به گزارش مشرق، بیشتر مردم وقتی صحبت از غرق شدن در آبهای آزاد به میان میآید گمان می کنند این افراد شنا بلد نبوده و زیر آب رفته اند، ولی حقیقت غیر از این است. برای درک این خطر با کسی گفتوگو می کنیم که تاکنون 86 نفر را از مرگ حتمی نجات داده و دهها جسد را از رودخانهها، سدها و آبهای کشور بیرون کشیده است.
"بهمن پرورش"، منجی غواص نمونه کشور در گفتوگو با ایسنا با بیان اینکه تنها در سال گذشته 120 شبانه روز یعنی یک سوم سال را در 12 شهر ایران مشغول امداد رسانی بودهام، عنوان كرد: تا هنگامی که در کنار خانواده یک غرق شده و نالههای آنان نباشی، میزان خطر را احساس نمیکنی.
وی با اشاره به اینکه در همه شهرها و هر جایی که آبهای آزاد رودخانه و سدها وجود دارند، خطرغرق شدگی در کمین است، گفت: آبهای آزاد، رودخانهها و سدها هیچگاه مامن امنی حتی برای شناگران حرفهای نیست، چرا که طی سالیان گذشته پیکر شناگران قهاری از آب بیرون کشیده شد که موید این موضوع است.
پرورش تصریح کرد: برخی از جوانان آنقدر بی تجربه هستند که با رفتن به استخر و آموزش ابتدایی شنا فکر می کنند می توانند در آبهای آزاد شنا کنند، اما غرق شدن تعداد زیادی از افرادی که به فنون شنا آشنا هستند نشان میدهد صرفا بلد بودن شنا نمیتواند جوازی برای پا گذاشتن به آبهای آزاد و رودخانهها باشد.
پرورش با بیان اینکه کسانی که شنا بلد نیستند کمتر پا به آب میگذارند، گفت: خطر در کمین کسانی است که در آبهای آزاد شنا کرده و جانب احتیاط را رعایت نمیکنند و زمانی پی به اشتباه خود میبرند که دیگر کار از کار گذشته است.
وی ادامه داد: استخر یک محیط آماده شده برای شناست و فرد هر لحظه میداند محلی که در آن شنا می کند چه عمقی دارد، اما در آبهای آزاد این اطمینان وجود ندارد، چرا که بستر روخانه ها هموار نیست و هر لحظه این احتمال وجود دارد که زیر پایمان خالی شود.
این غواص افتخاری تاکید کرد: اگر خانواده ها بر آمار جسدهایی که تاکنون از آب بیرون کشیدهام مروری کنند، ده ها متر از آبهای آزاد فاصله می گیرند و به هیج وجه اجازه نمی دهند که ثمره زندگی شان وارد این آبها شود.
وی افزود: تاکنون 86 نفر را از مرگ حتمی نجات دادهام که اکثر آنان کسانی بودند که در عملیاتهای امداد و نجات در پی یافتن غریق نجات بودهاند.
منجی غواص نمونه کشور با بیان اینکه عدهای فکر میکنند غرق شدن تنها در دریاها رخ میدهد، گفت: تاکنون در 40 شهر ایران عملیات امدادی انجام دادهام که بسیاری از آنها دریا نداشتهاند.
عطش و گرمای تابستان هر کسی را برای آب تنی و رهایی از گرما وسوسه می کند، اما چه خوب است لحظه ای قبل از پا گذاشتن در این لذت تابستانی به سرنوشت همه کسانی که خنکای آب وجودشان را برای همیشه سرد کرده و خانوادههایشان را داغدار، بیاندیشیم.