به گزارش مشرق، کانال تلگرامی بین دوگانگی‌ها در مطلبی با عنوان روسیه در قبال تحولات قفقاز جنوبی چه خواهد کرد، نوشت:

با توجه به رفتار گستاخانه علیف علیه روسیه، زمزمه ایجاد پایگاه نظامی ترکیه یا ناتو در خاک باکو و در نزدیکی مرز روسیه، احتمال تبدیل باکو به اوکراینی تازه برای آزار پوتین شدت گرفته است.

از سویی با فشار آمریکا، کنترل ارتباط میان باکو و نخجوان از طریق استان سیونیک نیز در دست روسیه نخواهد بود. باکو و ایروان مذاکرات خود را در امارات متحده عربی انجام داده اند؛ کشوری که نماینده پیشبرد نظم مطلوب آمریکایی در منطقه بوده و متحد بزرگ اسرائیل در جنوب خلیج فارس محسوب می شود.

همه اینها شرایط وخیمی را برای روسیه در قفقاز جنوبی ایجاد کرده که حاصل عقب نشینی روسها از آرتساخ و تقدیم آن به باکو برای ادب کردن پاشینیان است. پوتین می خواست با حمایت از مواضع باکو علیه ارامنه، ارمنستان را وادار به فاصله گرفتن از غرب کند، اما با تاکتیکی غلط برای خود چاه کند و باعث شد ترکیه و باکو به نمایندگی از غرب هر چه بیشتر در قفقاز جنوبی نفوذ کنند.

پوتین در قفقاز جنوبی در شرایط دشواری قرار گرفته و اگر بخواهد سکوت نکند و تهدید منافع و امنیت خود را بیش از این شاهد نباشد، یا باید با باکو درگیر شود که به علت حمایت ناتو، ترکیه و اسرائیل از علیف این کار بسیار پرهزینه بوده و شرایط را پیچیده تر می کند. اما گزینه ساده تر برای روسیه مداخله در ارمنستان از طریق پایگاه نظامی خود در این کشور و بهره گیری از ارتباطات و نیروهای خود برای مختل کردن نقشه ناتو برای تسخیر قفقاز جنوبی و ایجاد کریدور جعلی زنگزور تحت مدیریت و کنترل آمریکا و غرب است.

در این شرایط رفتار دولت ارمنستان در برابر خواسته های احتمالی روسیه، بسیار مهم و سرنوشت ساز خواهد بود. در صورت مقاومت پاشینیان ممکن است روسیه علیه وی دست به کودتا یا اقدام تند دیگری بزند. دستگیری های گسترده نیروهای مخالف در ارمنستان در هفته های اخیر را باید در همین راستا دانست. احتمالا پاشینیان نگران است که مخالفان وی با حمایت روسیه از طریق انتخابات یا با ساماندهی اعتراضات خیابانی قدرت را در دست گیرند. محبوبیت وی نیز در ماه های اخیر کاهش یافته، زیرا شعارهای او در مورد دستیابی به صلح شرافتمندانه با باکو با حفظ آرامش و عزت مردم ارمنستان بی نتیجه مانده و باکو هر بار شرط تازه ای را مطرح می کند که تحقق صلح پایدار در منطقه را ناممکن می کند؛ از پرداخت ۱۵۰ میلیارد دلار غرامت گرفته تا بازگشت صدها هزار باکویی به خاک ارمنستان تا تغییر قانون اساسی این کشور، انحلال گروه مینسک و غیره.

اگر پاشینیان در برابر روسیه مقاومت نکند و با روسیه همراه شود، غرب، ترکیه، باکو و اسراییل به این کشور کوچک هجوم خواهند آورد تا روسیه را آچمز کزده و کریدور جعلی زنگزور را به میل خود و با مدیریت خود ایجاد کنند.

روسیه می داند که با ایجاد این کریدور با مدیریت آمریکا، سیل سلاح از ترکیه و سپس نخجوان به سمت باکو سرازیر شده و این سلاح ها در پایگاه های تحت مدیریت اسراییل و ترکیه در خاک جمهوری آذربایجان علیه روسیه به کار گرفته خواهند شد. امری که ایران اولین قربانی آن بود و حالا روسیه هدف دوم این تحرکات خطرناک شده است.

در این شرایط باید دید پوتین چه گزینه ای را برای مهار علیف که بی توجه به ظرفیت کشور خود، به آلت دست ناتو و اسرائیل مبدل شده پیگیری خواهد کرد. اخراج گسترده مهاجران آذربایجان و سلب تابعیت آنان، برخورد با سران مافیای علیف در روسیه، ایجاد محدودیت های تجاری و اقتصادی، زمزمه هایی در مورد بازگشت برخی مناطق در شمال جمهوری آذربایجان به روسیه نشان می دهد این بار روس ها خطر کوتاهی و کم توجهی و عدم درک درست تهدید باکو را درک کرده اند.

علیف در این سال ها تلاش کرده با وابسته کردن روسیه به خود برای دور زدن تحریم های غرب و تقویت همکاری های نظامی و اطلاعاتی با غرب، پوتین را مهار کند. اما به نظر می رسد این روزها شرایط به گونه ای است که پوتین باید با هدف حفظ تمامیت ارضی روسیه برای تعیین تکلیف ارمنستان و آذربایجان فکری اساسی کند. این تعیین تکلیف ممکن است به دومینویی از رویدادهای باورنکردنی در قفقاز جنوبی منجر شود. اگر او این کار را نکند و سیر وقایع را فقط تماشا کند باز هم دومینویی از رویدادها و این بار بر علیه روسیه شکل خواهد گرفت. متاسفانه انفعال و کرختی و بی تفاوتی، گزینه انتخابی ایران در قبال تحولات قفقاز در همه این سال ها بوده و نتیجه این انتخاب خطا که حاصل تحلیل های غلط، تعصبات قومی و خیانت بوده بر همه ایرانیان دلسوز و وطن دوست مشخص و آشکار است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.