به گزارش مشرق،کانال تلگرامی دیده بان تحرکات کِریا به بررسی بررسی عملکرد رزمی جی-۱۰ و PL-15 در درگیری‌های هند و پاکستان، پرداخت:

با فروکش کردن غبار نبردهای اخیر بین هند و پاکستان، مشخص شده‌است که نیروی هوایی دو کشور نقش بسیار فعالی در این درگیری‌ها داشته‌اند. ناظران به تاثیر بالقوه قابل توجه جنگنده‌های چند منظوره جی-۱۰ و موشک‌های هوا به هوای PL-15 پاکستان اشاره می‌کنند.

در ماهِ مه ۲۰۲۵ میان نیروی هوایی هند و پاکستان در منطقه کشمیر، شاهد استفاده‌ی عملیاتی جنگنده J-10C چین توسط نیروی هوایی پاکستان بود.

در این نبرد گسترده ۱۲۵ جنگنده در ۱۰۰ کیلومتری مرز به تبادل آتش موشک‌های دوربرد پرداختند، J-10C با استفاده‌از موشک‌های پیشرفته PL-15E توانست نقش کلیدی ایفا کند و چندین جنگنده پیشرفته هندی از جمله سه فروند رافال و یک میگ-۲۹ را سرنگون کند. این موفقیت‌ها نخستین پیروزی‌های عملیاتی J-10C را به‌عنوان یک جنگنده چندمنظوره نسل ۴.۵ ثبت کرد.

رافائل هند تلفات سنگینی را متحمل شدند و ضعف آنها در برابر J-10C به وضوح آشکار شد. همچنین، سوخو-۳۰MKI و میگ-۲۹ هند نیز در درگیری‌ها آسیب دیدند، که نشان‌دهنده‌ی چالش‌های جدی نیروی هوایی هند در مقابله با فناوری‌های جدید پاکستان بود.

جنگنده چنگدو جی-۱۰ (Chengdu J-10) یک جنگنده نسل چهار سبک چند منظوره چینی است که توسط صنایع هواپیمایی چنگدو توسعه یافته است. این جنگنده بیشتر برای نبردهای هوا به هوا طراحی شده است، اما می‌تواند ماموریت‌های ضربتی را نیز انجام دهد.

جی-۱۰ از سال ۲۰۰۳ در ارتش آزادی‌بخش خلق چین عملیاتی شده است و در دو مدل جنگنده تک‌سرنشین (J-10A/B/C) و دوسرنشین (J-10S) موجود است.برنامه توسعه جنگنده J-10 در اواسط دهه ۱۹۸۰ با نام پروژه ۸۶۱۰ آغاز شد.

این جنگنده در ابتدا قرار بود یک جنگنده برتری هوایی با عملکرد بالا برای مقابله با جنگنده‌های نسل چهارم نوظهور مانند F-16 و MiG-29 باشد، اما پایان جنگ سرد و تغییر نیازها، توسعه را به سمت یک جنگنده چندمنظوره با قابلیت‌های ماموریت‌های هوا به هوا و حمله زمینی تغییر داد.

جنگنده جی-۱۰ را میتوان جایگزین جنگنده های قدیمی‌تر J-7 و Q-5 چینی قلمداد کرد.توسعه J-10 از پروژه لغو شده جنگنده سبک وزن لاوی اسرائیل بهره برده است که خود شبیه و مشتق شده از F-16 آمریکایی است.

در ابتدا قرار بود جی-۱۰ با یک موتور جت غربی نیرو بگیرد، اما تحریم تسلیحاتی اعمال شده توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا علیه چین در سال ۱۹۸۹، چین را مجبور به درخواست کمک از روسیه کرد. در نتیجه، بدنه J-10 برای تطبیق با موتور بزرگتر روسی Saturn AL-31F دستخوش تغییراتی شد.

طراحی بدنه J-10 بر اساس بال دلتا بدون دم و یک سکان عمودی، دو باله شکمی ثابت وارونه در قسمت زیر بدنه در نزدیکی دم (موتور) و دو پیش‌بال (کانارد) در دماغه است.جنگنده J-10 اولین پرواز خود را در ۲۲ مارس ۱۹۹۸ انجام داد و در سال ۲۰۰۳ وارد خدمت عملیاتی ارتش آزادی‌بخش خلق چین شد.

دسته اولیه ۱۰۰ نمونه از این جنگنده در هر دو نوع تک نفره و دو نفره بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶ به نیروی هوایی چین تحویل داده شد.جنگنده چنگدو جی-۱۰ در چهار نمونه با پسوندهای A، S، B، C توسعه یافته است که تفاوت‌های ظاهری اندکی با یکدیگر دارند.

ساترن ای ال-۳۱ (Saturn AL-31) یک خانواده از موتورهای توربوفن نظامی است که نخست به‌دست شرکت لیولکا-ساترن در جماهیر شوروی ساخته شده بود. شرکت نامبرده که امروزه ان‌پی‌او ساترن نامیده می‌شود این موتور را برای نخستین بار در جنگندهٔ برتری هوایی سوخو-۲۷ به‌کار برد.

این موتور به‌صورت خشک ۷۵ کیلونیوتن نیرو تولید می‌کند و با پس‌سوز نیز به نیروی ۱۲۲ کیلونیوتن می‌رسد؛ در مدل AL-37FU این نیرو به ۱۴۵ کیلونیوتون با پس‌سوز نیز می‌رسد. خانوادهٔ ای‌ال-۳۱ امروزه در همهٔ جنگنده‌های سوخو-۲۷ و مدل‌های مشابه آن به‌کار می‌روند و حتی جنگنده‌های چینی چنگدو جی-۱۰ و چنگدو جی-۲۰ نیز از این موتور بهره می‌برند.

این نمونه دارای رادار پالس داپلر Type 1473 بومی است که قادر به ردیابی ۱۰ هدف و درگیری همزمان با ۲ هدف با استفاده از موشک‌های هوا به هوای نیمه فعال راداری PL-11 یا ۴ هدف با استفاده از موشک‌های هوا به هوای فعال راداریPL-12 (SD-10) است.

رادار Type 1473 به عنوان اولین رادار پالس داپلر موفق و عملیاتی چین قلمداد میشود. جنگنده J-10A از یک موتور توربوفن روسی Saturn AL-31FN با قدرت ۷۹.۴۳ کیلونیوتن در حالت خشک و ۱۲۲.۵۸ کیلونیوتن با پس‌سوز نیرو می‌گیرد. همچنین مدل ناونشین این نمونه با کد J-10AH شناخته میشود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.