به گزارش مشرق به نقل از برنا، پرسش از "وحيد جليلي" سردبير مجله "راه" درباره رويکرد جديد گويندگي خبر در رسانه ملي بحث‌هاي ديگري را در پي داشت که خواندن آنها خالي از لطف نيست.حرکت از قالب نوشتاري به گفتاري در شيوه بيان اخبار در خبررساني کنوني را چطور ارزيابي مي‌کنيد؟
اين نوع نقد خبر در صدا و سيما نقد مناسبي نيست زيرا پيش از توجه به پردازش اخبار بايد اين نکته را در نظر بگيريم که خبر در صدا و سيماي ما مشکلات اساسي دارد و اصل دروازه‌باني آن در تلويزيون دچار معايب حرفه‌اي است.
اين مشکلات و معايب چگونه ظهور و بروز پيدا کرده‌اند؟
گرچه اين ايرادات صد در صدي و قابل تعميم به تمام بخش‌هاي خبري نيست، اما مشکل عمده و کاملا محسوس اين است که از نظر تکنيکي بسياري از اخبار مبتني بر ارزش‌هاي خبري نيستند. به عنوان نمونه مشخص نيست سخنراني فلان مدير يا برگزاري فلان جلسه و اين چنين اخبار تشريفاتي واجد کدام ارزش‌هاي خبري هستند؟ از سوي ديگر بسياري از اتفاقات مهمي که رخ مي‌دهد اطلاع رساني نمي‌شود.
نمونه‌اي از اين اتفاقات مهم را نام مي‌بريد؟
درگيري‌هاي جدي در فضاي بين‌المللي و داخلي ناديده گرفته مي‌شوند. يا در بسياري از حوزه‌هاي علمي که دانشمندان و پژوهشگران در حال تلاش براي پيشرفت کشور هستند و با وجود موانع جدي از سوي نظام استکبار، چالش کرده و در بسياري موارد پيروز هم مي‌شوند، ظرفيت عظيم خبري در اختيار صدا و سيما است که متاسفانه تلويزيون به اين‌ها بي اعتنا است. حوزه‌هاي تخصصي علم، فناوري و پژوهش و بخش کشاورزي که ده‌ها ميليون نفر از جمعيت کشور به طور مستقيم با آن در ارتباطند در اين فضا، بدون قابليت رسانه‌اي شدن فرض شده‌اند. در حالي که شاخه خبري وسيعي از صدا وسيما مي‌تواند به اين اخبار اختصاص پيدا کرده و اخبار جذاب بسياري توسط عناصر حرفه‌اي توليد شود.
نمونه جالب ديگر همين پوشش خبر جشنواره مطبوعات امسال است که در حد مسابقات کاراته سبک کيوکوشين استان تهران هم انعکاس داده نشد چون بر اساس استراتژي صداوسيما، نخبگان جوان رسانه‌اي و مطبوعاتي به اندازه يک صدم بازيکنان جوان تيم‌هاي فوتبال ليگ نبايد ضريب بگيرند.
اين کاستي‌ها ناشي از چيست و در ريشه‌يابي اين مشکل به کجا مي‌رسيم؟
کافي است تا پوشش اخبار فوتبال داخلي و خارجي را با بسياري حوزه‌هاي تخصصي که در حد يک دهم ليگ برتر ايران، لاليگاي اسپانيا يا سري‌آ ايتاليا مورد توجه قرار نمي‌گيرند، مقايسه کنيد. نتيجه اين مقايسه درک اين واقعيت است که استراژي‌هاي سازمان صدا و سيما در حوزه خبر، پستي بلندي‌هاي جدي دارد و درحالي که گفتمان کشور و خواست اکثريت قاطع مردم عدالت، مبارزه با فقر و فساد و تبعيض است؛ چه در بخش اخبار ايجابي و چه اخبار انتقادي صدا وسيما کم کاري‌هاي بسياري از خود نشان داده است.
اين کم‌کاري‌ها را در چه بخشي پررنگ‌تر مي‌دانيد؟
ملت از حظ معنوي رويکرد چند ساله دولت و اتفاق عظيم و بي‌سابقه در تاريخ که در کشور ما افتاده است، در صدا و سيما نصيبي نمي‌برند. دولت تا به حال 75 سفر استاني داشته است و در هر سفر صدها پروژه تصويب يا افتتاح شده‌اند که منافع هر پروژه با صدها و هزاران و بلکه ميليون‌ها ايراني در رابطه بوده است. هزاران گزارش دراماتيک با جذابيت‌هاي رسانه‌اي مي‌توانست حاصل اين رويکرد به ايران بزرگ و فرا رفتن از پايتخت نشيني و تمرکز گرايي‌هاي بي‌منطق باشد و موجي از اميد در کشوري که در محاصره انواع و اقسام تيرهاي مسموم يأس آفريني و ترديد افکني است، ايجاد کند. اما آيا براي 75 سفر استاني به اندازه يک ليگ برتر فوتبال ارزش خبري قائل شده‌اند؟!
شما اين خلاء خبري را تنها در بخش سياسي تلويزيون مي‌بينيد؟
جداي حوزه سياسي، صدا و سيما تلاش ويژه‌اي درباره هنر و ادبيات انقلاب اسلامي هم نداشته و هيچ پشتيباني و حمايت خاصي از فرهنگ و هنر انقلاب صورت نمي‌دهد. ده‌ها شاعر برجسته در جبهه انقلاب داريم که مردم معمولا غير از يک جلسه سالانه مقام معظم رهبري، امکان ديگري براي آشنايي با آنها در رسانه ملي پيدا نمي‌کنند. جالب است با اينکه پخش آن ديدار يکي از پربيننده‌ترين برنامه‌هاي رسانه ملي است، ولي مديران رسانه حتي من باب حرفه‌اي گري و جذب مخاطب هم حاضر به ضريب دادن به اين گروه از بچه‌هاي انقلاب نيستند. رويه صدا و سيما اين نيست که از آثار انقلابي حمايت کند و در حالي که آثار روشنفکري و بعضي کتاب‌هاي مسأله‌دار به راحتي در صدا و سيما تبليغ مي‌شود، توليدات فاخر ادبي و هنري و فکري که ذيل منظومه معرفتي آرماني انقلاب اسلامي هستند، در صدا و سيما جاي مشخصي ندارند و برنامه مؤثر و مستمري براي معرفي آثار مثبت توليد شده در جبهه انقلاب فرهنگي وجود ندارد. تلويزيون بسيار پايين‌تر از ظرفيت خود و بسيار کمتر از ظرفيت‌هاي عظيم رسانه ملي به انقلاب و نظام خدمت رساني مي‌کند.
