به گزارش مشرق به نقل از مهر، شرایط نا به سامان در سوریه به فرصتی برای قدرت های جهانی تبدیل شده است که فارغ از اندیشه درباره مردم این کشور، به دنبال رقابت و کسب منافع سیاسی خود باشند. این وضعیت همان است که "بان کی مون،" دبیر کل سازمان ملل متحد از آن به عنوان "جنگ نیابتی" در سوریه یاد کرد.


نا آرامی های امروز سوریه نه آینه ای از صدای مردم این کشور، بلکه فرصتی برای عقده گشایی های عربی و غربی از شکست های پیاپی در جریان بیداری اسلامی و تغییرات شگرف در نظم ژئوپلوتیک خاورمیانه شده است. هرچند این عقده گشایی سوار بر نارضایتی بخشی از مردم سوریه و فقدان اصلاحات موثر در سال های گذشته این کشور است، اما فرصت طلبی بین المللی در سوریه "خبر داغ" این روزهاست.


فواید حاشیه ای بحران سوریه !


برگزاری نشست کمیته روابط خارجی سنا آمریکا با اندیشکده های آمریکایی با عنوان "گام های بعدی در سوریه" را باید یکی از فواید(!) حاشیه ای بحران در سوریه برای آمریکایی ها دانست. درحالی که کمتر از 100 روز تا برگزاری انتخابات آمریکا باقی مانده است، جمهوری خواهان سعی می کنند با تا با راه انداختن موج انتقادها از مواضع اوباما درباره سوریه، ماهی دلخواه خود را از آب گل آلود سوریه بگیرند.

طرح مجدد تئوری "موازنه منافع امریکا با ارزش های آمریکایی" برای همین منظور ارزیابی می شود. منتقدان سیاست های اوباما، با استدلال هایی او را به سستی در بحران سوریه و فقط اکتفا کردن به "سخنان آتشین" متهم می کنند.

  "مارتین ایندک"، سفیر سابق آمریکا در اسرائیل که پیش از این تئوری‌اش موسوم به سیاست «مهار دوگانه» تبدیل به سیاست رسمی ایالات متحده در برخورد با 2 کشور ایران و عراق شده بود، از جمله افرادی است که این نگاه را ترویج می کند. ایندیک در نشست کمیته روابط خارجی سنا آمریکا با اندیشکده های آمریکایی مطرح کرد که آمریکا در مورد لیبی از "منافع" و توفیق روزافزون در دستیابی به هماهنگی های بیشتر با معمر قذافی و سرمایه گذاری شرکت های آمریکایی در این کشور، به نفع "ارزش های آمریکایی" به معنای جلوگیری از کشتار مردم بنغازی کوتاه آمد.

با این حال این کشور در بحران بحرین، "ارزش های آمریکایی" را قربانی حفظ "منافع" این کشور در ثبات عربستان سعودی کرد. اما در مورد سوریه ارزش های آمریکایی و منافع این کشور چنان متوازن هستند که حجت را برای "اقدام موثر" این کشور در بحران تمام کرده اند.

فضاسازی های اینچنین، فرصت مناسبی را در اختیار رقبای جمهوری خواه اوباما قرار داده است. در روزهای گذشته سناتورهای جمهوری خواه شاخص، از جمله جان مک کین، رقیب جمهوریخواه باراک اوباما در رقابت های ریاست جمهوری سال 2008 و سناتور جو لیبرمن ، هم تاکید کرده اند که "اکنون زمان اقدام است. زمان آن فرا رسیده تا به شورشیان سوری سلاح بدهیم تا از خود دفاع کنند".


"حقوق ابتدایی انسان ها" و انتخابات ریاست جمهوری
اما نگاهی به واقعیت های منازعه بر سر دمشق و همچنین سبک انتقاد جمهوری خواهان نشان می دهد که دعوا بر سر منافع آمریکا نیست، بلکه قرار است در رقابت های انتخاباتی آمریکا از مسئله سوریه فراوان استفاده شود. مک کین به صراحت پیش بینی می کند که "تا پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، یک بحث جدی میان نامزدهای انتخابات درباره نقش آمریکا در جهان و همچنین تعهد آن نسبت به حقوق ابتدایی انسان ها (!) انجام شود."

 جمهوری خواه هان می دانند که میت رامنی، نامزد آن ها در این انتخابات نه تجربه قابل اعتنایی در سیاست خارجی دارد و نه تاکنون مواضع تعیین کننده ای اتخاذ کرده است. بنابراین سود خود را در بهره برداری از بحران سوریه به گونه ای می بینند که سیاست های اوباما را "تساهلی" توصیف کنند. اینکه دیک چنی می گوید "اوباما، یکی از ضعیف‌ترین رئیس‌جمهورهای آمریکا و حتی بدتر از جیمی کارتر است."  نیز اشاره به استراتژی جمهوری خواه ها برای مقابله با اوباما است.

مقایسه باراک اوباما با جیمی کارتر، که نماد شکست در انتخابات ریاست جمهوری به خاطر ناکامی ها در سیاست خارجی است، به تعبیری برترین دشنام آن ها در حوزه سیاست خارجی به رقیب شان است.


کشته شدن مردم سوریه برای جنگ زرگری آمریکایی ها

اما جالب این است که حتی جمهوری خواه هان نیز نگران سوریه پس از هرگونه مداخله نظامی در این کشور هستند. واقعیت آن است که هرگونه سرنگونی بشار اسد که سوریه را به افغانستان، مالی یا یمن جدیدی تبدیل کند، خواب اروپایی ها، آمریکایی ها و از همه مهم تر صهیونیست ها را آشفته می کند.

اینچنین است که مارتین ایندیک در نشست را سناتورهای کمیته روابط خارجی به جمله معروف هنری کسینجر نیز اشاره می کند: «بدون مصر هیچ جنگ عربی- اسرائیلی رخ نخواهد داد و بدون سوریه نیز هیچ صلح عربی- اسرائیلی» سوریه ای که نا امن شده باشد، ممکن است منافع محدود کشورهای عربی را تضمین کند، اما تحفه ای برای آمریکایی ها و اسرائیلی ها و راوپایی ها ندارد. با این حال جمهوری خواهان ترجیح می دهند که از این فرصت حداکثر استفاده را در فضای رقابت های داخلی انتخابات آمریکا انجام بدهند. حال چه اهمیتی دارد که چند هزار نفر از شهروندان سوریه به قیمت تامین منافع تندروهای آمریکایی، کشته یا آواره کشورهای دیگر بشوند؟!