گروه بین‌الملل مشرق-- در قسمت اول گزارش "فساد در کردستان عراق" به خیانت‌های آمریکا به کردها و همچنین فساد خانواده بارزانی پرداخته شد.

در بخش دوم گزارش اين كارشناس سياسي آمريكايي درباره چگونگي بازي با "برگه تروريسم" در كردستان و پيامدهاي آن در تجربه جنگ آمريكا عليه عراق مي گويد.

نقشه اي از كردستان بزرگ وجود دارد كه تا عمق تركيه امتداد مي يابد كه پارلمان بارزاني از آن حمايت و آن را در سطح كردستان توزيع مي كند.

كارشناس آمريكايي: رهبران كرد از ميزان استحکام هم پيماني ميان واشنگتن و آنكارا چشم پوشي كرده و به علت رسيدن به نتايج معكوس با نااميدي بالايي روبه رو خواهند شد.

بارزاني با كاهش خواسته هاي كردها – پس از تصميم سال 2003 تركيه مبني بر عدم مشاركت در هم پيماني براي جنگ عراق- تلاش كرد تا اربيل را به هم پيمان جايگزين آنكارا تبديل کند. آمريكا منتظر زمان مناسبي بود تا به رهبران كرد نشان دهد كه تركيه در استراتژي آمريكا چه جايگاهي دارد . بنابراين با اجازه دادن به نيروهاي تركيه جهت تعقيب پناهگاههاي نيروهاي (PKK) اقدام به تحقير بارزاني کرد. اين همان تصويري است كه گزارش مركز آمريكايي درباره دلايل فروپاشي روياهاي بارزاني جهت تاسيس كردستان بزرگ تا عمق جنوب شرق تركيه که تا بخش هايي از ايران و سوريه امتداد مي يافت ترسيم مي كند.

دست درازي آمريكا به جاه طلبي كردي!

مركز آمريكايي تاكيد مي كند كه خصومت مسعود بارزاني با تركيه يكي از دلايل قطع اميدهاي موجود درباره امكان هم پيماني با آمريكا محسوب مي شود.

اما بسياري از مسئولان كُرد روابط آمريكا – تركيه را يك بازي قلمداد مي كنند كه نتيجه اش دستاوردهاي سياسي آنها و در مقابل تحمل خسارت توسط طرف هاي ديگر است و از نظر آنها آمريكا يا بايد دوستي اش با أربيل را ادامه دهد و يا به هم پيماني اش با آنكارا بپردازد. بر اساس گفته مايكل روبن اكثر مسئولان كرد نمي دانند كه آمريكا خواهان برقراري هر دو رابطه فوق است يا خير.

اين كارشناس مي افزايد: مسئولان كرد غالبا به مسئولان آمريكايي مي گويند كه در آينده كردستان هم پيماني بهتر از تركيه براي آمريكا خواهد شد. آنها در واقع از عمق روابط آمريكا – تركيه غفلت مي كنند و از ميزان پذيرش اين خواسته كردها كه تلاش مي كند تا هم پيماني هاي آمريكا را از طريق ضربه منافع كشورهاي ديگر ترسيم كند غفلت مي كنند.

او مي افزايد : براي مثال عربستان سعودی و اسرائیل تمايل دارند كه واشنگتن روابط اش را با سايرين كاهش دهد، اما آنها اين تفكر را در ذهن شان پذيرفته اند كه چنين اتفاقي رخ نخواهد داد. بارزاني داراي فرهنگ بالايي نيست بنابراين هميشه قصد دارد تا كاخ سفيد را مجبور به انتخاب ميان آنكارا يا اربيل نمايد. اما آيا واشنگتن اين كار را انجام خواهد داد؟ اين كارشناس مي افزايد: رهبران كردي در این خصوص با نااميدي زيادي مواجه خواهند شد.

همچنين به نظر كارشناس فوق دليلي براي عدم توجه مسعود بارزاني به دفاع از منافع كردي و عراقي و دست برداشتن از سخنراني هاي توأم با تهديدش وجود ندارد.

مايكل روبن اتفاقي را مثال مي زند كه در دسامبر سال 2005 رخ داد و بارزاني اعلام كرد كه شهر سرشار از نفت كركوك اگر تا ماه دسامبر 2007 با رهبرانش مرتبط نشود، جنگ داخلي در عراق شعله ور خواهد شد. او همچنين در ماه آوریل 2007 نيز تهديد كرد كه اگر آنكارا خواسته هايش درباره كركوك را نپذيرد، رهبري شورشيان كرد عليه تركيه را بر عهده خواهد گرفت.

دستگاه هاي امنيتي مرتبط با حزب بارزاني نيز همين روش را در تحريك عليه تركيه در پيش مي گرفتند و دقيقا اقداماتشان شبيه اقدامات رسانه هاي فلسطيني عليه اسرائيل است و تحت نظر پارلمان كردي نقشه هايي در كردستان عراق وجود دارد كه بيانگر امتداد كردستان بزرگ در عمق تركيه است و غالبا مطبوعات كرد، كردستان عراق را كردستان جنوبي مي نامند و جنوب شرقي تركيه را شمال كردستان مي داند. روبن اظهاراتي مبني بر برانگيختن خواسته هاي مردمي فرامرزي را عاملي مي داند كه باعث مي شود تا كردستان عراق عامل بي ثباتي شود نه عامل برقراري امنيت.

بارزاني از PKK و اوجالان اعلام بيزاري مي كند

در همين راستا كارشناس آمريكايي طي تحقيق تحليلي اش مي گويد: خواسته هاي كردها آينده امنيت منطقه را تهديد خواهد كرد. او تأكيد مي كند: روابط بارزاني با حزب كارگران كردستان تركيه PKK با مشكلات زيادي همراه است. روبن مي گويد: بارزاني شخصي ملي گراي غيرواقعي است حزب PKK تركي كردي را دوست ندارد، نه به اين دليل مبارزان قدرتمندش غرق در تروريسم اند، بلكه به اين دليل آنها عبدالله اوجالان را رهبر جنبش كردي مي دانند. زيرا اين امر رقابتي اساسي را به وجود مي آورد كه رهبران كرد عراقي آن را رد مي كنند.

كارشناس آمريكايي سخني را از اوجالان نقل مي كند كه طي ديدار با او در سال 1998 گفته شد: "بارزاني و طالباني همچون پاها و بازوها هستند و من سر و مغز متفکر آنها هستم".

در خلال دهه نود قرن بیست به دستورات صادره توسط بارزاني و طالباني خطاب به طرفدارانش از پيشمرگه ها مبني بر مبارزه با عناصر PKK در همه بخش هاي كردستان عراق بي توجهي شد.

بر اساس گفته بسياري از ديپلمات ها و مسئولان اطلاعاتي ترك در آن زمان بارزاني از حكومت تركيه خواست تا به پيشمرگه هاي وابسته به او براي مبارزه با "گروه هاي تروريستي تركيه" كمك مالي كند.

مسعود بارزاني درك كرد كه ايجاد فضاي امنيتي براي (PKK) باعث محروميت اش از منافع خاص خواهد شد بنابراين از اين امر خودداري نمود. اما حضور عبدالله اوجالان در زندان و عدم مشخص شدن رهبران جديد (PKK) حاكميت فعلي اش را تهديد مي كرد، بنابراين او به اين نتيجه رسيد كه از گروه كرد تركيه به عنوان ابزاري جهت آزار ترك ها استفاده كند.

پس از مصوبه پارلمان تركيه در اول ماه مارس 2003 مبني بر عدم مشاركت در هم پيماني اي كه آمريكا رهبري اش را عليه نظام صدام حسين بر عهده داشت اعتماد بارزاني به صداقت واشنگتن در قبال كردها به شدت افزايش يافت بنابراين روشي تندروانه در قبال آنكارا در پيش گرفت. بنابراين از رهبران (PKK) در اراضي كردنشين خصوصاً در مثلث مرزي ميان ايران، تركيه و عراق استقبال كرد.

در زماني كه بارزاني و سخنگوي حكومت منطقه اي كردستان درباره اتخاذ سياست هاي قاطع سخن مي گفتند اما سياست بارزاني چيزي جز تكرار استراتژي "ياسر عرفات"، رهبر فقيد فلسطيني ها نبود، كسي كه بر اساس ديدگاه روبن همكاري با تروريسم را انكار كرد، اما براي تقويت ديدگاه هاي سياسي اش به عنوان يك دستاورد سياسي تلاش نمی کرد.

بارزاني به ديپلمات هاي آمريكايي اطلاع مي دهد كه تهديدات (PKK) فقط در صورتي از بين خواهد رفت كه تركيه عقب نشيني هاي زيادي را در زمينه شرايط عفو شورشيان، پخش راديويي و اصلاحات قانوني انجام دهد، درحالي كه بر اساس گفته كارشناس آمريكايي او در پس پرده تلاش مي كرد تا رهبران شورشي كردها در تركيه را تشويق به حملات بيشتر عليه منافع تركيه كند و در تسهيل عمليات هايشان نقش داشته باشند.

مقامات تركيه ادعا مي كنند كه تصاويري فوتوگرافيك از رهبران بزرگ (PKK) دارند كه نشان مي دهد، آنها در بيمارستان هاي اربيل تحت درمان هاي پزشكي قرار گرفته اند و در رستوران هاي كردستان با هم پيمانان شان (بارزاني) ملاقات نموده اند.

گزارش مركز آمريكايي نشان مي دهد كه بارزاني رستوران ها و تجهيزات در كردستان را اداره و سودهاي سرشاري را در اين زمينه كسب مي نمايد.

مقامات تركيه در اين خصوص كه پسر بارزاني در فروش سلاح به گروههاي (PKK) دست دارد شك و ترديد دارند. اين ها اطلاعاتي است كه آنكارا را مجبور مي كند تا گام هاي تندروانه تري را در قبال كردستان عراق اتخاذ و مسئولان آمريكايي را مجاب به حمايت از آنكارا كند حتي در صورتي كه هواپيماها اهداف كردهاي عراق را بمباران كنند.

مايكل روبن: قدرت عشاير در كردستان به همراه همتاي سعودي اش روز به روز وارد فساد و انزوا مي شود.

مایکل روبن تاكيد مي كند تاريخ روابط بارزاني با مردم كرد از نظر روش و شيوه شبيه تحولات رخ داده در حكومت سعودي ها در جزيره العرب طي چند نسل است. مصطفي بارزاني 1903 - 1979 و ملك عبد العزيز بن سعود 1876 - 1953 با ارزش هاي عشايري كه جامعه شان را متمايز مي كند، ارتباط تنگاتنگي برقرار كردند، اما هر كدام از نسل هاي موجود در حكومت بارزاني ها و سعودي ها بيش از پيش به سمت انزوا و فساد حركت كردند.

اين گزارش تاكيد مي كند: مسعود بارزاني عادت داشت تا به همه بگويد كه قصد دارد تا با برنامه ريزي هايش منطقه كردستان رابه دبي جديدي تبديل كند، اما او نمي دانست كه فساد مديريت اش دستيابي به چنين موفقيت هايي را با مشكل موجه مي كند.

خصوصا در شرایطی که اتفاقات زیر رخ داد :

- افزايش شكاف ميان فقرا و ثروتمندان

- استفاده بارزاني از ابزارهاي سلطه جهت سركوب مخالفان

- احتمال بهره بر داري احزاب اسلامگرا از شرايط بوجود آمده براي رشد و توسعه و برخورداري از محبوبيت بيشتر در آينده در حالي كه آنها دارای ديدگاه هاي ديني بوده و به بهانه فساد سياسي جامعه را مورد هجوم قرار مي دهند.

- آنها همچنين جامعه كردي را در مقايسه با فساد دو حزب دمكرات كردستان و اتحاد ملي - میهنی كردستان جامعه اي پاك بر مي شمارند.

- با وجود اين كه بسياري از گروه ها اتحاد اسلامي كردستان را دوست ندارند، اما اين اتحاد به دليل انتقاداتش از آمريكا و ارائه نظريه هايي مبني بر اينكه آمريكا قصد دارد تا ارزش هاي غربي را در جامعه كردي پرورش دهد، درحال محبوب شدن است.

مصونیت از طریق پايگاه هاي نظامي آمریکا در برابر تركيه

به نظر روبن برخي از مسئولان كرد عراقي و برخي از تحليل گران سياسي آمريكايي معتقدند که كردستان مي تواند ميزبان حضور نظامي بلند مدت آمريكا باشد، به طوريكه نيروهاي آمريكايي مي توانند از ساير نقاط عراق عقب نشيني كنند، زيرا در آن جا با استقبال كمتري مواجه اند. بنابر اعتراف اين كارشناس آمريكايي در گذشته اين گزينه گزینه مناسبي بود، اما رفتار بارزاني طي سال هاي اخير باعث شده است تا اين گزينه اكنون به گزينه اي غير عاقلانه مبدل شود.

پايگاه نظامي در شمال عراق در بعد استراتژيك بر اي پنتاگون ارزشمند است، اما در حقيقت مي تواند مشكل ساز باشد، زيرا ممكن است بارزاني از شرايط به وجود آمده بهره بر داري كند و عمليات تروريستي PKK عليه تركيه را رهبري نمايد. حضور آمريكا در كردستان عاملي خواهد شد، براي تشویق رهبران كرد جهت ورود به اينگونه سياست ها و حتي جنگ كردي بلند مدت عليه تركيه به بخشي از هدف مربوط به كردستان بزرگ تبدیل می شود.

بارزاني تلاش مي كند تا پايگاه هاي نظامي آمريكا در كردستان ايجاد شود، زيرا اين امر باعث مصون ماندنش در برابر هرگونه انتقام گيري تركيه خواهد شد.

در حقيقت همان طوري كه روبن مي گويد: تا زماني كه بارزاني در قدرت است ايجاد اين گونه پايگاه ها منجر به منازعات گسترده اي خواهد شد. از نظر كارشناس آمريكايي بارزاني ديگران را دوست ندارد بلكه سعي مي كند تا با استفاده از ارتش و يا تيپ هاي نظامي آمريكا به مصونيت آمريكايي دست يابد.

اگر پنتاگون در كردستان پايگاه نظامي ايجاد كند، باید منتظر ماجراجويی هاي بيشتر پيروان حزب (PKK) و حزب دمكرات كردستان و تمامي طرفداران بارزاني در كشورهاي همسايه و در وهله اول در تركيه باشيم. روبن درخواست بارزاني براي حضور نيروهاي آمريكايي در كردستان را شبيه درخواست حماس و فتح جهت حضور ناظران اروپايي در مرزهاي غزه با اسرائيل و قبول حضور نيروهاي بين المللي در جنوب لبنان توسط حزب الله مي داند.

به دور از مسأله توانايي آمريكا برای عقب نشيني بر اساس نظر روبن وجود هرگونه پايگاه آمريكايي در كردستان در شرايط فعلي فرصت گسترش منازعات و پيدايش ديكتاتوري هاي منطقه اي را فراهم خواهد کرد.

مايكل روبن گزارش خود را اينگونه به پايان مي رساند: اكنون زمان به كارگيري دوستي دشوار با كردستان فرارسيده است و بايد كمك هايي از طرف مقابل نيز انجام شود و تا زماني كه كردستان عراق لانه تروريست هاي تركيه اي باشد برقراري روابط مشروعيت ديپلماتيك نخواهد داشت.