به گزارش مشرق، انصاری در توئیتی با عنوان ایران در آستانه تثبیت ابرقدرتی خود در جهان / آیا مردم پای کار خواهند بود، نوشت:

اخیرا در مطلبی نوشتم در حالی که تمام کشورهای جهان در رویکردهای خود پیرو سه الگوی آمریکایی، چینی و روسی هستند، جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری است که برای خود الگوی مستقلی در تصمیم سازی و تصمیم گیری دارد؛ حتی قدرت هایی اتمی مانند فرانسه و انگلیس هم در زمین آمریکا بازی میکنند، اما جمهوری اسلامی مستقل است؛ بنابراین میشود اینگونه ادعا کرد که کشورهای قوی دنیا، از آمریکا و چین و روسیه و ایران گرفته، تا فرانسه و آلمان و انگلیس و هند و برزیل و غیره، شاید تعدادشان از انگشتان دو دست بیشتر باشد، اما آنها که میتوانند مسیر تعیین کنند فقط چهار کشورند؛ آمریکا، چین، روسیه و صد البته ایران!

لذا از این نظرگاه میتوان ایران را نه تنها قدرت، که حتی ابرقدرت نامید، لیکن این جایگاه برای جمهوری اسلامی همچنان نواقصی دارد، از جمله در حوزه اقتصاد و البته مهمتر از آن بازدارندگی هسته ای!

هرچند میشود ابرقدرت بود و در اقتصاد هم لنگ زد، اما پر واضح است ایرانی که از نقطه گریزِ نظامی و دانش هسته ای عبور کرده اگر آن را با بازدارندگی نهاییِ هسته ای نیز توام سازد، میتواند زمینه ساز شکوفایی اقتصاد هم گردد.

به نظر میرسد این تصمیم در مملکت گرفته شده است، هرچند که رسما اعلام نمیشود؛ ولی آنچه از زبان کارشناسان رسانه ملی مملکت، نمایندگان مجلس، برخی ائمه جمعه و سیاسیون مطرح کشور مکرر شنیده میشود و بالاتر از آن، هیچکدام هم از سوی حاکمیت تکذیب نمیشوند، میتواند نشانه هایی از تایید این فرضیه باشد.

درباره رسیدن به بازدارندگی اتمی از هر ایرانی، خواه اصلاح طلب، اصولگرا یا حتی کسانی که میانه خوبی با نظام هم ندارند اگر بپرسید بلافاصله آن را تایید خواهند کرد؛ پس این مهم اگر در دستور کار حاکمیت قرار بگیرد میتواند خبر مسرت بخشی باشد، از آن جهت که جمهوری اسلامی پس از صدها سال توانسته ایران را مجددا به جمع ابرقدرت ها اضافه کند؛ لیکن نکته مهم در این رابطه این است که در یکی دو سه سال آینده احتمالا با دشواری هایی مواجه خواهیم شد که این دشواری ها البته دوران گذار ایران از یک قدرت منطقه ای به تثبیت ابرقدرتی اش در جهان است؛ و اکنون پرسش اساسی این است: آیا آنان که اکنون این متن را میخوانند، حاضرند در این دشواری ها در کنار حاکمیت بمانند؟!

اگر حاضرند این کار را بکنند، وظیفه دیگری را نیز باید بر عهده بگیرند؛ و آن این است که باید یک کارزار تبیینی اختصاصی در این زمینه برای همراه کردن مردم راه اندازی کنند، زیرا این فرصت تاریخی جز با همراهی ملت منتج به نتیجه نخواهد شد؛ تاکید میکنم همه اینها در صورتی است که حاکمیت تصمیمش درباره بازدارندگی هسته ای را قطعی کرده باشد!