به گزارش مشرق،یکی از فعالان توئیتری در مطلبی با عنوان در سایه ابهام: دیپلماسی دووجهی پاکستان میان فلسطین و توافقات ابراهیم، نوشت:

اظهارات اخیر برخی مقامات ارشد پاکستانی از جمله «رانا صنع‌الله» مشاور نخست‌وزیر و «خواجه آصف» وزیر دفاع، باعث شکل‌گیری تردیدهایی در مورد ثبات موضع سنتی پاکستان در قبال اسرائیل شده است. صنع‌الله در گفت‌وگو با شبکه سماء TV به‌صراحت بر «لزوم بررسی توافقات ابراهیم در چارچوب منافع ملی» تأکید کرد و خواستار «هماهنگی با ترکیه و کشورهای عربی» شد؛ اگرچه تصریح کرد این دیدگاه، موضع شخصی اوست.

همچنین خواجه آصف در پاسخ به پرسشی درباره فشارهای خارجی برای پیوستن به روند عادی‌سازی‌گفت: «اگر چنین فشاری وارد شود، بررسی خواهیم کرد»، و تلویحاً به وجود «مشورت‌هایی در این زمینه» اذعان داشت.

اظهارات مقامات پاکستانی این گمانه را تقویت کرده است که اسلام‌آباد در حال سنجش مسیرهای ممکن برای ورود محتاطانه به این روند است. به‌رغم تأکید این مقامات بر «موضع شخصی» و عدم تصمیم‌گیری رسمی، نحوه طرح این سخنان در رسانه ملی پاکستان و نیز تکرار آن در چند نوبت، از شکل‌گیری گفتمانی تازه خبر می‌دهد که با رویکرد سنتی سیاست خارجی این کشور فاصله دارد. روزنامه عبری‌زبان «معاریو» نیز با استناد به همین داده‌ها، این تحولات را به‌منزله‌ی تمایل فزاینده پاکستان برای بازاندیشی در سیاست تقابل با تل‌آویو تفسیر کرده است.

با این‌همه، مجموعه واکنش‌های رسمی، به‌ویژه تکذیبیه‌های شدیداللحن وزارت خارجه، دفتر نخست‌وزیری و سخنان خواجه آصف درباره «حمایت کامل از ایران در برابر تجاوز اسرائیل» و دعوت به اتحاد جهان اسلام، نشان می‌دهد که ساختار حاکم بر سیاست خارجی پاکستان هنوز به‌دور از آمادگی برای پیوستن به توافقات ابراهیم است.

بنابراین می‌توان گفت که در سطح راهبردی، پاکستان همچنان در موقعیت توازنی میان «فشارهای غرب و بلوک عربی» و «وفاداری تاریخی به فلسطین و محور مقاومت» قرار دارد؛ وضعیتی که با توجه به پیچیدگی‌های ژئوپلیتیکی، ممکن است در آینده دستخوش تغییراتی شود، اما هنوز نشانه‌ای قطعی از چرخش کامل مشاهده نمی‌شود.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.