به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، هاورکرافت یا هاواناو یکی از جالب ترین تجهیزات نظامی در دنیای امروز به حساب می آیند که قادر هستند تجهیزات و نفرات مورد نظر را نه فقط بر روی آب و حتی بر روی مناطق ساحلی حمل کنند. برای کشوری مثل ایران با توجه به داشتن خطوط ساحلی بسیار طولانی و و فرورفتگی های بسیار زیاد در طول ساحلی خود که مناطق آبی کم عمق زیادی را شامل می شود داشتن ناوگانی از هواناواها بسیار جلوه کرده است.

در سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی دو نوع هاواناو به خدمت نیروی دریایی ایران وارد شدند. مدلهای " SR.N6 " و " BH.7 " دو مدل هواناو ساخت کشور انگلستان بودند که به ایران وارد شده و به نوعی ستون فقرات یگان هواناو نیروی دریایی ایران تشکیل دادند.

در سالهای جنگ تحمیلی این یگان تلاش های بسیار زیادی را انجام داده و خصوصا در زمان محاصره آبادان نقش هاورکرافتها در زمینه رساندن آذوقه و نفرات به این شهر و حفظ توان مدافعین بسیار مهم و حیاتی بود.

در سالهای پس از جنگ تحمیلی اقداماتی در زمینه طراحی و ساخت هواناو های کوچکتر صورت گرفت که از آن سری می توان به مدل "یونس 6" اشاره کرد. البته واضح است که این شناور کوچک برای گشتهای ساحلی و نیروهای انتظامی کاربرد داشته و پاسخ گوی یگانی مثل نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نخواهد بود.


در همین راستا در هفته ای که گذشت صنایع دفاعی ایران در اقدام جالب دیگری به معرفی هواناو "تندر" اقدام کرد. در نگاه اول بسیاری از بینندگان مجرب، این احتمال را مطرح می کنند که این هواناو در حقیقت همان " SR.N6 " انگلیسی است که این حدس تا حدی صحیح است. هواناو تندر بر اساس شکل ظاهری مدل انگلیسی طراحی شده است.

دلایل زیاد و منطقی را می توان برای این اقدام صنایع دفاع ایران مطرح کرد؛ هدر ندادن زمان برای طراحی و محاسبات جدید که مسلما بسیار زمان بر و گرانقیمت خواهد بود، آشنا بودن خدمه با این نوع از بدنه و چیدمان و در عین حال این مسئله که این نوع در کل در ایران آزمایش خود را پس داده و از هر نظر برای جغرافیای ایران مناسب است.

با توجه به شباهت های ظاهری می توان مشخصات و مختصات کلی این شناور را به این صورت اعلام کرد: وزن:11 تن، طول:17 متر،عرض: 8 متر، ارتفاع: 6.5 متر، سرعت:93 کیلومتر بر ساعت و برد 273 کیلومتر.

اما شاید این سوال پیش آید که اصولا چه تفاوتهایی میان تندر ایرانی و " SR.N6 " انگلیسی وجود دارد؟ بر اساس تصاویر موجود این شناور جدید به شکل سنگینی مسلح شده است. در سمتی از این هواناو پرتاب گرهای راکتهای 107 میلی متری و در طرف دیگر پرتاب گر موشک کروز ضد کشتی به چشم می خورد.

فراموش نکنیم ماموریت اصلی یک هواناو حمل نقل واحدهای تفنگ دار دریایی در جریان یک تهاجم آبی- خاکی است. حال تصور کنید که تندر ایرانی با ظرفیت حمل چیزی در حدود 60 نفر به تخلیه آنها در ساحل دشمن اقدام کند. در صورت رو به رو شدن با آتش بار دشمن در فاصله نزدیک، مسلم است که نیروهای تفنگدار که به تازگی به ساحل رسیده اند توان مقابله آنچنانی با این تهدید را ندارد و ممکن است به احتمال زیاد از بین رفته و یا تلفات سنگینی را متحمل شوند. به همین علت می توان با استفاده از راکت انداز ها آتش پشتیبانی خوبی را به صورت مستقل و بی نیاز هر واحد دیگری برای یگان های عملیاتی به وجود آورد.


سلاح دیگری که بر روی این شناور قرار داده شده است موشک کروز ضد کشتی است. این موشک به نوعی یکی از بهترین سلاح های مقابله با دشمن در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به حساب می آید. برد این موشک می تواند از رادار موجی میلی متری که بر بالای هواناو نصب شده برای هدایت بهره ببرد. این موشک ها در مرحله بعدی برای هدایت از فناوری هدایت مادون قرمز و تلویزیونی استفاده می کند.

باید توجه داشت که هواناو یک شناور صد در صد نیست و می تواند بر روی خشکی نیز حرکت کند. نگاهی به خطوط سواحلی ایران و وجود مکان های بسیار زیاد برای اختفاء به "تندر" کمک می کند که یک پلتفورم مناسب برای انجام عملیاتهای غافلگیرانه بر علیه شناورهای متخاصم باشد. در حقیقت این شناور می تواند از تقریبا نقطه ای از خطوط سواحلی ایران برای چند لحظه کوتاه خارج شده و به شلیک اقدام کند. این مسئله تندر مسلح به موشک کروز را به یک وسیله بسیار مناسب برای انجام تاکتیک های نبرد نامتقارن تبدیل می کند.


اما یکی دیگر از توانایی های جالب موجود بر روی این شناور قابلیت پرتاب پهپاد از آن است. سردار وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کشورمان در مراسم بهره برداری از هواناو تندر صراحتا به این موضوع اشاره کرده و این قابلیت را به عنوان یکی از شاخصه های مهم این شناور ذکر کرده است.

امروزه پرنده های بدون سرنشین در انواع مختلف به بخشی جدایی ناپذیر از میادین نبرد بدل شده اند. واحد های بسیار گوناگونی از نیروهای مسلح ایران امروزه از پهپادها استفاده می کنند. اضافه شدن این پرنده ها به واحدهای شناور مثل هواناوها می توان توان بسیار خوب شناسایی را در اختیار خدمه خود شناور و همچنین نیروهایی که از هواناو به عنوان وسیله حمل و نقل استفاده می کنند قرار دهد.

تصور این که هواناوهای ایرانی به پهپادهایی با قابلیت انجام عملیات هایی مانند جنگال و حمل مواد منفجره یا موشک برای ضربه زدن به دشمن، مجهز شده اند، این وسیله را به یک شناور مدرن و مجهز برای دفاع از مرزهای ایران و پاسخ دادن به حماقت دشمنان مبدل می سازد.


تنوع پهپادی و قابلیت هایی که "برادران ایرانی ایوب" به دست آورده اند، اکنون با موفقیت روی هاورکرافت های ارتش نیز نصب شده که موضوعی مهم و قابل تامل محسوب می شود.

البته استفاده های غیر نظامی این شناور مثل حمل و نقل مسافر و یا نقش آمبولانس دریایی را نیز نباید از نظر دور داشت. در کره زمین نقاط بسیار زیادی وجود دارد که نیاز به وسیله ای این چنینی برای برآورده کردن نیازهای گوناگون در آن مشهود است.

در آخر ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که می توان با استفاده از فناوری بومی شده تولید هواناو اقداماتی فراتر از ساخت هواناو را در کشور صورت داد. در حال حاضر در کشور نروژ گونه از قایق های موشک انداز به اسم کلاس " skjold " را مورد استفاده قرار می دهد.

این شناور با استفاده از خصایص پنهانکاری طراحی شده است . اما با توجه به این مسئله که خطوط ساحلی کشور نروژ بسیار طولانی بوده و در بسیار از نقاط شامل فرو رفتگی ها و مناطق کم عمق است نیروی دریایی این کشور به شناوری نیاز داشت که بتواند نیاز به حرکت در این مناطق را حل کند.


این شناور نروژی در بخش کف خود از بالشتکهای هوا به مانند هاورکرافتها بهره می برد و می تواند در آبهایی تا عمق 3 متر نیز به با سرعت حرکت کرده و به شلیک موشک بپردازد. می توان از این طرح نیز الگو گرفته و به ساخت شناورهای رزمی با سیستم پیشرانه شبیه به هواناوها برای خطوط ساحلی ایران اقدام کرد.

به نظر می رسد با ساخت ناوچه های موشک انداز، ناوشکن (محافظ) جماران، قایق های تندرو و موشک انداز و اکنون هواناوهای پیشرفته و مجهز، زنجیره دفاعی ایران در دریا کامل شده و در زیرسطح و هوا نیز سامانه های مورد نیاز تدارک دیده شده است که در جای خود به آنها پرداخته خواهد شد.