به گزارش گروه دفاع و امينت مشرق به نقل از هفته نامه "سي کيو ريسرچر " (CQ Researcher)، نشريه داخلي کنگره آمريکا، طي سال‌هاي اخير، ارتش آمريکا ميلياردها دلار صرف گسترش ناوگان هواپيماهاي بدون سرنشين خود کرده که در نتيجه آن، تعداد اين پهبادها از 167 عدد در سال 2002 ميلادي به بيش از هفت هزار عدد در سال جاري افزايش يافته است. در سال گذشته ميلادي (2009) نيز تعداد افرادي که براي هدايت هواپيماهاي بدون سرنشين توسط نيروي هوايي آمريکا آموزش ديدند، بيش از خلبان‌هايي بود که براي پروازهاي نظامي متعارف تحت آموزش قرار گرفتند.
سي کيو ريسرچر در اين رابطه مي‌نويسد: اين فنآوري (هواپيماهاي بدون سرنشين) قابليت‌هاي چشم‌گيري در جهت شناسايي و کشتن به نمايش مي‌گذارد. در خصوص هواپيماهاي بدون سرنشين "پردتور " (درنده) و يا هم‌زاد قدرتمندتر آن "ريپر " (دروگر)، هدايتگرها در اتاق‌هاي فرمان که هزاران کيلومتر با منطقه خطر فاصله دارند نشسته و از طريق ارتباطات ماهواره‌اي، اين پرنده‌ها را هدايت مي‌کنند.
نشريه داخلي کنگره آمريکا ادامه مي‌دهد: با توجه به قابليت‌هاي اين هواپيماها براي پروازهاي طولاني‌مدت بدون ديده و يا رديابي شدن - در خصوص پردتورها، بايد گفت که اين هواپيماهاي بدون سرنشين مي‌توانند تا ارتفاع 50 هزار پا (نزديک 17 کيلومتر) بالا بروند - اين پرنده‌هاي بدون سرنشين مي‌توانند وظايف متعددي را از گرفتن تصاوير بسيار با کيفيت از نيروهاي متخاصم و خودروهاي آن‌ها تا هدف قراردادنشان با موشک‌هاي "هل فاير " (Hell Fire)، به انجام رسانند.