به گزارش مشرق، علاوه بر آنکه ۳۳ درصد از کل خشکی‌های جهان و ۴۲ درصد جمعیت دنیا از ویژگی‌های منحصر به فرد سازمان شانگهای است، ۲۰ درصد تجارت دنیا نیز بواسطه شکل گیری این سازمان انجام می‌شود.
از سوی دیگر حضور ۴ قدرت اتمی دنیا و نیز ۲ کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل در سازمان همکاری شانگهای اهمیت و جایگاه خاصی به این سازمان بخشیده است.
نباید فراموش کنیم که ارزش مالی بازار صادراتی سازمان همکاری شانگهای ۳ هزار میلیارد دلار است و سهم کنونی ایران از بازار صادرات این سازمان تنها ۰/۴ است؛ لذا با توجه به ظرفیت‌های اقتصادی و سیاسی این سازمان، به افزایش حجم صادرات به کشورهای عضو، درآمدزایی از صنعت ترانزیت و حمل و نقل و همچنین جذب سرمایه گذاری‌های خارجی و ارز آوری در آینده نزدیک امیدوار شویم.
ایران با توجه به پتانسیل‌های جغرافیایی و ترانزیتی می‌تواند از فرصت طلایی عضویت در سازمان همکاری شانگهای استفاده کرده و محور ترانزیتی به این کشورها و نیز کشورهای دوست و همکار آن‌ها باشد.
در حال حاضر که حمل و نقل دریایی مهمترین عنصر تجارت در دنیا است و ۹۰ درصد تجارت جهانی از طریق دریا صورت می‌پذیرد و با توجه به قدرت بالای جابجایی کالا از طریق کشتی، حمل و نقل دریایی یک اصل اجتناب ناپذیر در زنجیره تجارت جهانی است؛ لذا باید از پتانسیل بالای دریایی و بندری کشور در این راستا به بهترین شکل استفاده کنیم.
رئیس جمهور که چند روز قبل در اجلاسیه سازمان همکاری شانگهای شرکت کرده بود، پس از بازگشت از این سفر در فرودگاه مهرآباد گفت: عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان همکاری شانگهای یک تحرک راهبردی و یک موفقیت دیپلماتیک بود. مهمترین دستاورد این سفر تبدیل عضویت جمهوری اسلامی ایران از عضو ناظر به عضو اصلی سازمان منطقه‌ای شانگهای بود. اتصال به منابع و زیربنای اقتصادی کشورهای عضو شانگهای فرصت ارزشمندی برای ایران است.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان نیز، درباره عضویت دائم کشورمان در سازمان همکاری‌های شانگهای، گفت: فکر می‌کنم این را باید یک دستاورد خیلی مهم این اجلاس به شمار بیاوریم و حتماً مردم عزیزمان آثار آن را در برنامه اقتصادی دولت سیزدهم ملاحظه و مشاهده خواهند کرد.
وزیر امور خارجه کشورمان با بیان اینکه عضویت دائم به گونه‌ای است که مرحله به مرحله گام‌هایی اتخاذ می‌شود، اضافه کرد: در هر مرحله یکی از حلقه‌ها فعال می‌شود و در نهایت در یک پروسه حداکثر یک سال تا یک سال و نیمه، تمام بخش‌های مربوط به عضویت دائم به شبکه بزرگی که در بین کشورهای عضو شانگهای قرار دارد، فعال می‌شود و این یک شروع خیلی دقیق است.
سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه نیز در نشست خبری اخیر در خصوص عضویت ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای گفته است، آنچه روشن است اینکه سازمان همکاری‌های شانگهای یک سازمان چند بعدی و یک سازمان فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اهمیتی است؛ لذا هم سازمان شانگهای و هم ایران می‌توانند از ظرفیت‌های متقابل یکدیگر برای ارتقاء روابط و همچنین جایگاه این سازمان استفاده کنند. همانطور که رئیس جمهوری روسیه هم اشاره کرد حضور ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای باعث قدرتمند بودن این سازمان خواهد شد.
محسن رضایی معاون اقتصادی رئیس جمهور نیز مقام مسئول دیگری است که در پیامی توئیتری در واکنش به پذیرش عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای تاکید کرد: عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای، فرصت مناسبی است تا گام مهمی در تبدیل کشور به کریدوری اقتصادی بین شرق و غرب و جنوب و شمال اورآسیا برداشته شود و سیاست خارجی کشور براساس اصل توازن شکل گیرد. توسعه روابط دو جانبه با کشورهای عضو این سازمان نیز ضروری است.
عبدالرضا فرجی‌راد دیپلمات پیشین کشورمان با اشاره به سفر اخیر رئیس جمهور به تاجیکستان و حضور در اجلاس سازمان همکاری‌های شانگهای به خبرنگار میزان می‌گوید: اصل و اساس سازمان همکاری شانگهای بر پایه امنیت است و روسیه و چین به خاطر رفع مشکلات و خلاهای امنیتی خود این سازمان را بنا گذاشتند.
وی با بیان اینکه انجام فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی در میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای به‌تدریج آغاز شده است، افزود: در زمانی این پیمان شکل گرفت که گروه‌های تروریستی نگران‌هایی ایجاد کرده و از سوی دیگر غرب و به ویژه آمریکا سخت‌گیری‌هایی علیه روسیه و چین شروع کرده بودند و این دو کشور رقیب را به هم نزدیک کردند.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: قدم‌های مثبتی در سازمان همکاری شانگهای برداشته شده است. قدم‌ها در سطح کشورهای ایجاد کننده و موسس مانند چین و روسیه خیلی نزدیک بوده است، اما در رده‌های پایین‌تر، این همکاری‌ها باید تقویت شود.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با میزان، عنوان کرد: پیمان شانگهای برای مسائل امنیتی و همکاری‌های فرهنگی خیلی خوب است، اما کشورهای عضو و مؤسس باید مواظب باشند که فعالیت در این سازمان، به یک رقابت و دو قطبی نرسند، زیرا هزینه‌ها را بسیار بالا می‌برد و کشورها را در مقابل هم قرار می‌دهد.
به هر روی، عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای مسئله بسیار مهمی بود که در دولت سیزدهم به سرانجام رسید و امیدواریم از این پتانسیل به‌بهترین شکل استفاده شود و تنها به عضویت در این سازمان بسنده نکنیم.
