به گزارش مشرق، از زمانی که پاسخ ایران به تجاوزات رژیم صهیونیستی از عصر روز جمعه شروع شد، آژیرهای هشدار در شهرهای اردن قبل از شهرهای صهیونیستی در اراضی اشغالی به صدا درمی‌آید و اداره امنیت عمومی اردن از شهروندان خواسته است در طول هشدار و تا زمان پایان آن در خانه بمانند و از مناطق باز دوری کنند. هدف از این اقدامات بی‌سابقه در اردن این است که در صورت ورود موشک یا پهپاد ایران به حریم هوایی اردن، به شهروندان هشدار داده شود و ارتش بتواند آنها را رهگیری کند، با این ادعا که اجازه نمی‌دهد حریم هوایی کشور تحت هیچ شرایطی نقض شود یا به میدان جنگ تبدیل شود.

روزنامه الاخبار اردن نوشت این اولین باری نبود که هواپیماهای اردنی و سامانه‌های پدافند هوایی آمریکا مستقر در اردن، تعدادی موشک و پهپاد پرتاب شده توسط ایران به سمت رژیم صهیونیستی را رهگیری کردند. ارتش اردن پیش از این نیز در عملیات‌های «وعده صادق ۱ و ۲» که توسط سپاه پاسداران ایران و با هماهنگی نیروهای مقاومت در آوریل و اکتبر ۲۰۲۴ انجام شد، همین ماموریت را انجام داده بود. این عملیات‌ها در پاسخ به حمله هوایی رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق و ترور رهبران شهید مقاومت «سید حسن نصرالله»، «اسماعیل هنیه» و «عباس نیلفروشان» توسط رژیم اشغالگر انجام شد.

این رهگیری‌ها به شدت با موضع سیاسی اعلام شده اردن در تضاد است که در آن حمله اخیر رژیم صهیونیستی به ایران را محکوم کرده و آن را نقض آشکار حاکمیت یک کشور عضو سازمان ملل و خروج آشکار از قواعد حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد دانسته است. حتی سخنگوی رسمی وزارت امور خارجه اردن در مورد عواقب این نقض‌های فزاینده که امنیت و ثبات منطقه را تهدید و تنش‌ها را تشدید می‌کند، هشدار داده است. بنابراین، این پرسش مطرح می‌شود که چرا اردن به حق ایران برای پاسخ و دفاع از خود احترام نمی‌گذارد؟

در واقع، اردن این نقش نظامی را به دلیل بودجه‌ای که سالانه از آمریکا دریافت می‌کند، ایفا می‌کند. زیرا واشنگتن سالانه حداقل ۱.۷ میلیارد دلار برای تأمین مالی خزانه‌داری دولت و بخش‌های حاکمیتی اردن به این کشور اعطا می‌کند. بخش عمده‌ای از این کمک‌ها علیرغم تصمیم «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا، مبنی بر مسدود کردن کمک‌های خارجی به کشورهای جهان، به استثنای مصر و رژیم صهیونیستی، بازیابی شده است. همکاری نظامی ایالات متحده و اردن عنصر کلیدی این روابط است، زیرا کمک‌های نظامی ایالات متحده در درجه اول به سمت توانمندسازی ارتش اردن برای خرید و نگهداری سیستم‌های تسلیحاتی متعارف ساخت آمریکا هدایت می‌شود.

طبق گزارش‌های سالانه کنگره، کمک‌های نظامی سالانه ایالات متحده حداقل ۲۰ درصد از کل بودجه دفاعی اردن را تشکیل می‌دهد. این کمک‌ها طی دو سال گذشته افزایش یافته است تا اردن بتواند نقش خود را در جنگ علیه غزه ایفا کند. برنامه کمک‌های امنیتی، که توسط وزارت دفاع ایالات متحده اداره می‌شود، از سیستم‌های دفاعی طراحی شده برای پاسخ به تهدیدات فوری و سایر موارد اضطراری پشتیبانی می‌کند.

با این حال، قلم به دستان مزدور دولت اردن، پیوسته همدستی دولت در رهگیری پهپادهای ایرانی را به بهانه «حاکمیت» و «امنیت و ایمنی» توجیه می‌کنند. حاکمیتی که شامل هواپیماهای صهیونیستی نمی‌شود که به سمت بمباران ایران می‌روند و حریم هوایی اردن را نقض می‌کنند، بی‌آنکه رهگیری شوند. این به اصطلاح حاکمیت همچنین شامل بالگردهای آپاچی آمریکایی نمی‌شود که در آسمان اردن گشت‌زنی می‌کنند و پهپادهای ایرانی را تعقیب می‌کنند، حتی اگر این اقدامات به معنای تهدید امنیت و ایمنی شهروندان باشد.

به نوشته الاخبار اما این به اصطلاح حاکمیت به عنوان مثال، زمانی که با افشاگری روزنامه واشنگتن پست فاش شد رژیم صهیونیستی بزرگترین میادین گازی خود را به دلیل جنگ با ایران بسته است و انتقال گاز به اردن و مصر را متوقف کرده است، خودش را نشان نداد. دولت اردن با نادیده گرفتن افکار عمومی، موضع مردمی، مجلس نمایندگان و تمام اصول اساسی حاکمیت و منطق، توافق‌نامه گازی با رژیم صهیونیستی و شرکت‌های آن را که در سال ۲۰۲۰ لازم‌الاجرا شد، امضا کرد. این توافق‌نامه، کل بخش حاکمیتی را به رژیم اشغالگر وابسته کرد. اردن اکنون با گزینه‌های محدود و وابستگی مداوم خود به ایالات متحده، در دام افتاده است و انتظار می‌رود ذخایر و طرح اضطراری آن ظرف ۲۰ روز به پایان برسد.