به گزارش مشرق، کانال تاریخ پهلوی در ایتا متنی را با عنوان (تکایای محرم به روایت یک خارجی ) منتشر کرد که برگرفته از کتاب هانری رنه دالمانی، سفرنامه از خراسان تا بختیاری، ترجمه محمدعلی فره‌وشی است.
آغاز محرم و برگزاری روزهای عزاداری در ایران در دوره قاجار با مراسم‌های خاصی همراه بود. تزئین تکایا یکی از مهترین کارهایی بود که در این ماه انجام میشد و با آداب و شرایط خاص خود همراه بود و عمدتاً هم توسط حکام ایالات و ولایات نمایش داده میشد:
«در این ماه تکایا را آرایش می‌کنند و شهادت امامان را حتی‌الامکان به صورت واقع نمایش می‌دهند. شیعیان به تعزیه علاقه خاصی دارند، این صحنه‌های حزن‌آور نیز در ایالات و ولایات توسط حکام در تکیه یا مسجدی نمایش داده می‌شوند و اگر جای مناسبی نباشد در مقابل عمارت حکومتی چادر می‌زنند و در آنجا مجالس تعزیه را دایر می‌نمایند.
در مرکز محوطه‌ای که برای این کار انتخاب شده مصطبه بلندی درست می‌کنند که25 تا 30 متر مربع وسعت دارد و ارتفاع آن به یک الی دو متر می‌رسد، در یک گوشه این مصطبه شخصی که مدیر نمایش یا به اصطلاح تعزیه‌گردان است در روی صندلی می‌نشیند، در اطراف این سکوی بلند معبری به عرض 3 تا4 متر معین شده که تعزیه‌خوانان بتوانند با سهولت در اطراف آن گردش نمایند، محوطه بعد از معبر به دو قسمت تقسیم می‌شود.
قسمت سمت چپ مخصوص نشستن زنان است و قسمت راست به مردان تعلق دارد ... حاکم و اطرافیان او هم در طاق‌نماهای فوقانی جای می‌گیرند.»
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
