به گزارش مشرق، مسعود فراستی در ابتدای میز نقد برنامه سینمایی هفت با موضوع سریال پرطرفدار بازی مرکب با تأکید بر اینکه «هوانگ دونگ هیوک» خالق سریال بازی مرکب کارگردان مؤلف نیست، گفت: این سریال را کمپانی سرمایه‌داری نتفلیکس ساخته که کارش پررنگ‌کردن فیلم‌های مارول است. نتفلیکس یک کمپانی جدی است و به خوبی می تواند یک تبلیغات جهانی انجام دهد. این نکته نخست موفقیت سریال است.

وی افزود: نکته دوم در موفقیت سریال، خشونت داخل آن است. من فکر می‌کنم خشونت در این کار یکی از دلایل اقبال آن است. خشونتی که ظاهراً علیه سرمایه‌داری است. خشونتی که در محصولات کره وجود دارد و در فیلم برنده اسکار «انگل» هم وجود داشت، خشونتی ضد انسانی و عنان گسیخته! در حالی که به نظرم کارهای کره‌ای به شدت مبلغ سرمایه‌داری است.

فراستی اظهار داشت: من واقعاً شک دارم که این حد از خشونت واقعاً در خود کره وجود دارد که این همه در سینما و سریال‌های کره‌ای وجود دارد؟ دوربین طرف مهاجمان است نه مردم. فیلمساز ادعا می‌کند ضد سرمایه‌داری است اما کاملاً همراه آن‌هاست.

وی ادامه داد:‌ در این سریال، سرمایه‌داری از هر زمان دیگری جلادتر و خونریزتر شده و فیلمساز ما را سمپات کسانی که می‌می‌رند، نمی‌کند. همه کسانی که کشته می‌شوند، لانگ‌شات است، یعنی اصلاً عددی نیستند! آن زمان هم که کلوزآپ می‌گیرد، زمانی که آبنبات می‌خورند و در واقع آن‌ها را دست می‌اندازد.

این منتقد سینما گفت: زاویه دوربین را نگاه کنید! همیشه با نگهبانان است، نه مردم! اگر فیلمساز ادعا می‌کند که علیه این‌هاست، پس چرا در جای دوربین آن را نمی‌بینیم؟ برنده سریال هم یک شخصیت نیمه منگل، نیمه منفعل است.

در سکانس مواجهه این فرد با پیرمرد گرداننده بازی، دوربین نمی‌داند باید چه کند؛ لانگ‌شات می‌کند. کمی بعد کلوزآپ می‌گیرد و شعارهای به‌اصطلاح انسانی پیرمرد را می‌شنویم.در واقع، دوربین که ساده‌ترین وسیله برای همذات‌پنداری است، از سوی کارگردان نمی‌داند باید کجا قرار بگیرد. همین ۵ دقیقه نشان می‌دهد که کارگردان فیلمسازی بلد نیست.