سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

"سرمایه‌داری لیبرال" اینگونه پیشرفت‌های ایران را انکار می‌کند

پیشنهاد اُکازیون حجاریان برای بردگی مردم ایران

سعید حجاریان، از تئوریسین های اصلاح طلب به تازگی طی یادداشتی با عنوان "جنبش های ضد سیستمی" در وبسایت مشق نو؛ پس از شرحی مفصل از دیدگاه مثبت خود پیرامون "سیستم جهانی سرمایه داری" به ایران اشاره کرده و می نویسد: مرور تاریخ ایران، در تقاطع با مقطع مورد بحث حاکی از آن است که در کشور ما پرونده «سیستم جهانی» گشوده یا به تعبیری به‌واسطه مؤلفه جغرافیایی بر آن تحمیل شده است. این مسئله را در تحمیل/پذیرش برخی قراردادهای تاریخی و همچنین تحکیم‌/جابجایی قدرت‌ها خاصه در سال‌هایی مانند ۱۳۲۰ و ۱۳۳۲ مشاهده می‌کنیم. این روایت مؤید این گزاره است که ایران حتی اگر می‌خواست، نمی‌توانست نسبت به این سیستم جهانی بی‌طرفی پیشه کند و خنثی باقی بماند و تحت تأثیر قرار نگیرد.

او می افزاید: باید اشاره داشت پهلوی‌ها نیز به‌رغم همراهی و هم‌داستانی نمادین با نظم جهانی، به‌واسطه ارادت‌سالاری، حیف‌ومیل درآمدهای ملی، بی‌ثباتی مالکیت و تزلزل طبقاتی، بهره‌وری پایین دستگاه‌ها و… ماهیتاً ضد سیستم محسوب می‌شدند. در این میان، ایران با برآمدن انقلاب اسلامی مواجهه شد. انقلابی که نه می‌توان آن را توطئه نامید، و نه محصول یک توافق بلکه باید آن را به‌مثابه جنبشی ضدسیستمی تفسیر کرد که بازیگران سیستم جهانی با جهت‌گیری گفتمانی و ماهیت آن همراه نبودند.

حجاریان اما سخن کلیدی خود را در بخش پایانی این یادداشت بیان کرده و راجع به آن اینطور می نویسد:

"این ساختار جدیدالتأسیس دو راه پیش‌رو داشت؛ تداوم جنبش ضد سیستم جهانی، همگونی با سیستم جهانی. با تأسف راه انتخابی، جز در برخی نقاط انقطاع، تداوم روش جنبشی با هدف رویارویی با سیستم جهانی بوده و با اقدامات منطقه‌ای و نهضتی و جنبشی به‌پیوست مسائل گفتمانی قوام یافته است. این ماهیت ضد سیستمی، شاید در موارد و مقاطعی به‌مثابه اجزای دکترین بازدارندگی تعریف و تفسیر شده باشد، اما نه تنها واجد این خاصیت نبوده بلکه ما را به‌سرعت از مزایای سیستم جهانی محروم کرده است. چنانکه مشاهده می‌شود به‌واسطه انقطاع از مدار سیستم جهانی و کاهش توان چانه‌زنی ایران بر نقش حداقلی کشور ما در زنجیره ارزش منطقه‌ای و جهانی و پیمان‌های تجاری- اقتصادی توافق شده است؛ اما این تنها عارضه برون‌افتادگی از سیستم جهانی نبوده و متأسفانه عناصری کلیدی مانند «رقابت»، «مالکیت»، «لیاقت‌سالاری»، «دولت چابک» و… نیز به محاق رفته‌اند و پیوسته بر آسیب‌ها و خسارت‌ها می‌افزایند. "[1]

*در گفتمان مطروحه از سوی حجاریان باید برده بود و برده زاده شد!

به دیگر سخن اینکه در این گفتمان هیچ جایی برای سر برآوردن یک نظم جدید و تولد یک هژمونی جدید نیست. باید به نظم برساخته و البته ظالمانه‌ای که نام لیبرال سرمایه داری بر خود نهاده تن داد، همانند حجاریان آنرا عادلانه دانست، اعتراض نکرد و همانطور که اشاره شد همانند یک برده به تمام دیکتاتوری آن تن داد.

محرز است که منطق سخنان حجاریان غلط است و او حتی اگر هزاران سطر دیگر هم برای منقح سازی نظام لیبرال سرمایه داری و گلوبالیزاسیون مطلب بنویسد اما نمی تواند منطق ناموجود در کلامش را منطقی سازی کند.

این نکته را هم باید دانست که در فرض ذهنی حجاریان؛ کارنامه نظام جمهوری اسلامی یک کارنامه خوب و حاوی پیشرفت نیست! و بلکه او حکمرانی و اقتصاد انقلاب اسلامی را شکست خورده می انگارد.

این فرض اما درست نیست و ایران اسلامی امروز نه تنها از مرزهای پیشرفت معمولی عبور کرده بلکه تبدیل به یک هژمون جهانی شده که منافع خود را در اقصی نقاط جهان تامین می کند و از متحدان خود نیز انواع حمایت های اقتصادی و سیاسی و امنیتی را به عمل می آورد.

مشکلات موجود در اقتصاد ایران هم بر خلاف القائات تلویحی و علنی حجاریان و امثال او هرگز بحران نیستند. بلکه مشکلاتی روتین و معمولی هستند که در تمام کشورهای جهان وجود دارند.

یعنی باید دانست که حاکمیت پیشرفته یک حاکمیت بدون مشکل نیست بلکه حکومتی است در قبال مشکلاتش با بن بست مواجه نیست.

جالب است که در جهان موازی(!) انتظار بود کسی مثل حجاریان به صحنه بیاید و در وصف برآمدن یک هژمونی جدید در مقابل نظام خود بزرگ پندار و ظالمانه لیبرال سرمایه داری حرف بزند و موفقیت های نظام اسلامی در مقابل مکتب سرمایه داری را بر شمارد. لکن می بینیم که حجاریان طریقی دیگر برگزیده و حرفی را می زند که دقیقا در راستای تضعیف ایران و انکار موفقیت های بزرگ هژمونی ایران است.

پیوست اقتصادی تحلیل حجاریان مبنی بر آسیب دیدن مالکیت و رقابت و... در اقتصاد ایران نیز در حالی است که اتفاقا امروز مشکلات اقتصادی مردم و کشور ناشی از رسوبات اعتقادی برخی مدیران به مکتب سرمایه داری و تواصی اقتصادی آن است.

در واقع ابعاد بزرگی از اقتصاد ما امروز از اقتصادهای لیبرال سرمایه داری هم لیبرال‌تر شده و حتی برخی قواعد معقول آن نظامات از قبیل نظارت بر بازار را هم اجرا نمی کند.

اینکه افرادی مثل حجاریان در این فضا مشغول کار چاق کنی همچنان برای لیبرال سرمایه داری و عمق دادن بیشتر به تأثیرات سوء این نظام باطل در ساختار حکومتی جمهوری اسلامی ایران هستند البته از تأسفات و تأملات روزگار ماست که برای مقابله با آن باید به "جهاد تبیین مستدل" برخاست.

***

"چپ‌های نانجیب" جز به انهدام وفاق راضی نمی‌شوند

احمد حکیمی پور، از فعالان جریان چپ و عضو سابق شورای شهر تهران در بخشی از یک مصاحبه اظهار کرده است: الان گرفتاری نظام سیاسی ما این است به ندرت اکثریت مجلس با دولت هماهنگ است. موارد زیادی داریم که مجلس در دست جناح یا دولت در جناح دیگری است که عملا این کار استهلاک نیرو است و باید فکر دیگری برای آن کرد.

به گزارش خبرآنلاین، او می افزاید: آقای پزشکیان مشی وفاق را در پیش گرفته است. اگر مجلس با آن همراهی نمی‌کند، به مردم بگوید که شما به من رای دادید که من کار کنم اما مجلس ۴ درصدی به من اجازه نمی‌دهد کار کنم. آقای پزشکیان با همان صداقتی که از مردم رای گرفته باید به آن عهدی که دارد، وفادار باشد و با مردم راحت صحبت کند و اگر مجلس نمی‌گذارد که کار کند...لذا بهتر است که با رای‌دهندگان خودشان خیلی مسائل را مطرح کنند و به آن عهدی که دادند وفادار بمانند. [2]

*همانطور که ملاحظه می شود افراد عاقل و خیرخواه در اطراف پزشکیان به حدی معدود یا ساکت‌اند که یک مهره سوخته اصلاح طلب به خود اجازه میدهد پیشنهادی را روی میز پزشکیان بگذارد که عملا موجب بنی صدریزاسیون و ملتهب کردن فضای سیاسی کشور می شود.

مجلس به عملکرد وزیری نقد داشته و در فرایند قانونی او را استیضاح و سپس برکنار کرده است. و البته این مجلس همان مجلسی است که به این وزیر و سایر وزرای پیشنهادی پزشکیان در ابتدای دولت رأی اعتماد اکثریتی و کامل داده است.

اما در این فضای منطقی چه می شود که یک عنصر دست چندم اردوگاه چپ به خود اجازه می دهد اینچنین وقیحانه به صحنه بیاید و پیشنهاد اختلاف انگیز شمشیر کشیدن رئیس جمهور علیه مجلس را مطرح کند؟

جالب است که مخاطبان محترم بدانند تأکید ما بر دست چندم بودن کسی مثل حکیمی پور و خطر پیشنهاد وی در حالی است که بهزاد نبوی، از معاریف و بزرگان جریان اصلاحات اخیرا در حمایت از وفاق و تعامل مجلس و دولت و قوه قضائیه به صحنه آمد و از این گفت که حملات عده ای علیه سران 2 قوه مقننه و قضائیه به دلیل همراهی آنان با وفاق پزشکیان و کارنامه خوب عملکرد وفاق است. [3]

اکنون که چند ماه از روی کار آمدن دولت گذشته و کارنامه "چپهای نانجیب" در تعامل با پزشکیان و بر هم زدن پروژه وفاق کاملا محرز شده؛ بر رئیس جمهور پزشکیان است که اینان را از خود و از اطراف گفتمان خود براند. بار اصلی این کار نیز بر عهده عقلا و خیرخواهان اطراف پزشکیان است که با تبیین و استدلال به مردم و رقبای معقول سیاسی بگویند که دولت با چپ های نانجیب هرگز همراه نیست و پیشنهادات سوء آنان را برنمی‌تابد.

***

رها بودن یک نماینده و یک سخنران برای دروغ‌پردازی!

محمدتقی نقدعلی، نماینده مجلس با حضور در تجمع غیرقانونی در مقابل مجلس روایتی از یک اتفاق در دیدار کارگزاران با رهبر انقلاب مطرح کرد که خلاف واقع و کذب محض است.

به گزارش مشرق، ماجرای مورد اشاره آقای نقدعلی از این قرار است که وی در پایان این دیدار و در حین دعای پایانی رهبر انقلاب ناگهان بلند شده و با قطع کردن بیانات رهبری درباره عدم ابلاغ قانون حجاب با مصوبه شورای عالی امنیت ملی مطالبی را مطرح می‌کند.

به دلیل فاصله زیادی که نقدعلی با جایگاه رهبری داشت، آقا فرمودند دعا کنید خداوند گوش شنواتری به بنده عطا فرماید تا بتوانم صحبت شما را بشنوم.

نقدعلی سپس به دلیل نرسیدن صدایش به رهبری، پس از فرمایشات ایشان، از انتهای حسینیه شروع به حرکت به سمت جایگاه رهبری می‌کند که توسط محافظین متوقف می‌شود.

نقدعلی اما در تجمع مذکور درباره واکنش رهبری گفته است: "رهبری فرموده اند دعا کنید ما گوش شنوا داشته باشیم! "[4]

*اظهارات نقدعلی اولا دروغ است و ثانیا سبب جسارت به ساحت رهبر معظم انقلاب است.

ثالثا اینکه مقام معظم رهبری اساسا چنین دأبی ندارند که در مجامع عمومی و در پاسخ به روش های دور از شئون جلسات و نامودبانه واکنش خاصی داشته باشند.

لذاست که در صورت عذرخواهی نکردن نقدعلی باید شاهد واکنشی جدی از سوی مجلس و شورای نگهبان نسبت به دروغ‌پردازی وی باشیم.

سکوت در این قضیه موجب نهادینه شدن یک سنت غلط می شود که می تواند در امروز و آینده رخدادهای سوئی را پیرامون جایگاه منیع ولایت فقیه ایجاد کند.

قبل از نقدعلی، یک سخنران مدعی ارتباط با غیب هم سخن کذبی را به رهبر معظم انقلاب نسبت داد که البته رفتار وی با واکنش خاصی از سوی نهادهای مسئول واقع نشد.

گفتنیست، شورای نگهبان به لحاظ قانونی می تواند در صورت لزوم، یک نماینده مجلس را از سمت خود خلع کند.

***

1_https://mashghenow.com/?p=6195

2_khabaronline.ir/xnk82

3_mshrgh.ir/1696841

4_mshrgh.ir/1697396