به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، نانوذرات اکسید فلزی کاربردهای متعددی دارند، برای مثال از آنها در حوزه زیست پزشکی و تشخیص پزشکی استفاده می‌شود. یکی از مشکلات رایج در استفاده از این نانوذرات آن است که شناسایی و اندازه‌گیری آنها بسیار دشوار است، به ویژه اگر در سیستم‌های زیستی پخش شده باشند.

تا کنون از روش‌های برچسب زنی که مبتنی بر عامل‌دار کردن سطح نانوذرات است، برای اندازه‌گیری توزیع نانوذرات اکسید فلزی در سیستم‌های زیستی استفاده می‌شده است، مشکل این روش آن است که می‌تواند رفتار نانوذره را تغییر دهد که این امر مطلوب محققان نیست.

«جوردی لیوپ» و همکارانش از مرکز تحقیقات همکاری مواد زیستی در «سن سباستین» روش جدید و منحصر به فردی ارائه کردند که در آن اکسید فلزی توسط ایزوتوپ اکسیژن 18 غنی می‌شود. اکسیژن 18 موجب می‌شود که تغییر واسطه‌ای سیکلوترون به رادیواکتیو فلوئور 18 صورت گرفته، در نتیجه در بدن موجود زنده قابل ره‌گیری شود.

در این پژوهش، نانوذرات در بدن موش تزریق و با موفقیت ره‌گیری شد، با این کار سرنوشت نانوذرات در بدن موش مشخص شد، این کار هشت ساعت پس از تزریق صورت گرفت. نتایج این تست نشان داد که نانوذرات به کندی از جریان خون حذف شدند؛ این حذف از طریق ادرار صورت گرفت و مقدار اندکی از آن نیز در مغز متجمع شد.

«اریک ارستاد»، متخصص ره‌گیری مواد رادیواکتیو از کالج لندن می‌گوید: این روش جدید جالب توجه است، اما باید توجه داشت که این نانوذرات برچسب خورده با مواد رادیواکتیو در مقادیر بسیار اندک تولید شده و طول عمر کوتاهی دارند. بنابراین اگر بخواهیم از آنها در مطالعات تصویربرداری استفاده کنیم، چالش برانگیز خواهد بود.

محققان این پروژه با «ارستاد» هم عقیده نیستند؛ «لیوپ» می‌گوید: سطح مواد رادیواکتیو کم نیست، به‌ طوری که در مقایسه با دیگر روش‌های تابش غیرمستقیم مقدار به‌ دست آمده سطح بالایی دارد.

وی می‌افزاید: دستکاری نانوذرات پس از فعال‌سازی، نقطه محدود کننده این فرایند محسوب می‌شود؛ با این حال مقدار فعالیت آن به‌ قدر کافی بوده و می‌توان از آن در انجام مطالعات بالینی استفاده کرد.

«لیوپ» در ادامه می‌گوید: اگر مطالعات بیشتری روی این موضوع انجام شود، می‌توان از ایزوتوپ‌هایی با طول عمر بالاتر برای این کار استفاده کرد.

اگر عامل‌دار کردن صحیح نانوذرات انجام گیرد، می‌توان کاربردهای زیستی دیگری نیز از نتایج این پروژه به‌ دست آورد.