سرویس سیاست مشرق- صبح امروز تروئیکای اروپایی در هماهنگی کامل با آمریکایی‌ها و رژیم صهیونیستی بیانیه‌ای صادر کردند که به‌ظاهر رنگ و بوی قانونی داشت اما در باطن کاملاً جهت‌دار تدوین‌شده بود، در این بیانیه «فعال‌سازی مکانیسم ماشه» علیه جمهوری اسلامی ایران بالاخره اجرایی شده، این سه کشور اروپایی مدعی شدند تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل یا همان بسته فشار موسوم به اسنپ‌بک دوباره برقرارشده است.

جالب‌توجه آن‌که این بیانیه، ایران را به «خودداری از اقدامات تنش‌زا» فراخوانده شده است، درحالی‌که شواهد و تاریخ مذاکرات هسته‌ای به‌روشنی نشان می‌دهد که تهران با حسن نیت و روشن‌سازی اهداف برنامه هسته‌ای درصحنه حاضرشده و این‌طرف مقابل است که با عهدشکنی، فریب‌کاری و تظاهر به قانون از تعهدات خود سرباز زده است.

ساعتی پس از انتشار این بیانیه اهداف پشت‌صحنه آن نیز روشن‌شده و مشخص گردید که در ذهن تدوین‌کنندگان آنچه می‌گذرد، جایی که روبیو وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد که ایران باید مذاکرات مستقیم را با حسن نیت بپذیرد، این پیشنهاد در حالی از سوی آمریکا مطرح شد که پیش‌ازاین میز مذاکره توسط ترامپ به‌هم‌خورده یا به تعبیر عراقچی وزیر امور خارجه منهدم شده بود.

در حالی صحنه‌سازی غربی‌ها درباره پرونده هسته‌ای ایران توجهات را به خود جلب کرده بود، برخی این سؤال را در ذهن داشتند که پاسخ تهران به رفتارهای خصمانه طرف غربی چه خواهد بود؟ البته این سؤال از مدتی قبل پاسخ‌هایی داشته و گمانه‌زنی‌هایی صورت گرفته بود که احتمالاً ایران در واکنش به اقدامات صورت گرفته از ان‌پی‌تی خارج خواهد شد.

این امر شواهدی نیز داشت، از رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی که گفته بود این کمیسیون پیشنهاد داده ایران از NPT خارج شود و برای این کار یک طرح ۳ فوریتی آماده‌شده است، این در نوع خود خبر مهمی بود که می‌توان کل معادلات مرتبط با پرونده ایران را به هم بزند.

خروج از معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا همان NPT از منظر حقوق بین‌الملل، دارای وجاهت حقوقی بوده و ماده ۱۰ NPT به‌صراحت حق خروج را برای کشورهای عضو به رسمیت می‌شناسد. نمونه‌هایی نیز در این زمینه وجود دارد به‌عنوان‌مثال کره شمالی خروج از NPT را از سال ۲۰۰۳ شروع کرد، پیونگ‌یانگ رسماً از NPT خارج شد و علناً اعلام کرد به دنبال سلاح هسته‌ای است و تست‌های هسته‌ای (از ۲۰۰۶ به بعد) را انجام داد و چندین بمب اتمی آزمایش کرد و موشک‌های بالستیک باقابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را توسعه داد و البته هیچ‌گاه به دلیل چنین اقدامی موردحمله نظامی نیز قرار نگرفت.

در آن مقطع فاکتور سرعت در اقدام باعث شد تا کره شمالی مسلح به سلاح هسته‌ای شده و حریفش آچمز گردد، در آن دوره کره شمالی ریسک حمله سخت نظامی را پذیرفته و بازدارندگی اتمی تا بالاترین سطح ممکن را برای خود پدید آورد، اما مسئله مهم برای تهران آن است که مدل رفتاری‌اش با کره شمالی به‌شدت متفاوت است.

ازجمله آنکه ایران بر اساس امر صریح و فتوای روشن مقام معظم رهبری به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای نبوده بلکه می‌خواهد مسئله غنی‌سازی را برای خود تثبیت کرده و بازدارندگی دفاعی را در مدل اتمی پیگیری نمی‌کند. برای همین باوجودآنکه خروج از NPT برای تهران دسترسی‌های آژانس را مسدود کرده و درواقع باعث کوری چشم گزارشگر ضد ایرانی آن خواهد شد اما کارکرد آن محدود بود و گردشی به‌سوی پنجره باز ایجاد نخواهد کرد، ازاین‌رو پذیرش این ریسک امری طبیعی نیست.

تجربه نشان داده است که خروج از NPT تا زمانی که سیاست ابهام هسته‌ای با خاصیت گریز از مرکز به‌سوی ساخت بمب در پیش نداشته باشد کم‌فایده و پرضرر است، البته باید به این موضوع نیز توجه کرد که در دوره‌ای که تهران CTBT را اجرا نمی‌کند، توجه بیش‌ازحد به مسئله NPT خالی کردن دست دربازی‌های بعدی روی میز است.

ازاین‌رو مجلس با هوشمندی از روی مسئله خروج از NPT پریده تا بتواند مسیر پرونده هسته‌ای را به‌درستی هدایت کند، واقعیت آن است که واکنش ایران به اجرای اسنپ‌بک عدم اجرای توافق در قاهره بوده و معنای خروج از توافق قاهره صفر شدن دسترسی‌ها و بازرسی‌ها در ایران است.

تا زمانی که آژانس به بازرسی‌ها دسترسی ندارد گویی ایران از NPT خارج‌شده است بدون آن‌که برای آن مصوبه‌ای گرفته‌شده باشد، این مسئله بر ابهام هسته‌ای تهران افزوده و فضا را غبارآلودتر خواهد کرد.

درواقع آنچه امروز در مجلس روی آن بحث شده است، اجرای استراتژی «دسترسی صفر» از جانب ایران همان خروج عملی از NPT است بدون اینکه تبعات منفی آن را داشته باشد. این هوشمندی و ظرافت در برخورد با پرونده هسته‌ای غرب را تشنه‌تر کرده و دست ایران را پرتر خواهد کرد، هم‌چین در راستای راهبرد جدید مذاکرات با اروپا نیز قطع شد و تروئیکای اروپایی برای همیشه از معادلات هسته‌ای تهران حذف خواهد شد.

حذف اروپا از محاسبات تصحیح اشتباهی است که ایران در ابتدای دهه ۸۰ انجام داده است، در آن مقطع دولت خاتمی با دادن شخصیت ویژه به اروپایی‌ها توافق سعدآباد را امضا کرده که مدتی بعد بوش پسر در واکنش به آن اعلام کرد که حتی حاضر نیست پیچ یک موتور هواپیما را نیز به ایران بدهد.

عبور از آن مقطع کار ویژه پارلمان در صبح امروز بوده است، ایران برای ادامه بازی روی میز هسته‌ای سورپرایزهایی دیگری نیز آماده کرده است، مکرون اولین نفری خواهد بود که این آش جدید برایش سرو خواهد شد، این بازی نیاز به حوصله دارد!