به گزارش وبلاگستان مشرق، نويسنده وبلاگ "رمز عبور" در مطلب اخير خود نوشت: هر چقدر هم که يک رسانه سعي کند اصول حرفه اي را عايت کند، دکورش رو طبق آخرين توصيه ها درست کند تا تأثير مطلوب و در راستاي هدف بر مخاطب داشته باشد، جزئياتي مثل تکيه کلام مجري و حرکات بدني او را بر اساس ياقته هاي روانشناختي اصلاح کند، انواع مستندها و گزارشها را بسازد تا به زبان بي زباني و نه مستقيم حرف بزند. اگر شعار صحت و دقت و بي طرفي بدهد و حرفهايش را هم توي اين زرورقها بپيچد باز هم ممکن است در اصل ماجرا و حرکت جوري مهره‌اش را حرکت دهد که در بازي شطرنجش در همان مرحله‌ي گشايش مات شود.

مثلا ممکن است موضوعش را بد انتخاب کند و در يک برنامه گفتگو حرفي کهنه و نخ‌نما را محور قرار دهد، مانند اينکه در ايران چه کسي ميراث دار حقيقي امام خميني(ره) است، به اصطلاح جنبش سبزي که شعار مي داد "ميزان راي ملت است" يا کساني که مي گفتند "حقظ نظام از اوجب واجبات است". تا همين جاي کار بازي گشوده شده محکوم به باخت است چرا که خيلي وقت است موضوع دعوا براي همه معلوم شده که حتم غير اين بود و عام و خاص فهميده‌اند نطفه‌ي دعوا در لانه‌ي هوس قدرت مدعيان شکست‌خورده بسته شده بود.

از اين بدتر اين است که براي چنين استراتژي ضعيفي مهره‌ي سوخته‌اي را بنشاني پشت تريبونت.مثلا اکبر گنجي. کسي که اصلا هدفت را هم نفهمد و به جاي آنکه آبروداري کند و ميراث داران انقلاب خميني(ره) را به زبان بي زباني جنبش مثلا سبز معرفي کند. بيايد و ميراث را از بنيان نفي کند. بنشيند و خيلي وقيحانه خميني کبير را يک ديکتاتور معرفي کند. بگويد خميني(ره) کمر به نابودي حقوق بشر بسته بود و اصلا به آزادي اعتقادي نداشت. ترشحات ذهني اش را نشخوار کند و بگويد او دولت را جانشين خدا کرد. وقاحت را با دروغ و تهمت مخلوط کند و از صفحات صحيفه آدرس بدهد که 458 و 459 اش آمده که امام(ره) اصلا براي مجرم حق داشتن وکيل قائل نيست.*حرفهاي تکراري‌اي که آن شعر را به ياد مي‌آورد:"مه فشاند نور / سگ عوعو کند".

گشايش غلط و بازي دادن مهره سوخته‌اي که بيشتر شبيه يک وبال گردن است براي بي بي سي از جنس فاجعه اند و براي ما يادآور حمدي دوباره که:

الحمد لله الذي جعل عدونا من الحمقا

***

در صفحات مورد اشاره در صحيفه آمده است:

"آنکه بايد براي او وکيل گرفت ، آنکه بايد به ادعاي اوگوش کرد، او متهم است نه مجرم . اينها متهم نيستند، اينها مجرم هستند. اينها اشخاصي بودند که در خيابانها مردم را کشته اند، زجر دادند، و ذخاير ما را - همه را - با خيانتها از بين برده اند. آيا آنهايي که کشته شده اند در اين خيابانهاي شهرهاي مختلف ايران ، اينها بشرنبودند؟ اينها حقوق ندارند؟. "