به گزارش مشرق، فروش قابل توجه فیلم فسیل که آن را تبدیل به دومین فیلم پرفروش تاریخ سینمای ایران کرده، همچنان نقل محافل رسانه‌ای است. پس از تصمیم به پایان اکران ۹ماهه این فیلم، بحث بر سر چرایی این تصمیم هم بالا گرفت اما مدافعانی هم در این میان وجود داشتند.

حالا پس از گذشت چند روز از این تصمیم، همچنان واکنش‌ها به این موضوع ادامه دارد.

برخی از سینماگران به حجم بالای فیلم‌های ژانر کمدی انتقاد دارند. آنها معتقدند پیش از این همواره یک تناسبی میان ژانرها وجود داشته که مخاطب را به نوعی سوق می‌داده تا مسائل جدی‌تری هم در سینما تامل کند اما حداقل در چند سال گذشته این تناسب به نفع سینمای کمدی تغییر کرده است.

این بحث تا جایی بالا گرفت که حتی برخی از سینماگران هشدار دادند تعریف نسل‌های آینده از سینما تغییر خواهد کرد و آنها گمان خواهند برد قرار است فقط برای خندیدن به سینما بروند! اما چقدر این موضوع صحت دارد؟ فارغ از ارزش‌گذاری بر این گزاره (که اساسا فروش صرف فیلم‌های طنز موضوعی منفی است یا معمولی) چقدر این القا درست است؟ نگاهی به وضعیت فروش فیلم‌ها در ایران، نشان می‌دهد نه‌تنها در چند سال گذشته که اساسا سینمای کمدی همیشه نماینده‌هایی در صدر فهرست پرفروش‌های گیشه داشته است.

اگرچه این وضعیت در هر دهه باتوجه به مؤلفه‌هایی همچون هرم جمعیتی غالب در ایران، تفاوت‌هایی داشته است. به این معنا که در اوایل دهه ۶۰ (یعنی در زمان کودکی نسل متولد این دهه) فیلم‌های کودک و نوجوان رونق بیشتری داشته یا در اواخر این دهه، حجم ساخته‌های ژانر دفاع‌مقدس به دلیل پایان جنگ تحمیلی قابل توجه است اما در همه این سال‌ها و دهه‌ها، سینمای کمدی بخش انکارنشدنی در میزان فروش بوده است.

اگرچه تفاوت‌هایی هم در این میان وجود دارد و تلخ‌ترین وجه تفارق در این میان، این است که عموما فیلم‌های قالب کمدی در دهه‌های پیش، آثاری قابل‌توجه بوده‌ است در حالی که ساخته‌های این روزها عموما جای دفاع ندارد و به‌سختی می‌توان آن را حتی کمدی نامید.

منبع:جام جم