به گزارش مشرق، تخلیه نیروهای ویژه مشهور به قطعه خاص که از سوی سازمان سیا برای مقابله با طالبان، شبکه حقانی و القاعده تشکیل شده بود یکی از نقاط تاریک جنگ افغانستان است.
اینترسپت در گزارشی نوشت: بسیاری از نیروهای قطعه خاص توسط سیا و با معامله با طالبان از افغانستان خارج شدند.
به نوشته این رسانه آمریکایی، سیا به سوالات دقیق در مورد نقش خود در نظارت، تخلیه و اسکان مجدد اعضای قطعه خاص و این‌که آیا این اداره برای کمک به نظامیان و خانواده‌های آن‌ها که در افغانستان باقی مانده‌اند متعهد است یا خیر، پاسخ نداد.
یکی از سخنگویان سیا در این خصوص گفت: «آمریکا به افرادی که در طول سال‌ها برای ما کار کردند، متعهد است که مسیر مشخصی را برای دریافت شهروندی ایالات متحده ایجاد کند. این زمان می‌برد، اما ما هرگز شرکای خود فراموش نمی‌کنیم و متعهد به کمک به کسانی هستیم که به ما کمک کردند. ما به همکاری نزدیک با وزارت امور خارجه و سایر سازمان‌های دولتی ایالات متحده به این تلاش ادامه می‌دهیم.»
سخنگوی سیا ادامه داد: «با توجه به اتهامات نقض حقوق بشر، ایالات متحده این ادعاها را بسیار جدی می‌گیرد و ما اقدامات فوق‌العاده‌ای را فراتر از حداقل الزامات قانونی برای کاهش تلفات غیرنظامیان در درگیری‌های مسلحانه و تقویت پاسخگویی در قبال اقدامات شرکا انجام می‌دهیم. یک روایت نادرست در مورد این نیروها وجود دارد که در طول سال‌ها به دلیل یک کمپین تبلیغاتی سیستماتیک توسط طالبان ادامه یافته است.»
نیروهای ویژه، که با نام تیم‌های تعقیب ضد تروریسم نیز شناخته می‌شوند، بلافاصله پس از ورود اولین نیروهای نظامی و اطلاعاتی ایالات متحده به افغانستان در پی حملات ۱۱ سپتامبر ایجاد شدند.
ژنرال یاسین ضیا، رییس سابق ستاد ارتش افغانستان، در ماه آگوست از لندن در این خصوص گفت: نیروه‌های ویژه در سال ۲۰۰۲ تشکیل شد و تا سال ۲۰۱۲ کاملاً تحت کنترل ایالات متحده بود.
ضیا که سال‌های زیادی را در نقش‌های ارشد در دولت افغانستان تحت حمایت آمریکا گذرانده است، افزود: «دولت افغانستان در سال‌های اخیر هیچ مداخله‌ای در این قطعات نداشت.»
اولین نیروی ویژه در شرق افغانستان، در یک منطقه کوهستانی در امتداد مرز پاکستان، جایی که طالبان و دیگر نظامیان پناه برده بودند، ایجاد شد.
آن گروه نظامی که به نام نیروی محفاظت از خوست یا KPF شناخته می‌شود، منطقه جنوب‌شرقی افغانستان را تحت پوشش قرار می‌داد. بعدها، سیا حداقل سه قطعه دیگر را ایجاد کرد و آموزش داد: ۰۱ که در ولایات کابل، لوگر و وردک در مرکز افغانستان فعالیت می‌کرد؛ ۰۲ مستقر در جلال‌آباد که در شرق می‌جنگید و قطعه حیان‌الدین، ۰۳، مستقر در قندهار که در سراسر ولایات جنوب می‌جنگید.
این قطعات، طالبان، شبکه حقانی و القاعده را هدف قرار می‌دادند، اما آن‌ها در برابر دولت افغانستان (حتی در برابر رییس جمهور) پاسخگو نبودند.
در سال ۲۰۱۹، حمدالله محب، مشاور امنیت ملی وقت افغانستان، در پاسخ به اتهامات مربوط به قتل‌های غیرقانونی توسط قطعه ۰۱ (از جمله قتل‌عام کودکان در مدارس) با اشاره به این‌که این قطعه تحت نظر « سیا» است، بسنده کرد.
اینترسپت نوشت: نیروهای ویژه برای بازداشت و کشتن در حملات هدفمند طراحی شده بودند، نه برای جنگیدن در میدان‌های جنگ. آن‌ها به‌طور گسترده به‌عنوان یکی از موثرترین قطعات نخبه در نیروهای امنیتی افغانستان شناخته می‌شدند و تابستان گذشته، با عقب‌نشینی ارتش آمریکا و پیش‌روی طالبان، بسیاری از دولت غنی و ارتش افغانستان برای نجات به آن‌ها چشم دوختند.
یکی از اسرار بسیار روزهای پایانی جنگ این بود که چگونه قطعات خاص توانستند از طریق قلمرو تحت کنترل طالبان به کابل بروند و از آن‌جا به ایالات متحده و سایر کشورها تخلیه شوند. توافق آشکار بین طالبان و ایالات متحده به توضیح فرار ناممکن آن‌ها کمک می‌کند.
