اساس ايده Drive Through Airport حركت دادن هواپيما به سمت مسافران و نه حركت مردم به سوي هواپيما عنوان شده است.
به گفته يكي از طراحان به جاي بازرسي هواپيماها به روش معمولي و صرفاً از منظر فضايي، طرح مزبور بر روندهاي برخورد با مسافر وهواپيما تمركز مي‌كند. در اين پروژه هواپيما از يك مسير كه بيشتر به كارواش شباهت داشته اما به سه بخش تقسيم شده، حركت مي‌كند. اين سه بخش عبارت‌اند از ورودي، خدمات و عزيمت.
به منظور تسهيل در جريان هواپيما، اين وسيله از خلال يك پايانه غيرقابل رويت مرتفع كه در آن مسافران مي‌توانند مستقيماً از سطح بالا سوار شوند، حركت داده ميشود.
طرح مزبور به مسافران امكان سوار شدن مستقيم از ناحيه تجاري اصلي پايانه را مي‌دهد، در زمان انتقال و جمع‌آوري چمدان صرفه‌جويي كرده و در نهايت سوار شدن به پروازهاي مرتبط را نيز آسان مي‌كند.
پنجره‌هاي شيشه‌يي بزرگ و سالن‌هاي شيب‌دار سوار شدن به مسافران امكان لذت بردن از نماي وسيع هواپيماهاي در حال عبور و تمامي حركات و همچنين ماشين‌آلات يك فرودگاه فعال را مي‌دهد. اين پروژه با صرفه‌جويي در سوخت هواپيماها و ساختار پايانه، اثرات مطلوب محيطي را نيز به دنبال دارد؛ همچنين مسيرهاي موجود در پايانه كاهش يافته و مسيرهاي تاكسي كنار هواپيما نيز بهينه مي‌شوند.
نمونه اوليه هواپيماي هشت خطه مزبور ظرفيت پردازش بيشينه 48 هواپيما را در هر 15 دقيقه دارد.به گفته طراحان، اين دستاورد معادل 144 گيت فرودگاه با برگرد 45 دقيقه‌يي است.
در حال حاضر تخمين ميزان بودجه لازم براي ساخت چنين فرودگاهي دشوار است. گفته ميشود اجرايي شدن چنين طرحي انقلابي بزرگ در صنعت ساخت فرودگاه را به دنبال خواهد داشت.
