*********

تغییرات اخیر در مواضع مقامات امریکایی در خصوص غنی‌سازی برای چیست؟ آیا این تغییرات تاکتیکی است یا راهبردی؟ در شرایطی که ایران از ابتدا اعلام کرده غنی‌سازی مطابق NPT را حق خود می‌داند، چرا مقامات امریکایی یک چنین مواضعی را اتخاد کرده‌اند؟ این پرسش‌ها از روز یکشنبه و از زمان انتشار صحبت‌های ویتکاف در میان روزنامه‌های اصلاح‌طلب مورد ارزیابی قرار گرفته است.

روزنامه هم میهن ارگان رسانه‌ای اصلاح‌طلبان ساختاری اظهارات مقامات آمریکایی را لفظی خوانده و نوشته است:

چنین اظهاراتی قبل از دور چهارم مذاکرات نیز رخ داد و دور چهارم با تعویق روبه‌رو شد. آقای ویتکاف مصاحبه خوبی نکرد. ابتکار عمل از سوی ایران و طرف عمانی و نرمش آمریکایی‌ها در دور چهارم باعث شد که از این دوره عبور کنیم. تصور بر این بود که آمریکایی‌ها با این روش و ایجاد فضای روانی خاص به دنبال امتیازات بیشتر هستند.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است:

بعد از دور چهارم که دوباره این مسئله تکرار شد، من علت این مسئله را در دو موضوع می‌بینم؛ یکی شخصیت ترامپ که متاسفانه شخصیت نرمال سیاسی پایداری را ندارد و به قول قدیمی‌ها با یک مویز گرمی‌اش می‌کند و با یک غوره هم سردی‌اش. شخصیت او تحت تاثیر عوامل متعددی است. اما مهم‌تر از آن، علت را نقش‌آفرینی و لابی‌های اسرائیل در آمریکا می‌دانم. واقعیت این است که نتانیاهو به هیچ عنوان نمی‌خواهد مذاکره بین ایران و آمریکا انجام شود. او بارها در دوره بایدن و پیش و پس از آن تلاش می‌کند آمریکا را وادار به جنگ با ایران کند که تاکنون موفق نشده است.

روزنامه اعتماد نیز اظهارات مقامات آمریکا را غیر واقعی خوانده و می‌نویسد:

تجربه نشان داده که بین مصاحبه‌ها و مواضع اعلامی با آنچه در مذاکرات مطرح می‌شود و مواضع اعمالی، فاصله وجود دارد. در مواضع اعلامی، هر دو طرف سعی می‌کنند تا هم با دیپلماسی عمومی، موضع خود را تقویت کنند و هم برخی موانع و مشکلات مربوط به مخالفان توافق و ملاحظه‌کاری‌هایی که در سیاست داخلی دارند را رتق و فتق کنند. این به معنای آن نیست که در مواضع اعلامی دروغ می‌گویند، بلکه به این معناست که همه حقیقت و همه خطوط قرمز و همه انعطاف‌های پیش بینی شده و همه آنچه بنا دارند در مذاکره بگویند را علنی نمی‌کنند.

درباره مذاکره کردن بیان چند نکته ضروری است:

۱- مذاکره کردن بدون داشتن خط قرمز، بدترین و زیانبارترین نوع مذاکره است. رهبر انقلاب، امروز در بیانی حکیمانه، برای دشمن و دوست جا انداختند که ایران در مذاکرات، خط قرمز روشنی درباره غنی سازی دارد و از آن عدول نمی کند.

۲- ایران نه با طرفی متعادل و عادی، بلکه با دولت و زمامداری بدعهد و مسئولیت نشناس طرف است. بنابراین حق دارد دو برابر بی اعتمادی رایج در مذاکرات میان دولت ها، به طرف مقابل بی اعتماد باشد.

۳- تجربه نشان داده که مواضع رسانه‌ای آمریکایی‌ها دارای پیوست‌های عینی است.