مشرق----مردم حق طلب ایران از آغاز پیروزی انقلاب تاکنون نیز هر وقت احساس کردند که به حضورشان نیاز است دریغ نکرده اند. شاهد صادق بر حضور به هنگام مردم در صحنه، روز 9 دی سال 88 است که به راستی نفوذ دین، معنویت، استحکام نظام اسلامی و اقتدار رهبری را به دنیا نشان داد. صاحب این قلم شاهد بود که مردم تهران در روز 9 دی آنچنان حضوری فشرده داشتند که امکان حرکت از جمعیت سلب شده و هر کس فقط بر جای دو پای خود ایستاده بود. آن روز مردم با صفوف فشرده تمامی خیابانهای طولانی منتهی به میدان انقلاب را در اختیار خود داشتند. این جمعیت انبوه، در طول سالهای بعد از انقلاب دیده نشده بود.
شعارها و پلاکاردهای 9 دی واقعاً دیدنی و شنیدنی بود، شعارهایی که از جان برمی خاست و برجان می نشست. آن روز مردم هیچ کنترلی را بر نمی تافتند و به هیچ بلندگویی پاسخ نمی دادند. فقط می خواستند آزاد و رها باشند و منویات درونی خویش را بروز دهند. شعارهای 9 دی ابراز بیزاری از یزیدیان زمان و تبلور کلام شریف "هر روز عاشورا و هر روز کربلاست" بود. چنان عریان و تند و تیز بود که رسانه¬های رسمی از انعکاس آن خودداری ورزیدند و هرگز پخش نشد. شعارها، نشانه بصیرت مردم و اعلام انزجار آنها از سران فتنه و حامیان بیگانه آنان بود.
عبرت آموز آن که مردم علیه کسانی شعار دادند که پیش تر، آنها را با رأی مستقیم یا غیر مستقیم خود برای مناصب حکومتی برگزیده بودند. مردم مانند 8 سال جنگ سخت، جنگ نرم خود را در سال 88 در 8 ماه به پیروزی رسانده و روز 9 دی آخرین میخ را بر تابوت فتنه کوبیدند.
در حقیقت آغاز فتنه انتخابات سال 88 بود که 8 ماه طول کشید. بهانه و رمز فتنه، ادعای تقلب در انتخابات بود. در شرایطی که فضای باز تبلیغات انتخاباتی فراهم بود، متأسفانه برخی آگاهانه و با هماهنگی بیگانه و برخی دیگر ناآگاه، فضای اجتماعی را دو قطبی کردند و برای هر قطب چنین وانمودند که قطب دیگر دشمن اصلی است، در حالی که دشمن اصلی همچنان شیطان بزرگ بود. هر گروه با طرف دیگر به گونه ای روبرو شد که گویی خصم دیرین اوست و از هیچ افترا و اتهام روا و ناروایی فروگذار نکرد و در حالی که این همه بایست در پایان رأی گیری تمام می شد، متأسفانه نشد. قطب بازنده، پایان بازی انتخابات را نپذیرفت و هیجان کاذب دوران انتخابات را که بایست شب رأی گیری به اتحاد و یکپارچگی بدل می شد، به بعد انتخابات کشاند. برخی با نامه سرگشاده بر آتش گیره این فتنه کبریت کشیدند و بسیاری دیگر با مواضع غیرمتوقع و ناساز، بر آن نفت پاشیدند. در مقابل اساتید موقعیت شناس حوزه با اعلام مواضع بی-درنگ، تلاش نمودند تا از گسترش آتش فتنه جلوگیری کنند.
مدعیان که ادعا می کردند به خط امام تعلق دارند و به مبانی اسلام و جمهوری اسلامی پای بندند، در آغاز گفتند: در انتخابات تقلب شده و رییس جمهور و دولتِ او را قبول ندارد. اما به تدریج از معیارهای خط امام عبور کردند و مخالفت آنها با انقلاب و حتی مبانی اسلامی آشکار شد، تا بلاخره روز فراموش نشدنی عاشورا رسواکننده آنان شد.
این کسان پیش تر در روز قدس شعار " نه غزه، نه لبنان" را که دو روز قبل سایت وزارت خارجه اسراییل به آنان دیکته کرده بود، سر دادند. روز 13 آبان، روز مبارزه با استکبار، آمریکا را ستایش کردند. روز 16 آذر عکس حضرت امام را پاره کردند و سرانجام در روز عاشورای سال 88 نهایت خباثت باطنی خود را آشکار کرده و به مقام قدسی امام مظلوم حسین¬بن¬علی (ع) جسارت ورزیدند.
آنان در روز عاشورا در چند نقطه تهران دست به آشوب زده، خیمه های عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) را به آتش کشیدند، پرچم های مزین به نام آن حضرت را پاره کردند و با چوب و چماق و قمه و چاقو به بعضی هیئت های عزاداری یورش برده و تعدادی از عزاداران را مضروب و مجروح کردند. اینان حتی صفوف نمازگزاران روز عاشورا را با پرتاب سنگ مورد تهاجم قرار دادند. فرقه های منافقین مزدور و بهائیان کینه جو با سوء استفاده از فتنه گران سبز در روز عاشورای حسینی اوج شقاوت و هتاکی خود را به نمایش گذاشتند و رقصیدند. در حالی که با وقاحت لباس عزاداری از تن بعضی از عزاداران خارج و آن ها را لخت کرده و خود پیرامون آنان سوت و کف زدند و پایکوبی کردند. شرم آگین آن که سران فتنه نه تنها این حرکات را محکوم نکردند، که بعضی از آنان با صدور بیانیه های اعمال هتاکانه طرفداران خود را تظاهرات مسالمت-آمیز عده ای خداجو خواندند. این ماجرا یادآور خروج مسلحانه منافقین در 30 خرداد 1360 بود که در آن ماهیت فتنه بنی صدر روشن شد و سازمان منافقین و دفتر هماهنگی بنی صدر از صحنه سیاسی کشور حذف شد. جنایت های بی شرمانه عاشورای 88 نیز آغازی بود بر پایان فتنه سبز در 9 دی ماه و در این روز انقلاب رختِ نو پوشید.
بدین ترتیب حضور بی سابقه و فشرده مردم در 9 دی امید دشمن را از فتنه گران داخلی قطع کرد. استکبار جهانی بعد از روز 9 دی از کارایی عوامل خود مأیوس شد و پس از آن بود که به تهدیدهای نظامی و تحریمهای اقتصادی روی آورد.
حضور اکثریت مطلق مردم در 9 دی 88 نشان داد که در جمهوری اسلامی ایران بر خلاف طول تاریخ، اکثریت با حق طلبان و هدایت یافتگان است و ضلالت و گمراهی در اقلیتی است که حتی از کمک های بیگانگان نیز طرفی نبسته و نمی بندند.
اکنون فتنه گران به تاریخ پیوستند و مایه عبرت آیندگان شدند. دست کم عبرتی که در حال حاضر سیاست گذاران نظام و مجریان انتخابات می توانند و بایست از فتنه سال 88 بگیرند این است که در دوران تبلیغات انتخابات نگذارند جامعه دوقطبی شود. همچنان از کشانده شدن دوئیت ها به بعد از انتخابات پیشگیری کرده و بدانند این آفت ها زدوده نخواهد شد مگر آن که آگاهی های ضروری، پیشاپیش توسط رسانه ها به جامعه ارائه شود. مبادا آن که صدا و سیما بر خلاف وظیفه خود به دوقطبی کردن جامعه دامن بزند.
* حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی معلی
اکنون ما در زمانی به سر می بریم که اکثریت مردم ایران بر خلاف قرون گذشته دارای بصیرتند و با هدایت های مکرری که از نایب امام زمان (عج) خود گرفته اند اسباب پیروزی انقلاب اسلامی را فراهم ساخته اند.
