به گزارش مشرق و به نقل از روابط عمومی خانه سینما، "جامعه اصناف سینمای ایران در اجرای ماموریت صنفی خویش، ۸ پرسش کلیدی در پیوند با کسب و کار و چالش‌های هنر صنعت سینما که می‌تواند قابل تعمیم در سایرحوزه‌ها هم باشد را برای نامزدان محترم ریاست جمهوری مطرح می‌کند تا از این مسیر، امکان گزینش آگاهانه توسط اصحاب سینما، میسر شود.

۱. شما اشتغال به تولید و عرضه در فعالیت‌های هنری به ویژه هنر صنعت سینما را حق* می‌دانید یا امتیاز**؟

۲. در پیوند با پرسش نخست، ساختار حقوقی اداری و عملکرد دستگاه اجرایی موجود، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کدام گزینه (حق یا امتیاز) را برگزیده است؟ و برنامه‌ی شما برای اصلاح ساختار و رویه‌های موجود این دستگاه چیست؟

۳. تدبیر مشخص شما برای رفع مزاحمت های نهادها و اشخاص در اجرای برنامه‌های توسعه گرایانه‌تان در سپهر هنر به ویژه هنر صنعت سینما چیست؟

۴. وضعیت ممیزی متصلب کنونی مانع بازتاب چالش‌ها، تحولات و واقعیت های جامعه در قاب سینما است، شما چه سازوکاری را برای ایجاد تحول و اصلاح خردگرایانه آن( واگذاری به اصناف) برمی‌گزینید؟

۵. برنامه مشخص شما برای رونق اقتصاد هنر به ویژه هنر صنعت سینما چیست؟ و جست وجوی سهم تولیدات سینمایی ایران در نجد ایران و جهان را با چه برنامه‌ای دنبال می‌کنید؟

۶. در چه بازه زمانی بیمه بیکاری هنرمندان که از حقوق بنیادین شهروندی و مصرح در قانون برنامه چهارم بوده و تاکنون مغفول و معطل مانده را عملیاتی می‌کنید؟

۷. آیا طرح تأسیس و اداره سازمان نظام صنفی سینما تهیه شده توسط این خانه، در زمستان ۱۳۸۷، تقدیم شده به مبادی ذیربط (موجود در وب سایت خانه سینما) را مطالعه کرده‌اید؟ چگونه در اجرایی شدن این مطالبه ی مترقی می کوشید؟


۸. فرد یا افراد مورد نظر شما برای تصدی پست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی چه کسانی هستند؟
--------------------
پی نوشت:

*حق اشتغال بدین معنا است که هم چون سایر کسب و کارها پس از تعیین شاخص‌ها و تایید صلاحیت اشخاص واجد صلاحیت توسط سندیکاهای شان، برای هر بار انجام کار(طبابت از سوی پزشکان، اجرای سازه توسط مهندسان، تعمیر خودرو توسط صنف تعمیرکاران و فروش کالا توسط اصناف خرده فروش و...) نیازی به داشتن مجوز هرباره از سوی دولت ندارند و تخلفات احتمالی حرفه ای شان در مجامع انتظامی صنفی رسیدگی می شود.

**اشتغال به مثابه امتیاز بدین مفهوم است که «دولتمردان» اشتغال در عرصه فرهنگ و هنر را چون رویه اکنون، امتیازی می‌داند که هرگاه بخواهد و به هر که بخواهد و تا هر زمان که صلاح بداند، اعطا و هر گاه اراده کند، باز پس می ستاند.