در نگاهت فروغ توحید است

چشم‌هایت دو چشمه خورشید است

هر نگاه پر از صلابت تو

در حرم روشنای امید است

با تماشای قامتت، ارباب

پدرت را کنار خود دیده است

کوه عزم و اراده‌ای قاسم!

در دلت شور عشق، جاوید است

نورِ حُسن و حماسه‌ی مولا

بر قد و قامت تو تابیده ست

دمی از رخ نقاب را بردار

پرده‌ی آفتاب را بردار

مشق کردی خروش ایمان را

این شکوه بدون پایان را

آفریدی میانه‌ی میدان

رزم مولایی نمایان را

پسر تک سوار صبح جمل

زیر و رو کرده‌ای تو میدان را

صد چو أزرق غبار یک قدمت

بنگر این لشکر گریزان را

تیغ اگر بر کشی شبیه عمو

به لجام آوری تو طوفان را

قامت تو اگر چه بی زره است

تیغت آن ابروان پر گره است

کام خشکت پر از عسل شده است

چشم تو چشمه‌ی غزل شده است

شیوه‌های نبرد حیدری‌ات

طرحی از عرصه‌ی جمل شده است

مادرت «إن یکاد» می خواند

پسر مجتبی چه یل شده است

شوق پرواز را همه دیدند

در نگاهی که بی بدل شده است

در هوای امام لب تشنه

جان فشانی تو مثل شده است

از ازل با خدات یکدله‌ای

تا وصالش نمانده فاصله‌ای

راوی داغ تو نسیم شده

پیکرت دشت یا کریم شده

بیکران است وسعت قلبت

داغ‌هایت اگر عظیم شده

چیزی از پیکرت نمانده دگر

بس که دلجویی از یتیم شده

همه با اسب‌های تازه نفس!

چقَدَر دشمنت رحیم شده!

اتفاقات تازه‌ای افتاد

نعل هم آمده سهیم شده

پیکرت در غبارها گم شد

در میان سوارها گم شد