به گزارش مشرق، ايسنا نوشت: منطقه "تي‌آب" منوجان، در 22 کيلومتري مرکز شهرستان، نقطه‌اي از خاک ايران اسلامي است که با وجود همه تلاش‌هاي دولت‌هاي نهم و دهم، هنوز هم مورد بي‌مهري قرار گرفته و محروميت و فقر مطلق حاکم بر اين منطقه بر همه اين ادعاها صحه مي‌گذارد.
"جهانگير تشکري"، فرماندار شهرستان منوجان، گفت: منطقه "تي‌آب" از توابع بخش مرکزي شهرستان در گذشته يکي از مناطق بزرگ و وسيع در شهرستان بوده است که به ندرت با توجه به خشکسالي‌هاي مکرر، مردم اين منطقه به جاهاي ديگر نقل مکان کرده‌اند.
فرماندار شهرستان منوجان افزود: يکي از مهمترين دلايلي که اين منطقه از امکانات رفاهي برخوردار نيست، پراکندگي جمعيت و کم‌بودن تعداد خانوارهاست که اين امر موجب شده خدمات‌رساني به اين منطقه با مشکل مواجه شود.
فرماندار منوجان در پاسخ به سوالي مبني بر اينکه چرا هيچ‌گونه امکاناتي از قبيل آب آشاميدني، برق، خدمات بهداشتي و ساير مايحتاج ضروري مردم در اين منطقه وجود ندارد؟ گفت: دولت نمي‌تواند به مناطقي که کمتر از 10 تا 12 خانوار باشند خدماتي مانند انتقال شبکه آب يا برق‌رساني داشته باشد و اين مهم براي دولت هزينه‌هاي ميلياردي درپي دارد!
وي اضافه کرد: به مردم اين مناطق اعلام شده است که مي‌توانند با نقل مکان به مناطق پايين‌دست، از امکانات دولتي مانند مسکن و آب و برق بهره‌مند شوند!
تشکري همچنين اضافه کرد: از ابتداي دولت نهم و در ادامه دولت دهم تاکنون بالغ بر 7 هزار مسکن روستايي در شهرستان ساخته شده و بسياري نيز در حال ساخت‌وساز است؛ اين در حالي است که تعداد خانوارهاي روستايي شهرستان 15 هزار خانوار است.
حجت‌الاسلام "محمدرضا اميري"، نماينده مردم چهار شهرستان جنوبي استان کرمان در مجلس شوراي اسلامي هم، در اين رابطه گفت: پراکندگي جمعيت و کم‌بودن خانوارها دليل اصلي عدم خدمات‌رساني به مردم اين مناطق است؛ چون تعداد خانوارهاي اين منطقه به حد نصاب نمي‌رسد.
اميري افزود: قطعا انتقال شبکه آب و برق به اين منطقه هزينه‌هاي بسياري براي دولت دارد که نمي‌توان در اين رابطه اقدام کرد.
نماينده مردم منوجان در مجلس شوراي اضافه کرد: دولت موظف است به مناطقي که بالاي 12 خانوار در آن محل وجود داشته باشد، خدمات‌رساني داشته باشد و در حال حاضر ما نيز پيگير ارائه خدمات مطلوب به اين مردم هستيم.
ولي آنچه که معلوم است، اظهارات توجيه‌کننده مسؤولان شهرستان هرگز براي مردم قابل قبول نيست و مي‌طلبد تا متوليان امر در شهرستان منوجان و نيز استان کرمان در جهت تامين حداقل نيازهاي اوليه مردم منطقه تلاش کنند.
اما در پي حضور تعدادي از خبرنگاران جنوب استان کرمان در منوجان و شاهد بودن محروميت مطلق در اين منطقه، بر آن شديم تا صداي مردم محروم و مظلوم منطقه "تي‌آب" منوجان را به گوش مسئولان برسانيم.
منطقه "تي‌آب" منوجان در همسايگي امامزاده فضل‌بن عباس، از نوادگان امام موسي کاظم(ع) قرار دارد که حتي وجود اين بارگاه مقدس هم نتوانسته است مانع از محروميت اين منطقه شود.
فقر و محروميت در حالي در مناطق جنوبي استان کرمان و اين منطقه حاکم است که مردم با توجه به سياست‌هاي عدالت‌محوري دولت، هرگز انتظار ندارند که از سوي مسئولان محلي مورد بي‌مهري قرار بگيرند.
پيرزني که "فاطمه" نام دارد گفت: وضعيت زندگي ما را ببينيد، آيا همه جا اين گونه زندگي مي‌کنند؟
در حالي که اشک در چشمانش جمع شده است، فرزند کوچش را نشان داد و گفت: اين طفل معصوم چه گناهي کرده که بايد به دليل نبود امکانات رنج ببرد.
يکي ديگر از اهالي اين منطقه اظهار کرد: مگر ما کافر هستيم که بايد در دولت اسلامي اين گونه فراموش شويم؟ آيا ما بايد به دليل نبود امکانات عذاب بکشيم تا بميريم؟!
پيرزن ديگري در حالي که خانه کپري‌اش را نشان مي‌داد، گفت: بعد از گذشت 30 سال از پيروزي انقلاب اسلامي، ما هنوز در کپر زندگي مي‌کنيم و هيچ فرقي با گذشته نکرديم، آيا اين حق ما از زندگي است؟
از کودکي پرسيدم، آرزويت چيست؟ در پاسخ گفت، اينکه بابايم يک جفت دمپايي برايم بخرد، و وقتي که پاهاي برهنه‌اش را ديدم دانستم واقعا که چه آرزوي بزرگي دارد.
يکي ديگر از اهالي اين منطقه بيان کرد: دولت به ما گفته چون جمعيت‌مان کم است نمي‌توانيم براي شما خانه بسازيم، ولي اين طور نيست، امثال ما در اين منطقه چندين خانوار است آنها چگونه اين حرف‌ها را به ما مي‌گويند؟
آري منطقه "تي‌آب" يا به اصطلاح ديگر "زيارت" که در جوار امامزاده فضل‌بن عباس قرار دارد، منطقه‌اي محروم است که امکانات در اين منطقه صفر است و مردم نيز از اين موضوع به شدت گله دارند.
نبود آب آشاميدني سالم موجب شده است تا مردم اين منطقه از آب رودخانه فصلي استفاده کنند که جز لجن و بوي تعفن، چيز ديگري نمي‌توان در آن مشاهده کرد.
گرچه به گفته مسؤولان شهرستان منوجان، جمعيت اين منطقه کم است، اما در عين حال کودکان زيادي مشاهده مي‌شوند که به دليل نبود امکانات بهداشتي و رفاهي و گرسنگي، چشمان فرورفته آنها همه چيز را در نگاه اول به هر بيننده‌اي نشان مي‌دهد.
با اين اوصاف اگر اظهارات مسؤولان اين شهرستان حقيقت هم داشته باشد و آنها نتوانند به اين مردم خدمات‌رساني کنند، ولي باز هم حق مردم چه مي‌شود؟ آيا آنها ايراني نيستند؟ آيا آنها حق زندگي کردن ندارند؟ آيا اين مردم از منابع غني نفت و گاز کشور هيچ سهمي ندارند؟
مردم اين منطقه همچنان منتظر نشسته‌اند تا کسي پيدا شود تا آنها را از اين بدبختي و محروميت نجات دهد و اين جاي بسي تامل است که در دولت عدالت‌محور اين وضعيت در روستاهاي جنوب کرمان حاکم باشد و اين مردم هرگز يادشان نمي‌رود که ايراني هستند و در همه حوادث و اتفاقات، کشور را ياري کرده‌اند و توقعي جز تامين حداقل نيازهاي اوليه ندارند و اميد دارند که روزي برسد فقر و محروميت از اين منطقه ريشه‌کن شود.
بر اساس اين گزارش، شهرستان منوجان با داشتن بالغ بر 70 هزار نفر جمعيت، در فاصله 420 کيلومتري مرکز کرمان، در جنوب اين استان قرار دارد و يکي از دلايل عمده محروميت تاريخي جنوب کرمان و شهرستان منوجان، مسافت طولاني تا مرکز استان است.
