سرویس فرهنگ و هنر مشرق - فیلم «علفزار» در نگاه اول اثر بسیار رادیکالی به نظر می‌رسد و سوژه آن بسیار ملتهب است، اما با وجود این ساختار ملتهب چند ویژگی متنی را در کلیت فیلم نمی‌توان نادیده گرفت. مهمترین نکته علفزار نقد سبک زندگی‌های عرفی رایج در سال‌های اخیر است و از این منظر یکی از آثار قابل بحث جشنواره فیلم فجر است.
بر اساس یک رویکرد سینمایی درام‌های دادگاهی، مراجعات قضائی و بسیاری از پرونده‌های کیفری ویژگی تبدیل شدن به فیلم‌های جذاب را توام با آگاهی بخشی اجتماعی دارند.«علفزار» ضمن حفظ تمامی ویژگی‌های درام دادگاهی، با وجود پتانسیل داستانی، تبدیل به پاورقی صفحه حوادث روزنامه نمی‌شود.
تجربه‌های زیستی غیرمتعارف و ساختارشکن برخی کاراکترها را در موقعیت‌های پیچیده و بحرانی قرار می‌دهد و برای هر کاراکتری یک آزمون تعریف می‌شود. مهمترین آزمون برای کاراکتر بازپرس تعریف شده است. کاراکتر بازپرس در موقعیت پیچیده‌ای میان دوراهی وظیفه قانونی و انسانی گرفتار شده است و این کاراکتر با بازی پژمان جمشیدی به یکی از بهترین قضات سال‌های اخیر سینما تبدیل می‌شود.
فیلم بشدت پتانسیل این را دارد که بسیار شعاری و غیرنقادانه باشد اما کارگردان با توجه ویژه‌ای در ساختار فیلم اغلب رویکردهای انتقادی خود را متوجه سبک زندگی شاکیان می‌کند. این درام که نشانه‌های درام دادگاهی در آن پررنگ است، بیش از آنکه محکومان قطعی را به چالش بکشد، نقد خود را متوجه شاکیان می‌کند که می‌خواهند روی رفتارهای غیراصولی و اخلاقی خود سرپوش بگذارند. از این منظر فیلم اثر به شدت قابل اعتنایی می‌شود.
ساخت اثری نقادانه به «بی‌بند و باری» اجتماعی در فضای فعلی آثار نمایشی به اثری شعار تبدیل می‌شود و شعارهای اخلاقی کیفیت لازم را نخواهند داشت. اما وقتی بی‌بندوباری و نتایج آن در یک درام دادگاهی از زاویه یک مرجع قانونی مورد ارزیابی می‌شود، سویه نقد شکل هدفمندتری به خود می‌گیرد.
یک شاخه انحرافی داستانی درباره تاثیر دادستان در پرونده گنجانده شده که ممکن است که محافل قضائی را با توجه به زمینه‌هایی فرامتنی حساس کند اما حضور شرافتمندانه یک بازپرس در متن این روایت از حساسیت‌ها خواهد کاست.
پژمان جمشیدی بازیکن سابق فوتبال که هفت سالی است به عنوان بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر فعالیت می‌کند،در این فیلم مهمترین نقش خود ارائه کرده واین حضور در فیلم «علفزار» زمینه‌ای خواهد بود تا جمشیدی از کمدی‌های کلیشه‌ای مرسوم دوری کند.
اگر قرار است که پژمان جمشیدی سیمرغی را در آینده دریافت کند، با توجه به اینکه تبدیل به بازیگر خوبی شده، علفزار فرصت خوبی برای تقدیر از این فوتبالیست سابق است.
مهمترین وجه مثبت فیلم هدفگذاری اخلاقی فیلم است که در آن قطعیت ملموس است و دچار نسبی‌گرایی نمی‌شود. آزادی در روابط خانوادگی و عدم رعایت حریم شرعی زمینه را برای بزه به وجود می‌آورد و فیلم عفلزار بیش از آنکه در مسیر نقد متهمان و محکومان تلاش کند، شاکیان را مورد پرسش قرار می‌دهد. مهمترین پرسش فیلم از شاکیان این است که چرا قواعد حریم روابط خانوادگی و سبک زندگی نادیده گرفته شده تا حرمت آن توسط متجاوزان شکسته شود؟!
