سرویس ورزش مشرق - در باشگاه‌های بزرگ دنیا افراد کاربلد و فنی، با تجربه حضور در رقابت‌های بزرگ بین‌المللی از جمله جام جهانی و یا حضور در لیگ قهرمانان اروپا همواره سمت‌های مدیریت و یا معاونت ورزشی در باشگاه‌ها را بر عهده می‌گیرند تا ساز و کار صحیح را پیش پای مدیران و سهامداران اصلی اش قرار بدهند.

تجربه گران‌بهای این قبیل افراد از حداقل دو دهه حضور در سطح اول فوتبال بین‌المللی باعث می‌شود تا همچون یک فیلتر قوی مانع از ورود مربی و یا بازیکن ناکارآمد به مجموعه باشگاه شده و ضمن جلوگیری از هدر رفت بودجه باشگاه، نفراتی به جمع اعضای کادر فنی و بازیکنان این تیم‌ها وارد شوند که در جهت موفقیت و پیشرفت آن مجموعه تاثیرگذار باشند.

نگاهی به کشورهای دور و بر در حوزه خلیج فارس نیز مشخص می‌کند بازیکنان قدیمی سرشناسی همچون پاول ندود در باشگاه الشباب عربستان و فرناندو هیه‌رو در باشگاه النصر همین حالا عهده‌دار چنین مسئولیتی هستند. باشگاه هایی که به گفته بسیاری از فوتبالیست های سرشناس تراز اول جهان نه تنها به لحاظ ساختاری در مجموعه شان کم و کاستی از کاملترین باشگاه های جهان و اروپا ندارند بلکه تعدادی از آنها فراتر و پرامکانات تر هم هستند.

اما آیا حضور فردی همچون کلارنس سیدورف که یک خبرگزاری مدعی شده باشگاه استقلال برای سپردن مدیریت ورزشی به او مذاکرات مثبت داشته با وجود امکانات حداقلی مجموعه استقلال همخوانی دارد؟!

سیدورف کاندیدای مدیریت ورزشی باشگاهی شده که مثل بسیاری دیگر از باشگاه‌های ایرانی مشکلاتش یکی دو تا نیست و آدم را یاد ضرب المثل "آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی" می اندازد.

همین حالا باشگاه استقلال برای دریافت صدور مجوز حرفه‌ای جهت حضور در رقابتهای آسیایی با مشکلاتی مواجه است. زمین تمرین دوم این تیم در ورزشگاه آزادی متعلق به باشگاه نیست و تنها تحت اجاره این مجموعه است. زمینی که رختکن درست و حسابی ندارد و از هر طرف به یک نقطه از مجموعه بزرگ آزادی متصل است.

از طرفی تنها زمین اختصاصی متعلق به این باشگاه که همان کمپ زنده یاد ناصر حجازی باشد از نظر ابعاد و ارتفاع در کل سطح زمین، استانداردهای لازم را ندارد. گفته می شود بخش هایی از آن مسطح نیست و برجستگی هایی در آن وجود دارد. این باشگاه سالن بدنسازی و استخر و سونای اختصاصی متعلق به خودش را ندارد. در بحث انتخاب سرمربی و بازیکنان مورد نیاز تیم هم سازوکار روشنی وجود ندارد و هر روز اسامی مختلفی که مشخص نیست از چه کانال هایی به باشگاه معرفی می شوند بیرون می آید. این در حالی است که یکی از وظایف مدیر ورزشی تایید سرمربی و بازیکنان موردنظر باشگاه بوده و مدیریت بخش زیادی از مسائل ورزشی و فنی را بر عهده دارد.

برنامه ریزی، ساماندهی اعضای باشگاه، بودجه بندی و گزارش کیفیت سلامت و کیفیت فنی بازیکنان و هماهنگی با کادر فنی و بازیکنان از مهمترین وظایف یک مدیر ورزشی است.

این ایرادهای اولیه بعلاوه موارد اینچنینی مانند نداشتن استادیوم اختصاصی در ارتباط با حداقل های یک باشگاه حرفه ای برای فوتبالیستی که ۱۲۱ بار با پیراهن رئال مادرید در لالیگا به میدان رفته، نزدیک به ۴۰۰ بار با لباس تیم های آ.ث.میلان، اینترمیلان و سامپدوریا در سری آ فوتبال بازی کرده و ۸۷ بازی ملی با پیراهن تیم هلند انجام داده و در ۳ جام ملتهای اروپا و یک جام جهانی حضور داشته، و در تیمهای آث میلان و لاکرونیا و شنژن چین و تیم ملی کامرون سرمربی بوده، شاید در روزها و هفته های اول قابل تحمل باشد ولی بعید است سیدورف تاب کم و کاستی های فوتبالی در باشگاه استقلال را بیاورد که البته اگر بتواند تحمل کند قطعا اتفاقات مثبت بزرگ و اعتبار بین المللی را نیز در ادامه با خود برای استقلال و فوتبال ایران به همراه خواهد داشت.

اما آیا کلارنس سیدورف که چند سال قبل هم به دین مبین اسلام گرویده و همسرش ملیتی ایرانی دارد تاب و تحمل شرایط فعلی فوتبال باشگاهی کشورمان را دارد! آنچه خیلی از سرمربیان خارجی تیم های لیگ برتری در سالهای گذشته توان تحمل و حتی باور کردن آنها را نداشتند. در همین باره به یاد داستانک کوتاهی می افتیم که فردی قصد داشت با ریختن یک کاسه ماست در دریا دوغ درست کند. رهگذری از این موضوع مطلع و متعجب شد و به آن شخص خوش باور گفت این غیرممکن است. مرد ماست به دست گفت: می دانم نمی‌شود، اما اگر بشود چه می‌شود!