قضیه هم انصافاً بسیار دقیق عمل کرده‌اند و اگر بازی‌شان به هم نمی‌ریخت، یعنی یا آقای هاشمی به عرصه‌ی انتخابات می‌آمد یا آقای مشایی، به هدف خود می‌رسیدند.


آقای هاشمی سکوتی را در پیش گرفته است. به نظر شما، برنامه‌ی پشت این سکوت چیست؟ شما این سکوت را این ‌طور تعبیر کردید که ایشان به نحو غیرمستقیم از آقای ولایتی حمایت می‌کند. به نظر شما، این سکوت چه معانی دیگری دارد؟ اصلاً چرا سکوت کرده است؟

به نظر من، همه‌ی ما در عملکرد آقای هاشمی پختگی را دیدیم. این سکوت با هر انگیزه‌ای که بوده است، جای سپاسگزاری دارد، زیرا بر خلاف گذشته، امکان بهره‌برداری دشمن را فراهم نکرده است. اگر از هر سیاست‌مداری، با هر گرایشی، پختگی دیدید، باید از او تشکر کنید؛ زیرا اگر عمل سیاست‌مداران از عمق و تدبیر برخوردار باشد، سطح فکر را در جامعه افزایش می‌دهد و امکان جولان را از دشمن می‌گیرد.

آقای هاشمی قبلاً با آن بی‌تدبیری و نامه‌نگاری به رهبری، واقعاً به دشمن یک امتیاز بالا داد؛ اما تدبیر امروز ایشان قطعاً جایگاه او را در جامعه ترمیم می‌کند و خطای گذشته‌ی ایشان را به نوعی پوشش می‌دهد. چه دوست داشته باشیم و چه دوست نداشته باشیم، این عملکرد آقای هاشمی موقعیت ایشان را تقویت کرد. اگر آقای هاشمی در عرصه‌ی انتخابات می‌آمد، امکان داشت موفق شود، اما دلیل آن «نه به احمدی‌نژاد» بود.

ایشان امروز با این کار، تعداد «نه به احمدی‌نژاد» خودش را افزایش داد. اولین چیزی که آقای هاشمی در این قضیه به دنبال آن است، ترمیم موقعیت خودش در جامعه است و واقعیت این است که او توانست بین اهل نظر به این مهم برسد.

آقای هاشمی در دیدار با اعضای ستاد خود گفته بود: «امید هست در شرایط موجود تصمیم جدی بگیرند و فرصتی به ما و مردم داده شود، خودم هم امیدوار هستم.» این اظهارات به نظر می‌رسد اشاره به حکم حکمتی از سوی رهبری باشد. اگر فرض کنیم که مقام معظم رهبری طبق مصالحی حکم حکومتی را صادر کردند، آیا آقای هاشمی تمکین می‌کند؟

اصلاً محتمل نیست؛ چون حکم حکومتی اساساً منتفی است، تمکین کردن یا نکردن آقای هاشمی مطرح نخواهد شد. این اتفاق نیفتاده است که آقای هاشمی نامه به رهبری بنویسد و از ایشان چنین درخواستی کند. فکر نکنم در آینده هم این اتفاق بیفتد.

به نظر شما، اقدامات احتمالی آقای هاشمی در جهت هم‌افزایی با آقای احمدی‌نژاد چه خواهد بود؟

به نظر من، آقای احمدی‌نژاد تمام شده است. او ممکن بود بتواند با آقای هاشمی تعاملی ایجاد کند و از وزن خود در آن تعامل استفاده نماید؛ اما چون نتوانست دولتش را به نوعی در خود یا در رقیب خود استمرار بخشد، طبیعتاً در معادلات سیاسی، دست‌ کم تا چهار پنج سال آینده، نقش و جایگاه قابل تأملی نخواهد داشت تا بتواند از آن طریق، روی کسی سرمایه‌گذاری کند یا به او وزنی دهد. آنچه آقای احمدی‌نژاد می‌توانست انجام دهد، در این انتخابات بود که به نظر من این موقعیت را از دست داد.

قبلاً اشاره کردید که آقای احمدی‌نژاد یکی دیگر از بازی‌گردانان انتخابات است. بر این اساس، برنامه‌ی پیش روی وی چه خواهد بود؟




متأسفانه ما به جامعه اطلاع‌رسانی نکرده‌ایم و آن را آگاه نساخته‌ایم؛ اما درست در آستانه‌ی انتخابات، که فضا یک مقدار سردرگم می‌شود، می‌خواهیم به جامعه اطلاعات بدهیم؛ غافل از اینکه جامعه دیگر در این فرصت کوتاه، چندان قدرت هضم ندارد. اگر این قضیه روشن می‌شد، اصلاً بازی آقای احمدی‌نژاد و آقای هاشمی نمی‌توانست مثمر ثمر واقع شود. ما وقتی این مسائل را مطرح کردیم که دیدیم اتفاقات عجیب و غریبی در حال وقوع است. طبیعی است که جامعه را نمی‌توانیم در عرض چند روز آگاه کنیم.

اگر تغییر و تحولات آقای احمدی‌نژاد را، که متأثر از القائات اطرافیانش است، به خوبی به جامعه منعکس می‌کردیم، آن گاه جامعه کاملاً می‌فهمید که ایشان دارد به چه مشی و مرامی نزدیک می‌شود. وقتی ایشان می‌گوید: «من اصول‌گرا نیستم» چه معنایی دارد؟ او در حال حرکت از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر است. باید این مسائل را برای جامعه مشخص می‌کردیم که نکردیم.

آقای احمدی‌نژاد بعد از دور شدن از اصول‌گرایی، دشمن یا نقطه‌ی مقابل خودش را فردگرایی یا قانون‌گریزان نمی‌بیند؛ بلکه برعکس، دشمن خودش را اصول می‌بینید، زیرا خودش دچار منیّت شده است و می‌خواهد فردگرایی کند. او همه‌ی مطالبات آقای هاشمی را دارد که در قدرت باقی بماند. همچنین با کسانی که قبلاً آن‌ها را ناسالم می‌دانست، مثل آقای جاسبی و مرتضوی، زدوبند می‌کند. او با زد‌و‌بند با افرادی مانند رحیمی، مشایی و مرتضوی، اصول‌گرایی را تثبیت نمی‌کند؛ بلکه فردگرایی را دنبال می‌کند.


پس اینکه عده‌ای آقای جلیلی را به جریان انحرافی نسبت می‌دهند، به همین دلیل است؟


به نظر من آقای مشایی خیلی جلوتر از آقای هاشمی رفته است. او چون وزنی در مسائل اعتقادی ندارد، سقف تقابلش با اصول‌گرایی خیلی بیشتر است. آقای هاشمی یک فرد روحانی است و سقف تقابلش با اصول‌گرایی خیلی مرتفع نیست؛ اما تعلق مشایی حتی به انقلاب و روحانیت هم چندان پررنگ نیست. بنابراین او و احمدی‌نژاد هرگز اجازه نمی‌دهند یک نامزد اصول‌گرا رأی بیاورد و از این طریق، اصول‌گرایی در جامعه تقویت شود.

منظور من این نیست که جریان اصول‌گرایی به طور کامل در فردی مثل آقای جلیلی یا دیگران منعکس است؛ بلکه همه‌ی حرف این است که جامعه‌ی ما باید پشت سر اصول‌گرایی به عنوان یک معیار ارزشی بایستد. اگر در تعیین مصداق اشتباه کرد، اشکالی ندارد. باید یک فردی را مصداق این جریان پیدا کند و با مبانی اصول‌گرایی مقایسه کند. امکان دارد فردی در مقایسه دچار اشکال شود و فکر کند مثلاً آقای ولایتی یا آقای جلیلی این مصداق است. مهم نیست که او درست یا غلط انتخاب کرده، مهم این است که در انتخاب خود، مبنا داشته باشد. یک عده که به فردمحوری رسیده‌اند، هر نوع مبنایی را علیه خودشان می‌بینند؛ مبنایی که در باور‌های دینی و اصول انقلاب ریشه دارد. آن‌ها می‌خواهند این مبنا را تخریب کنند.

به نظر شما، با توجه به اینکه فرصت زیادی تا انتخابات باقی نیست، آیا احمدی‌نژاد برای سر کار آوردن مشایی تلاش خواهد کرد؟

آقای احمدی‌نژاد با اینکه می‌دانست رهبری نسبت به مشایی حساس است، اجازه نداد کسی از اطرافیانش ثبت‌نام کند یا اگر کسی ثبت‌نام کرده بود، به آن‌ها گفت باید انصراف بدهید. این عمل چه چیزی را می‌رساند؟ منظورم این است که این‌ طور نبود که آقای احمدی‌نژاد صد درصد مطمئن باشد آقای مشایی مورد قبول است. اگر کسی کمی عقل سیاسی داشته باشد، متوجه خواهد شد که وقتی رهبری رسماً برای احمدی‌نژاد نوشته‌اند که مشایی برای معاونت ریاست‌جمهوری صالح نیست، برای ریاست‌جمهوری بعید است حضور او را به صلاح بدانند. حتی قبل از آن، مشایی را برای ریاست سازمان فرهنگی هنری شهرداری فرد صالحی نمی‌بینند. کسی که کمتر بهره‌ای از عقل سیاسی برده باشد، می‌داند که آقای مشایی امکان این را ندارد که در عرصه‌ی ریاست‌‌جمهوری حاضر شود و سکان‌دار امور اجرایی کشور شود؛ اما وقتی راه را برای دیگران می‌بندد، معنای آن چیست؟

اگر به گرانی‌های نزدیک انتخابات دقت کنید، متوجه خواهید شد که او عامدانه گرانی ایجاد می‌کند تا جامعه را از دولت اصول‌گرا ناراضی کند؛ چون همان ‌طور که می‌دانید، جامعه به دلیل بی‌اطلاعی، دولت آقای احمدی‌نژاد را به غلط دولت اصول‌گرا می‌داند. پس او می‌خواهد دولت اصول‌گرا را تخریب کند. اگر نمی‌خواست تخریب کند، اصلاً اجازه نمی‌داد قیمت روغن ناگهان افزایش پیدا کند. دولت این اختیار را دارد که در عرض یک ماه، به راحتی قیمت‌ها را کنترل کند. اما این کار را نمی‌کند تا اصول‌گرایی را تخریب کند. آقای احمدی‌نژاد به دنبال این بوده است که جبهه‌ی اصول‌گرایی را تجزیه، تضعیف و تخریب کند. در مجموع، این نکات همه‌ی ما را به تعجب واداشته است. وقتی شما متوجه نیت و جهت‌گیری این بازی‌گردان پشت صحنه شدید، به راحتی می‌توانید بفهمید که او چه کار می‌کند؛ اما وقتی که ما به جامعه این اطلاعات را ندهیم، طبیعتاً جامعه نمی‌تواند دست او را بخواند و روشن است که او هم دستش را باز نمی‌کند.

جامعه باید این مسائل را بداند. احتمالاً عوام می‌گویند دولت اصول‌گرا چنان بلایی بر سر ما آورده است که باید از آن فاصله بگیریم. در صورتی که این اعمال، آگاهانه و هدفمند صورت گرفته است و این مسئله باید برای مردم روشن شود.