به گزارش مشرق به نقل از ساوث چاینا مورنینگ پست، یک پهپاد بزرگ و رادارگریز چینی، به‌طور غیررسمی با نام «جی_جی ایکس»، برای اولین بار در پرواز دیده شد و ممکن است نسل جدیدی از بمب‌افکن‌های بدون سرنشین باشد.

ویدیویی از این پهپاد از روز ۲۷ مهر ۱۴۰۴ در شبکه‌های اجتماعی چین منتشر شده است. تحلیل تصاویر ماهواره‌ای گرفته‌شده در مرداد ۱۴۰۴ از پایگاه هوایی «مالان» در منطقه خودمختار اویغور سین‌کیانگ نشان می‌دهد که طراحی آن مشابه پهپاد دیده‌شده است و طول بال آن حدود ۴۲ متر برآورد شده است که در رده پهپادهای بزرگ و رادارگریز قرار می‌گیرد. این اندازه تقریباً با بمب‌افکن رادارگریز آمریکایی «بی_۲۱ریدر» برابری می‌کند که در حال توسعه است و قابلیت حمل مهمات هسته‌ای و متعارف دارد.

هدف دقیق از این پهپاد هنوز مشخص نیست. برخی تحلیلگران نظامی معتقدند این یک وسیله پرنده بدون سرنشین بزرگ برای عملیات‌های تاکتیکی است، در حالی که برخی دیگر آن را بمب‌افکن رادارگریز بدون سرنشین می‌دانند. «چن شی» تحلیلگر نظامی چینی، پهپاد مشاهده‌شده در پایگاه مالان را «بمب‌افکن استراتژیک میان‌برد» توصیف کرده و می‌گوید این پهپاد هم‌اندازه «بی-۲۱» است و پیش از رونمایی بمب‌افکن اچ-۲۰ چین، قابلیت‌های استراتژیک مشابهی ارائه می‌دهد. تصاویر نشان می‌دهد این پهپاد دارای سکان‌های تقسیم‌شده مشابه بی-۲ و یک برجستگی کوچک بالای دم است که احتمال طراحی دو موتوره بودن آن را نشان می‌دهد.

پهپاد «جی_جی ایکس» شباهت‌هایی به پهپاد سی اچ-۷ یا «Caihong-۷» دارد که در نمایشگاه هوایی «ژوهای» در آبان ۱۴۰۳ به نمایش گذاشته شد. «سی اچ-۷» با طول بال ۲۷.۳ متر، وزن برخاست حداکثر ۸ تن و سرعت کروز ۰.۵ ماخ، به‌عنوان یک پهپاد شناسایی سریع طراحی شده است. چین در رژه نظامی اخیر خود در پکن هفت پهپاد جدید را به نمایش گذاشت که نقش‌های متنوعی شامل شناسایی، حمله، همراهی با جنگنده‌ها و پهپادهای بالابرنده روی ناو را بر عهده دارند.

براساس گزارش مجله چینی «مدرن شیپس»، پهپادهای ردیف اول رژه برای شناسایی و حمله طراحی شده‌اند، ردیف دوم شامل نوع دیگری از پهپادهای شناسایی-حمله است، ردیف سوم دو نوع پهپاد «همراه بدون سرنشین» برای همکاری با جنگنده‌ها را نشان می‌دهد و ردیف چهارم دو جنگنده هوایی بدون سرنشین بود. در نهایت، ردیف پنجم پهپاد هلیکوپتر بدون سرنشین مبتنی بر ناو را به نمایش گذاشتند. این پهپادها عمدتاً برای انجام مأموریت‌های شناسایی، نظارت و ضربتی در میدان نبرد، پوشش گسترده و هماهنگی خودکار طراحی شده‌اند.