این گروه دانشمند تحت سرپرستی جان شوپوتنیک از آکادمی علوم پراگ یادآور شدند که در مطالعات این گروه که در مجله بروسیدنگز منتشر شد آمده است: این عملیات انتحاری توسط مورچه های پیر صورت می گیرد چرا که آرواره این مورچه ها قدرت خود را از دست داده و توانایی جستجوی غذا را از دست داده است. به همین دلیل مورچه های پیر با فدا کردن جان خود به سایر اعضای گروهشان خدمت می کنند.
دانشمندان این کیسه های منفجره را بر روی کمر این نوع مورچه ها یافتند . جایی که سینه مورچه به پشت او مرتبط می شود. این کیسه ها را به راحتی با رنگ آبیشان می توان شناخت. گرچه برخی دیگر از این موچه ها دارای کیسه هایی به رنگ سفید هستند.
دانشمندان مشاهده کردند که هر گاه این مورچه ها مورد هجوم قرار می گیرند قبل از همه این مورچه های حامل کیسه های آبی هستند که به مبارزه اقدام می کنند. همچنین مشخص شد که کیسه های آبی رنگ دارای سمی قویتر از کیسه هایی است که به رنگ سفید هستند.
در ادامه این تحقیقات مشخص شد که این ماده سمی از غده هایی در زیر پوست مورچه ها تولید می شود و تا زمانی که این ماده به بزاق دهان مورچه آمیخته نشود فعال نمی شود.