به گزارش مشرق به نقل از مهر، سیاست شهرک سازی رژیم صهیونیستی از دیرباز علاوه بر این که مورد انتقاد طرفهای فلسطینی بوده، واکنش منفی حامیان این رژیم را نیز به دنبال داشته است، هر چند آنها کوشیده اند به روشهای مختلف این قانون شکنی آشکار رژیم صهیونیستی را توجیه کنند.
با این حال آخرین اقدام تل آویو در تصویب ساختسه هزار واحد مسکونی دیگر در شرق بیت المقدس کاسه صبر همپیمانان تل آویو را نیز لبریز کرد. آمریکا به عنوان اصلی ترین حامی تل آویو، با انتقاد تند از این اقدام خواستار توقف این پروژه شد. به دنبال آن کشورهای اروپایی با احضار سفیررژیم صهیونیستیخواستار توضیح در خصوص این اقدام شدند.
اما تعبیری که "بان کی مون" دبیرکل سازمان ملل متحد از این تصمیم تل آویو داشت، به خوبی گویای اهمیت آن برای جامعه جهانی است. وی گفت ساخت واحدهای جدید در بیت المقدس به منزله آخرین میخ بر تابوت مذاکرات سازش است.
اکنون این سوال پیش می آید که دلیل اهمیت این پروژه چیست؟ طرح ساخت هزاران واحد مسکونی صهیونیست نشین در بیت المقدس که با نام "East-1" شناخته می شود نخستین بار در سال 1999 از سوی تل آویو مطرح شد و در همان زمان نیز با واکنش تند آمریکا و فشارهای دولت این کشور به حاشیه رانده شد.
این طرح که در منطقه ای به مساحت 12 کیلومتر مربع اجرا می شود شهرکهای صهیونیست نشین شرق بیت المقدس را به شهرک بزرگ "معال آدومیم" متصل می کند. در این طرح امکان سکونت برای 20 هزار نفر و ایجاد امکاناتی مانند هتل، مراکز تجاری و تاسیسات زیربنایی در نظر گرفته شده است.
این در حالی است که پیامدهای ایجاد چنین شهرکی در شرق بیت المقدس برای فلسطینی ها فاجعه بار خواهد بود. هر چند در حال حاضر صهیونیستها با ساخت دیوار حائل بین بیت المقدس و مناطق فلسطینی فاصله انداخته اند، اما با این پروژه این دو منطقه را بیش از گذشته از هم جداکرده و به بیان دیگرارتباط محدود بخش های شمالی و جنوبی کرانه باختری را که تنها از طریق یک کریدور به هم مرتبط هستند، به کلی قطع می کند.
منطقه احداث پروژه "East-1" همچنین شامل تپه های بیابانی می شود که شهرک 40 هزار نفری معال آدومیم را از دره اردن و بحرالمیت جدا کرده و تا بیت المقدس امتداد یافته اند.
در حال حاضر یک مرکز اصلی پلیس کنترل این منطقه را به دست گرفته و شبکه ای از راههای ارتباطی در آن ایجاد شده که به روی غیرنظامیان بسته است. مسئله دیگر اسکان حدود هزار بادیه نشین در این منطقه است که در صورت عملیاتی شدن پروژه مذکور وادار به ترک محل سکونت خود خواهند شد. اما آنچه که East-1 را دارای اهمیت می کند، نه سرنوشت این هزار بادیه نشین بلکه تاثیر درازمدتی است که بر مناقشات با فلسطینی ها می گذارد.
گسترش شهرک های صهیونیست نشین و جدا کردن بیشتر مناطق فلسطینی نشین که به جدایی بیشتر فلسطینی های بیت المقدس و فلسطینی های کرانه باختری می انجامد مذاکرات سازش خاورمیانه را بیش از پیش لاینحل می کند.
علاوه بر این اسکان شهرک نشینان بیشتر به این معنی است که دولت صهیونیستی باید به خواسته ها و علایق متفاوت تری توجه کند. این مسئله به ویژه برای حزب حاکم لیکود که برای پیروزی بر احزاب رقیب، انتخابات زودهنگام پارلمانی را پیش رو دارد حائز اهمیت است.
با توجه به مذاکرات پیشین سازش خاورمیانه شرط پایان مناقشات در سرزمینهای اشغالی ایجاد دو کشور در کنار یکدیگر است. به این ترتیب چند تکه کردن مناطق فلسطینی و معلق گذاشتن موضوع بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمینهایشان به عنوان مانع بزرگ این راه حل که مورد حمایت جامعه جهانی است، به شمار می رود.
در این جا به این نکته نیز باید توجه کرد که انتقادات و تهدیدهای لفظی اتحادیه اروپا، آمریکا و سازمان ملل متحدتا زمانی که به یک اقدام عملی منجر نشود نخواهد توانست تغییری در وضعیت فلسطین ایجاد کند. رژیم صهیونیستی با اجرای سیاست شهرک سازی خود، حل بحران خاورمیانه را برای همپیمانانش سخت تر می کند. این رژیم نشان داده به راه حل های پیشنهادی غرب تا جایی که به حفظ منافعش نینجامد اعتنایی ندارد و نهایتا نیز راه مورد نظر خود را می رود.
