به گزارش مشرق، رجا نوشت: اما آنچه اين اقدام را دوست داشتني و تاريخي مي کند و خط قرمزي مابين آن و مدح و غلو ترسيم مي سازد، اين است که احمدي نژاد تاکنون نشان داده که از جان و اموال خود به نفع مردم گذشت مي کند، از همه چيز خود مي گذرد تا خدمتي براي خلق آفريده شود. به نظر راقم سطور ديري است که فرهنگ کار و کارآفريني کشور با حضور احمدي نژاد در قوه مجريه متحول شده و مگر نه اين است که کارآفريني، آفريدن ارزش کار از "هيچ" است، در اين صورت وي خوب مي داند که اتومبيلش في حدُذاته حائز ارزش نيست اما او به فنوني در سال هاي اخير دست يافته که مي تواند از هيچ به توليد قدرت و ثروت براي ايراني مبادرت کند.
چه مي دانيم! شايد او شکوائيه‌ي زن و مرد کهنسال و يأس پسر و دختري جوان را شنيده که از فقدان برخي از امکانات شکايت داشتند و وي با اينکه همه چيز کشور را براي توده‌ي ملت مي خواهد و به رغم اينکه سمت و سوي منابع ملي را از خواص پرخرج به توده‌ي کم خرج و پرفايده سوق داده باز هم احساس شرمندگي کرده و دريافته که مي تواند با اتومبيل قديمي‌اش ثروتي نو پديد خلق کند.
ايراني اکنون در آستانه‌ي تاريخ قرار گرفته، هر ايراني بايد يک مهارت بياموزد و هر خانه اي به يک کارخانه تبديل شود، حال آن خانه اي بر تراز فلسفه باشد يا خانه اي بر تراز بافتن فرش و يا يک گليم.
فقط در اين صورت است که خواهيم توانست براي حصول به ايران 1404 جمعيت غيرفعال و خاموش کشور را با توليد ثروت و قدرت ملي پيوند زنيم.
خانه هاي برخي رجال در ايران ضمن اينکه هيچ گاه در قامت يک کارگاه ظاهر نشدند بلکه جزو خانه هايي پرخرج و کم فايده براي ملت به حساب آمدند اما بعضي خانه ها هرگز سايه اي سنگين بر سر اين مُلک و ملت نبودند، بيت امام خميني(ره) اين چنين بوده است، بيت مولايمان خامنه اي اين گونه است، و خانه‌ي رجايي و اينک خانه‌ي احمدي نژاد چنين است. ملت نيز چنين سيره اي را دوست مي دارند. ايرانيان با بخشنامه و دستورات يکسويه هم جبهه نمي شوند، ايرانيان اهل معنا و جزو باطنيان زمانه اند، نمي شود مردمان اين ملک را به کار و کارآفريني فراخواند و خود بر برج عاج نشست، بايد همه چيز خود را فداي ملت اسلام کرد و سبک بارو چابک بود و از رفاه زدگي پرهيز کرد تا در روز "واقعه" خانه اي بنا نکرد در تراز خانه هاي فتنه.
کاري که پيشتر سردار خيبر حاج همت کرد و باکري و برودجردي و طوسي و برنسي‌ها که تمام اثاثيه خانه‌ي آن‌ها در قسمت عقب تويوتاي استيشن زمانه‌ي جنگ جا مي شد، براي همين بود که با انگشت اشارت مولايشان گويا سوار بر قاليچه‌ي سليمان نبي(س) از جنوب به غرب و از غرب به جنوب به پرواز در مي آمدند و در مقابل دنياپرستان قهقهه هاي مستانه اي داشتند.