به گزارش مشرق، محمد گلریز که نام او در آرشیو شنیداری مردم و در عرصه سرودها و ترانه‌های انقلابی با عنوان خواننده سرودهای انقلابی گره خورده، طی بیش از سه دهه، عمده فعالیت هنری خود را در خدمت به هنر موسیقی انقلابی کشور متمرکز کرده و خود را هنرمندی متعهد به آرمان‌های انقلابی می‌داند.

این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا از مدتی قبل کم‌کار شده است، گفت: کم کار نشده ام و تا نفس دارم برای ایران و انقلاب خواهم خواند اما دشمنان ما زمانی که در همه عرصه ها جنگ با ملت ایران را باختند رو به جنگ فرهنگی آوردند تا ذهن جوانان را مسموم کنند. این امر با تبلیغات گسترده‌ای همراه شده است و اگر برخی باور دارند که موسیقی انقلابی کمرنگ شده فقط تحت تاثیر این تبلیغات مسموم بوده است.

گلریز همچنین درباره تفاوت سرود و آواز گفت: سرود آهنگی است که ملودی آن روی اشعار ملی و میهنی و حماسی ساخته شده که غرور ملی و میهنی شنوندگان را برمی‌انگیزد و اشتیاق فراوان وطن‌پرستی را در روح و جان مخاطبان برانگیخته می‌کند.

وی افزود: آواز هرچند ممکن است همان حال و هوای سرود را در برانگیختن احساس و غرور ملی ایجاد کند؛ اما یکی از مشکل ترین شاخه‌ها در موسیقی است که نیاز مبرمی به تسلط خواننده به گوشه‌ها و ردیف‌ها و دستگاه‌های موسیقی دارد. به بیان دیگر آواز کارکردی عموما متفاوت با سرود دارد.

خواننده موسیقی سنتی و پاپ تفاوت آهنگ‌های انقلابی با آهنگ‌های حماسی را چنین بیان می‌کند که، آهنگ یا آواز انقلابی باید تداعی و بیان کننده مسائل مرتبط به انقلاب اسلامی باشد؛ چه در موسیقی و ملودی و چه در ترانه مثلا آهنگ خمینی ای امام/ یا ای مجاهد شهید مطهر. اما آهنگ حماسی وظیفه تهییج و روحیه بخشی به رزمندگان دوران هشت سال دفاع مقدس یا روحیه بخشی به مردم را دارد نظیر آهنگ خجسته باد این پیروزی.

وی راز موفقیت یک خواننده در اجرای موسیقی را همان اشتیاق و تعهد او می‌داند که اگر این عناصر در یک هنرمند وجود نداشته باشد اثر ندارد و به قول معروف باید از دل برآید تا بر دل نشیند.