به گزارش مشرق ، وحيد جليلي در نامه اي به مديرمسئول سايت خبرآنلاين در خصوص مطلبي با عنوان "آقای جلیلی شما خوبی!" كه در آن سایت منتشر شده بود واكنش نشان داد و نوشت:
باسمه تعالی
برادر معزی سلام. چطوری؟ خوبی؟
چند نکته راجع به یادداشت خوش نثری که راجع به برنامه هفت دیشب منتشر کرده اید:
1-برخلاف ادعای یادداشت بنده فیلم را دیدم.
البته ظهر جمعه که آقای گبرلو خواستار حضورم شد گفتم فیلم را ندیده ام و نظری نمی توانم بدهم. شب بعد از روضه حسینیه هنر رفتم سینما ایران فیلم را دیدم. به هم‌دوره ای مشترکمان دکتر حسین رفسنجانی حقوقدان و استاد دانشگاه زنگ زدم که مطمئن شوم. بعد به آقای گبرلو زنگ زدم که حالا آماده ام که گفت آقای رسایی آمده و شما تلفنی مشارکت کن.
2- ادعای دیگر: «در یک سال گذشته هر زمان اراده کردید همین رسانه ملی همه چیز در اختیارتان قرار داده است...»! هر زمان؟ همه چیز؟!
یک نمونه – و نه دوتا- مثال بیاورید. ضمنا حضور بنده و بچه های جشنواره عمار در راز پنجشنبه 42 دقیقه بود نه «بیش از یک ساعت» که در یادداشت شما آمده. یعنی نفری کمتر از ده دقیقه.
3- دو بند از قانون مجازات اسلامی ذکر شد.
یکی را تهیه کننده جواب داد. و اثبات شد که به اشکال حقوقی جواب باید داد و در این ماجرا نمی شود به خاطر فیلم بودن و اقتضائات درام قواعد حقوقی را تحریف کرد.
و در پاسخ به اشکال دوم ماند. تا نه راه پس داشته باشد و نه راه پیش. اگر اشکال حقوقی در بررسی اثر هنری موضوعیت ندارد چرا اولی را جواب دادی و اگر دارد پس اشکال دوم می تواند مبنای مواجهه قانونی و حقوقی با فیلم قرار گیرد.
4-در مورد اعتراضات بنده به آقایان بنیانیان و خاموشی
در چهار سالی که در حوزه بودم و به اخراج بنده توسط بزرگواران انجامید
نامه حقیر به دوست عزیز آقای محمدرضا حدادی مدیر محترم سایت کتاب نیوز را در این لینک (www.ketabnews.com/detail-4170-fa-1.html) ببینید و البته همه ماجرا آن نیست و بسیار بیشتر است.
5- اشاره به سوابق کارگردان محترم فیلم «من مادر هستم» از این جهت بود که نوع نگاه و زاویه دید و تحلیلی که ایشان و فیلم نامه نویسشان دارند در طول سالها مورد حمایت بی دریغ مدیران مختلف فرهنگی جمهوری اسلامی از حوزه هنری (که ما را از آن اخراج کردند) و رسانه ملی (که دو سه روز است از ممنوع التصویری اش درآمده ایم) بوده است. همین الان فیلمنامه نویس «من مادر هستم» رئیس یکی از پربودجه ترین گروه های تلوزیون است
و بنابراین نمی شود با «مظلوم نمایی» از پاسخ به استدلال های منتقدین طفره رفت.
6- مسئله سینمای ایران خیلی فراتر از فیلم اخیر برادر جیرانی است. و اعتراض اصلی حقیر در برنامه دیشب آن بود که به جای نقد یک فیلم باید به نقد «سینمای ایران» و مدیریت موجود پرداخت.
طولانی شد.
روضه را وقت کردی بیا تا جمعه ادامه دارد.
باقی بقایت
وحید جلیلی
باسمه تعالی
برادر معزی سلام. چطوری؟ خوبی؟
چند نکته راجع به یادداشت خوش نثری که راجع به برنامه هفت دیشب منتشر کرده اید:
1-برخلاف ادعای یادداشت بنده فیلم را دیدم.
البته ظهر جمعه که آقای گبرلو خواستار حضورم شد گفتم فیلم را ندیده ام و نظری نمی توانم بدهم. شب بعد از روضه حسینیه هنر رفتم سینما ایران فیلم را دیدم. به هم‌دوره ای مشترکمان دکتر حسین رفسنجانی حقوقدان و استاد دانشگاه زنگ زدم که مطمئن شوم. بعد به آقای گبرلو زنگ زدم که حالا آماده ام که گفت آقای رسایی آمده و شما تلفنی مشارکت کن.
2- ادعای دیگر: «در یک سال گذشته هر زمان اراده کردید همین رسانه ملی همه چیز در اختیارتان قرار داده است...»! هر زمان؟ همه چیز؟!
یک نمونه – و نه دوتا- مثال بیاورید. ضمنا حضور بنده و بچه های جشنواره عمار در راز پنجشنبه 42 دقیقه بود نه «بیش از یک ساعت» که در یادداشت شما آمده. یعنی نفری کمتر از ده دقیقه.
3- دو بند از قانون مجازات اسلامی ذکر شد.
یکی را تهیه کننده جواب داد. و اثبات شد که به اشکال حقوقی جواب باید داد و در این ماجرا نمی شود به خاطر فیلم بودن و اقتضائات درام قواعد حقوقی را تحریف کرد.
و در پاسخ به اشکال دوم ماند. تا نه راه پس داشته باشد و نه راه پیش. اگر اشکال حقوقی در بررسی اثر هنری موضوعیت ندارد چرا اولی را جواب دادی و اگر دارد پس اشکال دوم می تواند مبنای مواجهه قانونی و حقوقی با فیلم قرار گیرد.
4-در مورد اعتراضات بنده به آقایان بنیانیان و خاموشی
در چهار سالی که در حوزه بودم و به اخراج بنده توسط بزرگواران انجامید
نامه حقیر به دوست عزیز آقای محمدرضا حدادی مدیر محترم سایت کتاب نیوز را در این لینک (www.ketabnews.com/detail-4170-fa-1.html) ببینید و البته همه ماجرا آن نیست و بسیار بیشتر است.
5- اشاره به سوابق کارگردان محترم فیلم «من مادر هستم» از این جهت بود که نوع نگاه و زاویه دید و تحلیلی که ایشان و فیلم نامه نویسشان دارند در طول سالها مورد حمایت بی دریغ مدیران مختلف فرهنگی جمهوری اسلامی از حوزه هنری (که ما را از آن اخراج کردند) و رسانه ملی (که دو سه روز است از ممنوع التصویری اش درآمده ایم) بوده است. همین الان فیلمنامه نویس «من مادر هستم» رئیس یکی از پربودجه ترین گروه های تلوزیون است
و بنابراین نمی شود با «مظلوم نمایی» از پاسخ به استدلال های منتقدین طفره رفت.
6- مسئله سینمای ایران خیلی فراتر از فیلم اخیر برادر جیرانی است. و اعتراض اصلی حقیر در برنامه دیشب آن بود که به جای نقد یک فیلم باید به نقد «سینمای ایران» و مدیریت موجود پرداخت.
طولانی شد.
روضه را وقت کردی بیا تا جمعه ادامه دارد.
باقی بقایت
وحید جلیلی
