به گزارش مشرق، در صحنه تولید، تجارت و رقابت جهانی، هیچ كسب و كاری نمی‌تواند وجود و حضور رقابت بین‌الملل را نادیده بگیرد و تنها در محدوده مرزهای جغرافیایی خود برنامه ریزی كند، به طوریكه اگر راهبرد تولید ملی با الزامات رقابت جهانی مجهز نشود، زمینه ساز مخاطرات بیشتری برای آینده تـولید و تجارت كشور خواهد شد.

این در حالی است كه فرآیند جهانی شدن تولید و تجارت به ویژه در حوزه اقتصاد، تجارت و صنعت؛ ابعاد گسترده‌تری به خود گرفته و عرصه رقابت را بسیار تنگ تر كرده است، به نحوی‌كه هر روز در این زمینه چالش‌های مختلفی مطرح می‌شود.

به عبارتی؛ گشودن درهای اقتصاد به روی جهان به معنای جریان آزاد ورود و خروج كالا، خدمات و سرمایه است و این جریان آزاد می تواند توام با انتقال تكنولوژی، مدیریت مدرن، كاهش شكاف دانش، دسترسی به بازار جهانی و بهره برداری از امكانات اقتصاد جهانی باشد.

بنابراین ابتدا باید به این باور برسیم كه جهانی شدن اقتصاد؛ فرآیندی است انكارناپذیر كه باید به آن پیوست و در مسیر پیوستن، ضروری است از تجارب كشورهای موفق بهره گرفت، زیرا صرف اینكه یك كشور در حال توسعه، مرزهای خود را به روی دنیای خارج بگشاید، از منافع اقتصاد جهانی بهره مند نخواهد شد.

بنابراین؛ كشورهای در حال توسعه ای كه مبنای توسعه خود را بر پایه صادرات بنا نهاده اند، نظیر كشورهای شرق آسیا، نه تنها از فقر نجات یافتند، بلكه با دستیابی به فناوری و افزایش بهره وری و نیز پركردن شكاف دانش، توانسته اند در اقتصاد جهانی به ویژه در تولید جهانی سهمی را به خود اختصاص دهند.

'شهریار خاشع ' رییس شورای مركزی كنفدراسیون صنعت ایران می گوید: امروزه دیگر در جهان ، بازار بسته ای وجود ندارد بالطبع در كشور ما نیز رقبای چینی ، ترك و دیگران فعال اند ؛ رقبایی كه فناوری ویژگی ها ، كیفیت ، قیمت محصول و مقیاس تولیدشان متاثر از تحولات بازار جهانی است.

به گفته وی؛ خواسته های مشتری ایرانی متاثر از همین بازار در تراز جهانی اند. در نتیجه یك واحد تولیدی ایرانی كه صادرات و وارداتی هم ندارد، به نوعی درگیر و متاثر از پیچیدگی های بازار جهانی شده و از مشكلات و دردسرهای اسیب می بیند ولی از منافع و مزایای آن كمتر بهره می گیرد و در نتیجه رقابت برایش سخت می شود.

خاشع یادآور می شود:‌ تولیدكننده ایرانی متاثر از جهانی شدن فرآیندهای تولید است، ویژگی های تولید و شرایط ورود به آن و نیز میزان و نوع سرمایه گذاری، متاثر از شرایط جهانی است - حتی اگر محدودیت هایی بر بازار خود اعمال كنیم، بدون شناخت تولید و آشنایی با این مقولات، با ظرفیت های مازاد و سرمایه گذاری های عاطل مواجه می شویم و عملا توان رقابت را از دست می دهیم.

از سویی؛ بحران مالی جهانی نشان داده است؛ اقتصادهایی كه بر مبنای تولید استوار شده اند، از استحكام و توانایی بیشتری برخوردارند؛ اقتصاد ایران نیز ظرفیت های بسیاری برای تولید دارد و نیروی انسانی جوان و تحصیلكرده ایران، دارایی عظیمی در این فرآیند است، مشروط بر آنكه نظام های آموزشی و پرورشی ما بتوانند دانش و مهارت های مورد نیاز و به روز تولید رقابتی را فراهم كنند.

البته تحقق این مهم، بدون نقش كارساز دولت و مشاركت جامعه به ویژه نیروی كار و كارآفرینان میسر نیست و این نیازمند دستیابی به توازنی ظریف و خردمندانه از بازار و دولت در اقتصاد است.

كارشناسان اقتصادی معتقدند؛ باید ثبات اقتصادی را در سیاست ها و فاكتورهای موثر تولید ایجاد كرد، در كشور ما زمانی كه بتوان یك ثبات 10 ساله را در زمینه های مختلف ایجاد كرد، می توان با موفقیت، تولید را برمبنای مزیت ها فراهم كرد؛ در عین حال كشور باید پایه های لازم را برای كسب مهارت تولید در اختیار داشته باشد تا بتواند نیروی كار فعال و آموزش دیده و كارآمدی را تربیت كند.

به اعتقاد این كارشناسان اقتصادی؛ صنایع كشور در سالهای گذشته با حمایت یارانه‌های دولتی مشغول به كار بوده و در نتیجه راه و روش رقابت در عرصه جهانی را فرا نگرفته است پس ضرورت ایجاب می‌كند تا بازنگری دقیقی در این زمینه صورت گیرد و با تحولات گسترده كسب و كار و نیز نهادهای دولتی تاثیرگذار همراه شویم.

به هر حال؛ حمایت از تولید و سرمایه ملی، مستلزم پیشبرد صحیح سیاست راهبردی خصوصی‌سازی ذیل اصل 44 قانون اساسی است و چنانچه این سیاست، به درستی و به نحوی پیش نرود كه بخش‌خصوصی واقعی و مردمی درگیر آن شود، در این صورت نمی‌توان انتظار زیادی از تقویت تولید و سرمایه ملی داشت. منبع :ایرنا