به گزارش مشرق، متن این یادداشت که کوثری آن را در اختیار ایسنا قرار داده است به شرح زیر می‌باشد.
"اجازه دهید محمد مایلی کهن سرمربی پرسپولیس شود. دلایل محکمی برای این گزینش وجود دارد. اشتباه بزرگتری مرتکب نشوید. اجازه دهید منصور ابراهیم‌زاده در همان قالب یک مربی کاردان در تیم‌های دیگر به کار خود ادامه دهد. ابراهیم‌زاده نباید به پرسپولیس بیاید، چرا که هم سابقه روشن خود را به باد خواهد داد و هم پرسپولیس را در همین حالت نزار نگاه خواهد داشت. جامعه شناسی این انتخاب منطبق بر باورهای اجتماعی دوستداران پرسپولیس نیست. این که مربیگری در این دو تیم بزرگ (استقلال و پرسپولیس) دشوار است ادعا ساده‌ای نیست. اتفاقا دلایل بسیار اصولی و منطقی برای این گزینش‌های "رنگ دگری" وجود دارد. آرام نمودن سکوها با یک شکست ابراهیم‌زاده آسان نخواهد بود. مسئولان باشگاه پرسپولیس کمی باورهای خود را به شرایط روان تماشاگران نزدیک کنند. از جریانات ناپیدای 50 سال اخیر پرسپولیس غافل نشوند. نه ابراهیم‌زاده را با این انتخاب بسوزانید و نه اجازه دهید در چاله بزرگ‌تر بیفتید. ابراهیم‌زاده را حفظ کنید شاید در تیم ملی بهتر بتوانیم از او بهره بگیریم!
اما چرا مایلی‌کهن؟ به نظر نگارنده محمد مایلی‌کهن هر چند طی سی سال اخیر هرگز نتوانسته مشاوران کاردانی را کنار خود جمع کند، اما امتیازات او کم نیست.
اول: تحصیلات آکادمیک دانشگاهی قابل قبولی دارد ضمن اینکه بازیکن تیم ملی و پرسپولیس در اندازه‌های استاندارد و درجه اول بوده است.
دوم: طی 30 سال اخیر رابطه تنگاتنگی با فوتبال داشته و با فوتسال نیز غریبه نبوده است.
سوم: تمام مسائل پشت پرده و روی سکوهای پرسپولیس را میشناسد.
چهارم: صداقت پنهانی دارد. اگر چه در پوسته عصبیت‌های گاه ظاهری همیشه پنهان مانده و لطمات زیادی نیز به او وارد کرده است.
پنجم: او دلبسته و وابسته به فوتبال داخل است و عمر خود را در فوتبال و در داخل کشور صرف نموده است. مانند ظاهر سازانی نیست که بهترین دوران فوتبال خود را در اروپا و دیگر کشورها گذراننده، خانه و ... در فلان کشور اروپایی خریده‌اند و فرزند یا فرزندانشان در آنجا مشغول کارند و یا تحصیل می‌کنند و پاسپورت آمریکایی و اروپایی هم در داخل گاو صندوق خانه‌اشان به چشم می‌خورد و حالا در سن 35 و 36 سالگی به پرسپولیس می‌آیند می‌شوند دایه دلسوزتر از مادر و 300 میلیون تومان پول هم می‌گیرند و بعد اشک‌های قلابی می‌ریزند و پنج دقیقه هم برای تیم محبوبشان بازی نمی‌کنند.
کدام تعصب و علاقه؟! اگر در اوج جوانی و قدرت در باشگاه خود می‌مانید این تعصب را می‌توانستیم قبول کنیم و این که مایلی‌کهن این گونه هم نبوده است.
ششم: او فوتبال را می‌فهمد، اما هرگز مشاوران خوبی در کنارش نبوده است تا در لحظات حساس به کمکش بیایند. اگر این اتفاق بیفتد او دیگر اشتباهات گذشته را تکرار نخواهد کرد.
آقای مدیرعامل و مدیران بالاتر پرسپولیس، مایلی کهن از خون و پوست پرسپولیس است و معیارهای لازم را نیز داراست مبادا به اشتباه بروید.
"اجازه دهید محمد مایلی کهن سرمربی پرسپولیس شود. دلایل محکمی برای این گزینش وجود دارد. اشتباه بزرگتری مرتکب نشوید. اجازه دهید منصور ابراهیم‌زاده در همان قالب یک مربی کاردان در تیم‌های دیگر به کار خود ادامه دهد. ابراهیم‌زاده نباید به پرسپولیس بیاید، چرا که هم سابقه روشن خود را به باد خواهد داد و هم پرسپولیس را در همین حالت نزار نگاه خواهد داشت. جامعه شناسی این انتخاب منطبق بر باورهای اجتماعی دوستداران پرسپولیس نیست. این که مربیگری در این دو تیم بزرگ (استقلال و پرسپولیس) دشوار است ادعا ساده‌ای نیست. اتفاقا دلایل بسیار اصولی و منطقی برای این گزینش‌های "رنگ دگری" وجود دارد. آرام نمودن سکوها با یک شکست ابراهیم‌زاده آسان نخواهد بود. مسئولان باشگاه پرسپولیس کمی باورهای خود را به شرایط روان تماشاگران نزدیک کنند. از جریانات ناپیدای 50 سال اخیر پرسپولیس غافل نشوند. نه ابراهیم‌زاده را با این انتخاب بسوزانید و نه اجازه دهید در چاله بزرگ‌تر بیفتید. ابراهیم‌زاده را حفظ کنید شاید در تیم ملی بهتر بتوانیم از او بهره بگیریم!
اما چرا مایلی‌کهن؟ به نظر نگارنده محمد مایلی‌کهن هر چند طی سی سال اخیر هرگز نتوانسته مشاوران کاردانی را کنار خود جمع کند، اما امتیازات او کم نیست.
اول: تحصیلات آکادمیک دانشگاهی قابل قبولی دارد ضمن اینکه بازیکن تیم ملی و پرسپولیس در اندازه‌های استاندارد و درجه اول بوده است.
دوم: طی 30 سال اخیر رابطه تنگاتنگی با فوتبال داشته و با فوتسال نیز غریبه نبوده است.
سوم: تمام مسائل پشت پرده و روی سکوهای پرسپولیس را میشناسد.
چهارم: صداقت پنهانی دارد. اگر چه در پوسته عصبیت‌های گاه ظاهری همیشه پنهان مانده و لطمات زیادی نیز به او وارد کرده است.
پنجم: او دلبسته و وابسته به فوتبال داخل است و عمر خود را در فوتبال و در داخل کشور صرف نموده است. مانند ظاهر سازانی نیست که بهترین دوران فوتبال خود را در اروپا و دیگر کشورها گذراننده، خانه و ... در فلان کشور اروپایی خریده‌اند و فرزند یا فرزندانشان در آنجا مشغول کارند و یا تحصیل می‌کنند و پاسپورت آمریکایی و اروپایی هم در داخل گاو صندوق خانه‌اشان به چشم می‌خورد و حالا در سن 35 و 36 سالگی به پرسپولیس می‌آیند می‌شوند دایه دلسوزتر از مادر و 300 میلیون تومان پول هم می‌گیرند و بعد اشک‌های قلابی می‌ریزند و پنج دقیقه هم برای تیم محبوبشان بازی نمی‌کنند.
کدام تعصب و علاقه؟! اگر در اوج جوانی و قدرت در باشگاه خود می‌مانید این تعصب را می‌توانستیم قبول کنیم و این که مایلی‌کهن این گونه هم نبوده است.
ششم: او فوتبال را می‌فهمد، اما هرگز مشاوران خوبی در کنارش نبوده است تا در لحظات حساس به کمکش بیایند. اگر این اتفاق بیفتد او دیگر اشتباهات گذشته را تکرار نخواهد کرد.
آقای مدیرعامل و مدیران بالاتر پرسپولیس، مایلی کهن از خون و پوست پرسپولیس است و معیارهای لازم را نیز داراست مبادا به اشتباه بروید.
