به گزارش مشرق، ايرنا نوشت: زماني که اهل بيت امام حسين (ع) را به کوفه آوردند، ابن زياد در کاخ نشست و بار عام داد. آنگاه گفت سر امام حسين (ع) را درمـقـابلش بگذارند، لبخند زنان به سر شريف امام نگاه مي کرد و با چوبي که در دست داشت به دندان هاي حضرتش مي زد و مي گفت 'چه دندانهاي زيبايي!'
زيد بن ارقم صحابي رسول خدا (ص) که پير شده بود، وقتي اين صحنه را مشاهده کرد فرياد زد: چوبت را از اين لب ها بردار. به خدا نـمي دانم چند بار لب هاي رسول خدا (ص) را بر روي اين لب ها ديدم که آنها را مي بوسيد.
زيد اين سخنان را گفت و شيون سر داد که ابن زياد به او گفت: خدا چشمانت را گريان کند. به خدا اگر پير نشده بودي گردنت را مي زدم.
زيد بن ارقم گفت: بگذار حديثي برايت بگويم که برايت سخت تر از اين است. رسول خدا (ص) را ديدم که امام حسن (ع) را روي زانوي راست و امام حسين (ع) را روي زانوي چپ خود نشانده بود، دست روي سر هر يک از آن دو گذاشت و گفت خدايا! اين دو را به تو و به مومنان شايسته مي سپارم تا از هر مکروهي محفوظ باشند. اي پسر زياد بگو با اين امانت و وديعه پيامبر خدا چه کار کردي؟ سپس فرياد زد اي مردم پسر فاطمه را کشتيد.
زيد از جا برخاست و در حالي که از مجلس ابن زياد خارج مي شد، مي گفت: اي جماعت عرب! از اين پس بردگاني بـيـش نيستيد. پسر فاطمه را کشتيد و امارت را به پسر مرجانه داديد. او خوبانتان را مي کشد و اشرارتان را به بندگي مي گيرد. از رحمت خدا دور باد آنکه به ننگ و ذلت رضا دهد.
