به گزارش مشرق، شراره رامبرزینی به مناسبت هفته جوانی جمعیت و حمایت از خانواده (۲۴ تا ۳۰ اردیبهشت) با بیان اینکه این روزها به دلایل مختلفی از جمله شرایط اقتصادی، خودخواهی والدین و... بسیاری از خانواده‌ها به داشتن یک فرزند و نه بیشتر اکتفا می‌کنند، گفت: برخی زوجین حتی از داشتن همان یک فرزند هم امتناع می‌کنند.

وی با بیان اینکه امروزه تک فرزندی را معمولا در خانواده‌های متوسط به بالا- از لحاظ اقتصادی- شاهد هستیم که بیشتر به آینده کودک و شرایط خود فکر می‌کنند، خاطرنشان کرد: از سوی دیگر با توجه به اینکه سن ازدواج بالا رفته و زوجین نیز اولین فرزند خود را با فاصله بعد از ازدواج به دنیا می‌آورند، دیگر شرایط زندگی و سنی آنها اجازه تولد فرزند دوم را نمی‌دهد.

رامبرزینی ادامه داد: به عنوان یک روانشناس معتقدم نداشتن فرزند بهتر از داشتن یک فرزند و تک فرزندی است، زیرا کودکان تک فرزند معمولا با مشکلاتی مواجه می‌شوند که خصوصا در دوران بزرگسالی از جمله هنگام ازدواج و تشکیل خانواده، هنگام شروع به کار و... نمود جدی در آنها خواهد داشت.

این روانشناس یکی از معایب تک فرزندی را پرتوقع بار آمدن کودکان تک فرزند دانست و ادامه داد: این کودکان معمولا با عزت نفس تو خالی مواجه‌اند و تصور می‌کنند بسیار توانمند هستند، زیرا همواره دیده شده و در کانون توجه بوده‌اند. در چنین مواردی معمولا به والدین توصیه می‌کنیم دوربین خود را از روی این کودک بردارند و اجازه بدهند خود واقعی‌اش را بروز دهد.

وی قرار گرفتن در کانون توجه را مانعی برای بروز خطا در کودکان تک فرزند عنوان کرد و یادآور شد: وقتی به کودک اجازه خطا و اشتباه و نحوه جبران آن داده نمی‌شود و حتی کودک هنگام زمین خودن بلند نیست که چگونه بلند شود، قطعا در آینده دچار مشکلات جدی خواهد شد. گاهی حتی وقتی یک کودک تک فرزند زمین می‌خورد والدین زمین را می‌زنند و یا به اصطلاح دعوا می‌کنند و این اشتباه باعث می‌شود کودک در آینده نیز مسئولیت خطاها و اشتباهات خود را بر عهده نگیرد و دیگران را مسئول مشکلات بداند.

رامبرزینی با بیان اینکه کودکان تک فرزند معمولا نقطه امنی به عنوان پدر و مادر دارند که نه خود حاضر هستند از این نقطه امن خارج شوند و نه والدین چنین اجازه‌ای می‌دهند، اظهار کرد: همچنین در خانواده‌های تک فرزند تمام بار انتظارات والدین بر دوش همان یک کودک قرار گیرد. برای مثال والدین توقع دارند هرآنچه که خود انجام نداده‌اند را فرزند آنها انجام بدهد و نتیجه این روند تحمیل فشار زیاد به کودکان تک فرزند و آزار آنها می‌شود.

این روانشناس با بیان اینکه کودکان تک فرزند معمولا شاد نیستند، بزرگتر از سن خود می‌نمایند و عاقل به نظر می‌رسند، گفت: این امر به دلیل این است که این کودکان در سن مناسب به دلیل عدم ارتباط با یک کودک دیگر بچگی نکرده و با بزرگترها بزرگ شده‌اند.

وی تک‌رو بودن و عدم توانایی تقسیم داشته‌ها با دیگران را نیز از دیگر معایبی دانست که در کودکان تک فرزند مشاهده می‌شود و گفت: این مشکلات، تک فرزندها را در آینده نیز با مشکل مواجه خواهد کرد، زیرا این افراد در کودکی داشته‌های خود را با کودک دیگر تقسیم نکرده‌اند.

رامبرزینی تاکید کرد: از سوی دیگر تک فرزندها به دلیل اینکه نگران هستند در آینده تمام بار دوران پیری والدین خود را باید به تنهایی به دوش بکشند، از نظر روحی نسبت به افرادی که دارای خواهر و برادر هستند فشار فراوانی را متحمل می‌شوند.

این روانشناس با بیان اینکه تک فرزندها از بسیاری از بازی‌ها و کارهای کودکانه محروم خواهند ماند، گفت: والدین هرچقدر هم جوان باشند و برای فرزند خود وقت بگذارند، باز هم مانند یک کودک دیگر نمی‌توانند کارهایی مانند خاک‌بازی، بازی‌های بومی و محلی و... را با فرزند خود انجام دهند.

وی احساس تنهایی و انزوا را از دیگر مشکلات کودکان تک فرزند عنوان کرد و افزود: این کودکان برای پُر کردن احساس تنهایی خود بیشتر به سمت فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی می‌روند و معمولا هم آسیب بیشتری در این فضا می‌بینند، چون همراه و همسنی ندارند و ناگزیر هستند زمان بیشتری را در این فضا بگذرانند.

رامبرزینی ناتوانی در دوست‌یابی را نیز از دیگر مشکلات تک فرزندها دانست.

وی با بیان اینکه تک فرزندی ممکن است مزیت‌هایی را نیز داشته باشد، از جمله اینکه کودکان تک فرزند می‌توانند بلندپروازتر باشند و در برخی زمینه‌ها موفقیت بیشتری کسب کنند، گفت: چون این کودکان تک هستند، والدین می‌توانند زمان بیشتری در اختیار آنها قرار دهند و امکانات آموزشی و کلاس‌های بیشتری برای فرزند خود در نظر بگیرند و همین امر باعث می‌شود در زمینه‌هایی مانند ورزش، موسیقی و ... موفقیت بیشتری داشته باشند.

این روانشناس اظهار کرد: کودکان تک فرزند در صورتی که والدین شاغل داشته باشند می‌توانند مستقل‌تر و پخته‌تر باشند.

به گفته رامبرزینی، با توجه به جمیع این موارد چنانچه شرایط فراهم شود، خانواده‌ها باید از تک فرزندی فاصله بگیرند.

وی فاصله مناسب بین فرزندان را نیز سه تا چهار سال دانست و اظهار کرد: بیشتر و کمتر از این محدوده سنی می‌تواند آسیب‌زا باشد.