به گزارش مشرق، علی اکبر ولایتی، مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین الملل طی یادداشتی نوشت: آمریکا و اسرائیل پس از سال‌ها تلاش و توطئه، یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های ضدصهیونی را در سوریه به آشوب کشیدند. سوریه در دوران حافظ اسد و بشار اسد یکی از اصلی‌ترین کشورها در مقابله با صهیونیسم بود. انور سادات با امضای قرارداد کمپ دیوید اولین خیانت به آرمان فلسطین را انجام داد.

موضوع فلسطین تجدید حیات جنگ‌های صلیبی پس از سال ۶۹۰ هجری قمری بود. جنگ‌های صلیبی با فتوای پاپ اوربان دوم در سال ۱۰۹۵ میلادی آغاز شد و مسیحیان کاتولیک به بیت‌المقدس حمله کردند. سعدی شیرازی در آثار خود به مقاومت مسلمانان در برابر صلیبیون اشاره کرده است.

در عصر حاضر، جنگ‌های صلیبی جدید با طراحی مسیحیان افراطی و صهیونیسم شکل گرفت. تئودور هرتسل در سال ۱۸۹۷ در کنگره‌ای در بازل سوئیس اندیشه صهیونیسم را مطرح کرد و قرارداد سایکس-پیکو در سال ۱۹۱۶ بین فرانسه و انگلیس برای تقسیم سرزمین‌های عثمانی بسته شد. بالفور وزیر خارجه انگلیس در سال ۱۹۱۷ اعلام کرد که فلسطین جایگاه آینده یهودیان است.

بین سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۳۹، صدها هزار یهودی از اروپای شرقی و گاه غربی، آمریکای لاتین و آسیا به فلسطین مهاجرت کردند. هالیوود فیلم "Exodus" را ساخت که یهودیان را مظلوم نشان داد که به فلسطین بازمی‌گردند. علمای بزرگ ایران مانند امام خمینی (ره) و آیت‌الله طالقانی در مبارزات خود علیه اسرائیل موضع‌گیری کردند.

غربی‌ها از جمله انگلیس در شبه‌قاره هند و هلند در آسیای جنوب شرقی دو کمپانی برای تجارت ایجاد کردند و کم کم آنها را بلعیدند. هدف دیگر غربی‌ها به‌ویژه آنگلوساکسون‌ها این بود که بر سراسر جهان چیره شوند. انگلیسی‌ها چون حریف عثمانی نمی‌شدند، نتوانستند در آنجا به هدف خود دست یابند.

گروهی از یهودیان در زمان سلطان عبدالحمید، از ضعیف‌ترین شاهان عثمانی، نزد او آمدند و گفتند می‌خواهیم فلسطین را بخریم. سلطان عبدالحمید سخنی تاریخی بر زبان آورد که ما ندیدیم آدمی را که هنوز زنده است کالبدشکافی نمایند. در این بین دو راه را برگزیدند؛ جلوگیری از کشتار یهودیان توسط آلمانی‌ها و بعد نشان دادن مناظری وحشتناک از زندانیان یهودی.

از ۱۹۱۸ تا آغاز جنگ جهانی دوم، کار مقدماتی را انگلیسی‌ها صورت دادند و آمریکایی‌ها هم به آنها کمک کردند. هدف از ایجاد سرزمین یهودی در دل سرزمین‌های اسلامی، جلوگیری از وحدت مسلمانان و دولت‌های اسلامی بود. علمای بزرگ ایران مانند امام خمینی (ره) و آیت‌الله طالقانی در مبارزات خود علیه اسرائیل موضع‌گیری کردند و سید مجتبی نواب صفوی نیز در دانشگاه‌های مصر علیه اسرائیل سخنرانی کرد و در تأسیس جنبش فتح تأثیرگذار بود.

پس از شکل‌گیری اسرائیل، کشورهای مختلف روش‌های مختلفی برای مقابله با آن اتخاذ کردند. جمال عبدالنّاصر در مصر به عنوان یک مسلمان با شرف، برای اتحاد عرب‌ها و آزادی فلسطین تلاش کرد و اتحادیه عرب را در قاهره شکل داد. در مقابل، سازمان کنفرانس اسلامی بیشتر به مخالفان جنگ با اسرائیل تبدیل شد. ملک حسین از اردن نیز ظاهراً برای مبارزه با اسرائیل اعلام جنگ کرد، ولی در واقع از فلسطینی‌ها به عنوان نیروی جنگی استفاده کرد.

مرگ ناگهانی جمال عبدالنّاصر فشارهای زیاد و بی‌عملی سازمان کنفرانس اسلامی را نشان می‌داد. میشل عفلق، مسیحی سوری، حزب بعث را در سوریه و عراق تأسیس کرد که رسالت آن اسلام‌زدایی بود. حافظ اسد در سوریه قدرت را در دست گرفت و در عراق، صدام حسین قدرت اصلی را به دست آورد. حمله صدام به ایران به عنوان اولین اثر منفی حضور عفلق در عراق بود.

حضور آمریکایی‌ها در عراق منجر به تشکیل گروه‌های تروریستی مانند داعش شد. مردم عراق با کمک ایران داعش را شکست دادند، ولی آمریکا هنوز در عراق حضور دارد. لبنان با حمایت ایران و حزب‌الله در برابر اسرائیل مقاومت کرد و یمن با قدرت حوثی‌ها در مقابل عربستان و وهابیت ایستاد. ترکیه نیز نقش مهمی در حضور نیروهای آمریکایی در منطقه داشت و از گروه‌های تروریستی در ادلب حمایت کرد.

پس از حمله حماس و متحدان به اسرائیل و حملات اسرائیل به غزه، تنها حزب‌الله به فلسطینی‌ها کمک کرد. کشورهای محور مقاومت شامل ایران، عراق، سوریه و یمن نیز از فلسطینیان پشتیبانی کردند. ترکیه نیز با همکاری آمریکا و اسرائیل از گروه‌های تروریستی در سوریه حمایت کرد و اسرائیل بخش‌هایی از سوریه را اشغال کرد. کشورهای غربی نیز این اقدامات را تأیید کردند. به دوستان منطقه هشدار داده شده که هر نوع کمک به آتش‌افروزی به سرعت به خودشان برخواهد گشت و به جای اعتماد به بیگانگان باید در کنار مسلمانان باشند.