به گزارش خبرنگار ورزشي مشرق، به تازگي ميشل پلاتيني رئيس فرانسوي يوفا در واکنش به رفتاري که بازيکنان تيم ملي کشورش در جام جهاني 2010 نشان دادند در اظهار نظري جالب اعلام کرد: فدراسيون فوتبال فرانسه بايد توجه بيشتري به اين موضوع داشته باشد و براي جلوگيري از پيش آمدهاي مشابه، اين بازيکنان را تا پايان عمر ورزشي از حضور در تيم ملي محروم کند.
اين گفته يک مرد کارکشته در دنياي حرفه اي فوتبال است، پلاتيني رئيس يوفاست، مرد شماره يک فوتبال قاره اروپا جايي که تمام حرفه‌اي‌ها کار مي‌کنند، برخورد اين چهره سرشناس با بي نظمي و بر هم زدن استانداردهاي عرفي و قانوني ورزش يک کلاس آموزشي براي مديران ورزش کشور ماست.
از اين دست برخوردها کم در فوتبال حرفه‌اي اروپا اتفاق نمي‌افتد، که شايد آخرين نمونه آن جنجالي بود که بر سر حضور رونالدينهو در يک کلوپ شبانه بوجود آمد.
اين اتفاقات در خارج از مرزهاي ايران رخ داده، جايي که شئونات فرهنگي و اخلاقي کاملا با ما متفاوت است اما نکته قابل تامل برخوردي است که با اين رفتار ها صورت مي گيرد.
اما در اين طرف آب چه خبر است؟
در تازه‌ترين حرکت غيراخلاقي و غيرحرفه‌اي، توسط چند تن از اهالي فوتبال، در يک پارتي شبانه جنجال و رسوايي بزرگي شکل گرفت که البته تازگي نداشت و اين اتفاقات به اشکال مختلف درگذشته نيز رخ داده بود.
اما سوال اين جاست، تا کي بايد از بودجه دولتي و به قول معروف "بيت‌المال" جيب امثال اين بازيکنان را پر کرد؟ چرا هيچ سيستم نظارتي براي اين افراد وجود ندارد؟ شايد مسئولان، کميته انضباطي و ستاد منشور اخلاقي را راهکار برخورد با اين معضلات بدانند که البته درست است، اما به نظر مي رسد بايد اين آلودگي را از ريشه خشکاند.
سرنخ اين معضلات به باشگاه ها مي‌رسد، جايي که مديران بدون هيچ قيد و بندي اقدام به پرداخت‌هاي چند صد ميليوني به بازيکناني مي‌کنند که از فوتبال حرفه‌اي فقط پول گرفتنش را ياد گرفته‌اند.
واقعيت اين است که باشگاه‌هاي ما نظارت درستي بر عملکرد بازيکنانشان ندارند و متاسفانه در برخي از اتفاقات حمايت مديران از بازيکنان خاطي، باعث رهايي آنها از دست قانون مي شود، اتفاقي که در فوتبال حرفه‌اي هيچ جايگاهي ندارد.
به نظر مي رسد مهم ترين مانعي که مي‌تواند بي قيدي بازيکنان نسبت به مسائل اخلاقي را کاهش دهد، همين نظارت باشگاه‌ها برعملکرد آنها در خارج از مستطيل سبز است، اتفاقي که در فوتبال حرفه‌اي جهان به صورت روزمره شاهد آن هستيم و بازيکنان هم حق اعتراضي ندارند.
کارنامه بازيکنان موفق و ناموفق ايران در اروپا بهترين گواه اين مدعا است که مديران ما ببينند و البته ياد بگيرند، حتي در اروپا هم براي بازيکنان قيد و بندهايي وجود دارد و مدير باشگاه حرفه‌اي، با بازيکني که به چارچوب هاي قانوني و اخلاقي قرارداد خود پايبند نيست به شدت برخورد مي‌کند، نه اينکه با ضمانت و وساطت زمينه رهايي او از بازداشت را فراهم کند. اين تاسف‌آور است که در سيستم ورزش ما بخصوص فوتبال که تقريبا همه باشگاه‌ها دولتي هستند، برخي افراد آنقدر آسوده خاطرند که به خود اجازه مي‌دهند هر رفتار خارج از‌‌‌‌‌‌‌ عرف و اخلاق را انجام دهند.