به گزارش مشرق به نقل از فارس، این فهرست شاهد تنوع و تکثر متون آموزشی در حوزه ویراستاری و ویرایش در دانشگاه‌ها است که از میان این کتاب‌ها 10 عنوان با عنوان «آیین نگارش و ویرایش» مختص دانشگاه‌ها تالیف شده که آیین نگارش دانشگاه پیام‌نور با 13 بار تجدید چاپ آن هم با شمارگان بالای چون هر بار  6تا 10 هزار نسخه قابل توجه است. کتاب‌های دیگر هم بدون این عنوان در دانشگاه‌های مختلف تدریس می‌شوند که ما با تنوع زیادی از متون آموزشی در حوزه ویرایش در دانشگاه‌ها مواجه هستیم.

مثلا کتاب دکتر سمیعی و دکتر یاحقی جدای از این متون، یکی از منابع معتبر در رشته زبان و ادبیات فارسی برای تدریس است.

 کتاب‌های یاحقی، واحوزی، سمیعی و غلامحسین‌زاده در صدر

از طرف دیگر در میان این فهرست بلند بالا کتاب «راهنمای نگارش و ویرایش» محمدجعفر یاحقی با 28 بار تجدید چاپ همچنان پیشتاز است و نشان می‌دهد توافق بیشت و البته پذیرش بیشتری میان ناشران یا کارشناسان این حوزه یا دانش آموختگان زبان و ادبیات فارسی در این باره وجود داد. پس از کتاب یاحقی، کتاب «گزارش‌نویسی» مهدی واحوزی با 14 بار تجدید چاپ توسط انتشارات زوار رتبه دوم را دارد.

نگارش و ویراش احمد سمیعی توسط انتشارات سمت هم با 11 بار تجدید چاپ در رتبه بعدی ایستاده و راهنمای ویرایش غلامحسین غلامحسین زاده از انتشارات سمت هم با 8 بار تجدید چاپ از کتاب‌های پر مخاطب و پرتواتر حوزه ویراستاری است.

البته بی انصافی است اگر کتاب 4کتاب عبدالحسین آذرنگ در حوزه ویراش و یراستاری را فراموش کنیم که هرچند گزارشی از تجدید چاپ آنها در دست ما نیست اما سهم قابل توجهی در میان کتاب‌ها داشته‌اند.

نکته دیگر در این فهرست شیوه‌نامه‌های متعددی که هر یک از ناشران منتشر کرده‌اند و تعدادی از ناشران اقدام به چاپ کتاب با عنوان شیوه نامه نگارش برای انتشارات خودشان کرده‌اند.

قصه شیوه‌نامه ویرایش وزارت ارشاد به کجا رسیده؟

قصه آنجایی مهم‌تر می‌شود که نگاهی دقیق‌تر به فهرست بیندازیم. در این نگاه عمیق ما به فهرست 7تایی سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌رسیم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اقدام به انتشار یک مجموعه 7 جلدی با عنوان شیوه نامه ویرایش به قلم محمدرضا محمدی فر کرده است. هر یک از این کتاب‌ها شیوه‌نامه ویرایش متفاوتی بسته به نوع انتشار کتاب ارائه داده‌اند از انتشار مطالب در  وب گرفته تا انتشار کتاب و رسم‌الخط فارسی و حتی نقطه‌گذاری در این مجموعه کتاب‌ها به تفصیل پرداخته شده است.

حال آنکه چرا در هیچ یک از مصاحبه‌های ما هیچ یک از ویراستاران به استفاده از این مجموعه 7 جلدی و لزوم استفاده از آن اشاره‌ای نکرد، جای تامل دارد. نکته مهم‌تر اینکه بدانیم بیشتر جلدهای این مجموعه 4 بار تجدید چاپ شده ‌اند، پس قاعدتا باید خوانده شده باشند و به دست اهل فن رسیده باشند اما چرا نامی از آنها نیست؟

سئوال دیگری که پیش می‌آید این است که چرا تجدید چاپ این کتاب‌ها از سال 87 به بعد متوقف شده و خانه کتاب هیچ آماری از انتشار مجدد آنها نمی‌دهد؟