برنامه هسته‌ای آمریکا، یکی از پرهزینه‌ترین برنامه‌های هسته‌ای دنیا بوده است. طبق برآورد، آمریکا طی سالهای ۱۹۹۶-۱۹۴۰، حداقل ۵/۵ تریلیون دلار صرف برنامه تسلیحات هسته‌ای خود و به روز کردن آنها کرده است.

یک مجموعه از آزمایش‌های آمریکا در دهه ۱۹۵۰ به قصد به‌روزرسانی زرادخانه تسلیحات اتمی آمریکا انجام می‌شد که به عنوان «عملیات آیوی» شناخته می‌شد.
در این عملیات دو انفجار هسته‌ای قدرتمند در روزهای پایانی سال ۱۹۵۲ و در جزایر مارشال انجام شد.

آزمایش اول این عملیات، انفجار بمب مایک در جزیره «الوگالب» بود که در ۱ نوامبر ۱۹۵۲ انجام شد، قدرت انفجار این بمب۷۵۰ برابر انفجاری بود که هیروشیما را با خاک یکسان کرد، یعنی ۴/۱۰ مگاتن. قدرت انفجار این آزمایش باعث شد جزیره الوگالب کاملا تبخیر شود.

نتایج این انفجار بسیار هراسناک بود؛ قطر گوی آتشین حاصل از این انفجار به ۵ کیلومتر رسید. انفجار و امواج آبی ناشی از این بمب (بعضی از امواج آبی حاصل از این انفجار نزدیک به ۵/۶ متر ارتفاع داشتند) باعث شد پوشش‌های گیاهی جزایر مجاور جزیره «الوگلاب» نیز از بین بروند.

ذرات مرجانی رادیواکتیو تا فاصله ۴۸ کیلومتر آن طرف‌تر از محل انفجار بمب پراکنده شدند و مناطق اطراف این جزیره برای مدتی به شدت آلوده شد.

انفجار دوم موسوم به «کینگ» بزرگترین انفجار هسته‌ای تا به امروز بوده است که تنها با استفاده از شکافت هسته‌ای (و نه گداخت هسته‌ای) انجام شده است. قدرت این انفجار نیز ۵۰۰ کیلوتن یعنی بین ۲۵ تا ۴۰ برابر تسلیحات هسته‌ای آمریکا در جنگ جهانی دوم بود.

در خلال انفجار دوم، «جیمی رابینسون» در حالی که با هواپیمای F-۸۴G خود از میان ابر قارچی شکل این انفجار حرکت می‌کرد تا نمونه‌های هوایی جمع‌آوری کند ناپدید شد و پس از آن هرگز یافت نشد. سوخت هواپیمای او تمام شد و او می‌خواست روی آب فرود بیاید که موفق نشد و پس از آن هرگز پیدا نشد.