به گزارش گروه خواندنی های مشرق، تا به حال به این فکر کرده اید که برخی از مواد غذایی که روزانه مصرف می کنید به صورت کاملا تصادفی ساخته شده اند. در زیر نمونه هایی از این مواد غذایی را مشاهده می کنید:

بستنی یخی

"فرانک اپرسون" 11 ساله در سال 1905 در حال ساخت لیموناد بود و مقداری آب را با پودر لیموناد مخلوط کرد. او ترکیب خود را به طور اتفاقی در طول شب در ایوان به حال خود رها کرد. دمای هوا در آن شب مقدار قابل توجهی پایین آمد و فرانک صبح روز بعد با یک لیموناد یخزده رو به رو شد.

او متوجه شد که چوبی که با آن، ترکیب را بهم زده در آن مخلوط یخی گیر کرده بود. فرانک در آن زمان متوجه نشد که اولین بستنی یخی جهان را اختراع کرده است. 18 سال بعد، اپرسون در سال 1923 اختراع خود را به یاد آورد و برای ثبت و تولید اختراعش درخواست مجوز کرد. پس از آن بود که  شروع به فروش بستنی یخی با طعم های متفاوت کرد. فرزندان او نام این بستنی یخی را "پاپسیکل" گذاشتند.   

بستنی قیفی

تا قبل از سال 1904، بستنی فقط درون ظرف سرو می شد تا اینکه در نمایشگاه بین المللی همان سال که در "سنت لوییس" در "ایالت میزوری آمریکا" برگزار شد اتفاق جالبی رخ داد و دو تا از مواد غذایی که به ظاهر هیچ ربطی بهم نداشتند ترکیب خوشمزه ای را در کنار هم پدید آوردند.

غرفه ای در این نمایشگاه وجود داشت که بستنی می فروخت و به علت فروش بالا در حالی که هنوز مقدار زیادی بستنی باقی مانده بود، ظرف های بستنی آنها تمام شد.

غرفه دیگری که در کنار غرفه بستنی فروشی بود، نوعی شیرینی می فروخت، اما به نظر می رسید که به اندازه غرفه همسایه فروش ندارد. غرفه دار شیرینی فروش ایده ای خلاقانه به ذهنش رسید و ویفرهای پخته شده زولوبیا را به شکل قیف درست کرد و تکه ای از بستنی را در بالای این قیف گذاشت و به این ترتیب بستنی قیفی پدید آمد. 

چیپس

"کورنلیوس واندربیلت" یکی از اقتصاددانان برجسته و متخصص کسب و کار در آمریکا است. او با استفاده از اصول اقتصاد، رقابت و نوآوری، از یک اپراتور ساده‌ حمل کالا به یک غول کشتیرانی و راه‌آهن تبدیل شد.

در سال 1583، در رستورانی واقع در شهر "ساراتوگا" در نیویورک، این ایرادگیر از خوردن سیب زمینی که در کنار غذایش برای او آورده می شد، خودداری می کرد. به نظر "واندربیلت" سیب زمینی های سرخ شده خیلی کلفت و نرم بودند. از آنجایی که ظرف های غذای او در حالی که سیب زمینی های آن دست نخورده باقی مانده بود به آشپزخانه بر می گشت، "جرج کرام"، سرآشپز آشپزخانه تصمیم گرفت سیب زمینی ها را خیلی نازک برش بزند و آنها را در روغن زیاد سرخ کند تا واندربیلت دیگر از غذای او ایراد نگیرد.


"واندربیت" در ابتدا اعتراض کرد که سیب زمینی ها آنقدر نازک هستند که نمی تواند چنگالش را در آنها فرو کند، اما بعد از اینکه قلق خوردن سیب زمینی های با برش نازک را یاد گرفت، از خوردن آن لذت برد و چیزی نگذشت که همه مشتریان رستوران متقاضی امتحان کردن آن بودند. پس از آن بود که " چیپس ساراتوگا" در لیست منوی رستوران قرار گرفت و اولین چیپس در سراسر جهان در این رستوران به فروش می رسید.     
 
نوشابه

داستان های اختراعات تصادفی مانند چیپس را در بالا خواندید اما هیچکدام از آنها به اندازه نوشابه موفق نبوده اند. "جان پمبرتون" ، داروساز اهل آتلانتا، سعی داشت درمانی برای سردرد پیدا کند. او مواد مختلفی از جمله ماده ای زرد رنگ و آب گازدار را با هم مخلوط کرد... نپرسید که چه اتفاقی افتاد، چون ما هم نمی دانیم. طرز تهیه ماده مورد نظر او هنوز هم بر کسی آشکار نشده است. 8 سال طول کشید که این نوشیدنی از قفسه داروخانه ها به بیرون راه یافت و طرفداران بسیاری پیدا کرد. 

    
ساخارین؛ قند مصنوعی

"کنستانتین فالبرگ"، شیمیدانی بود که دستان خود را بعد از کار روزانه نمی شست. سال 1879 بود که فالبرگ سعی داشت موارد استفاده دیگری برای قیر زغال سنگ پیدا کند. بعد از گذراندن یک روز پر کار به خانه بازگشت و همان شب اتفاق عجیبی افتاد. او متوجه طعم شیرین رولت هایی شد که همسرش آنها را درست کرده بود. از همسرش دلیل آن را پرسید. به نظر همسر فالبرگ رولت ها طعم همیشگی را داشتند و شیرین نبودند. سپس فالبرگ متوجه شد که دستان کثیف او شیرین هستند، چرا که او عادت نداشت بعد از کار روزانه دستانش را بشوید. روز بعد که به آزمایشگاه رفت، مواد آزمایشی خود را چشید و متوجه طعم شیرین آن شد.
 
ساندویچ

نام ساندویچ برگرفته از نام" جان مونتاگو، ارل چهارم ساندویچ"  است. یکی از سرگرمی های این دولتمرد انگلیسی قمار بود و چون وقت زیادی برای خوردن غذا نداشت دستور داد غذای او را بین دو تکه نان بپیچند و سر میز قمار او ببرند. این کار کم کم تبدیل به عادت شد و دوستانش هم به تقلید از او اینگونه غذا می خوردند. و اینگونه بود که "ساندویچ" اختراع شد.